ჩემი ბრალია (12)

თვალს არ აცილებდა ბიჭი -რომ გეტყოდა … ხმა აუკანკალდა ანას -რა დედისტ.. ვნა უნდა ეთქვა ანა ! რით დაგემუქრა ! რა ჯანდაბა არ ვიცი! ანა დუმდა იოანე კი უფრო ძლიერად იჭერდა მის სხეულს

ჰოლოგრამა II

ჩვენმა კორპორაცია "ჰოლოგრამა"-მ დაარსებიდან სულ მალევე მოიპოვა მოწინავე პოზიცია მსოფლიო ბაზარზე და უკან ჩამოიტოვა ყველა კონკურენტი

სახლი სასაფლაოსთან

ორთქმავალი რომ ბაქანზე შემოდგა უკვე ბინდდებოდა, გვარიანად ციოდა. შემოდგომა დუბლინში ცივი და წვიმიანი იცის. ალანი დიდხანს ელოდა ტრანსპორტს, მაგრამ უამინდობის გამო სადგურის ირგვლივ ერთი თავისუფალი ტაქსიც აღარ ჩანდა.

სახლი მთაში (თავი 9 (1))

ალექსანდრე გავაშელი ანდრეას უფროსი ძმა და მთავარი ინკვიზიტორი იყო. ძმების ურთიერთობა წლების წინ დაიძაბა, მაშინ როცა ანდრეას არჩევანის წინაშე დადგომა და ლონდონში გადასახლება მოუწია. ის ზუსტად ისეთი იყო, როგორიც ინკვიზოტორი უნდა ყოფილიყო ცივსისხლიანი,

ბნელი საიდუმლო (თავი I)

სუსხიანი საღამო ჩამოწვა. ქუჩებში ჩამიჩუმი არ ისმოდა, თითქოს მთელი ქალაქი ერთდროულად სუნთქვას იკავებდა. ეს ის ღამე იყო, რომელმაც დიდი ტრაგედია გამოიწვია - სოფია ჯეფერსონის სიკვდილი.

ვერ დაივიწყებ (2)

სკოლაში მივდივარ, საერთოდ არ ვარ ბედნიერი, იმიტომ რომ ვიცი იქ იქნება და შეიძლება ნახვა მომიწიოს... ხო ერთ სკოლაში ვსწავლობთ. ლუკა დათოს კლასელია , რომ არ მოგატყუოთ მათი ურთიერთობა დიდად არ მესმის, არც ძალიან ახლო ძმაკაცები არიან მაგრამ არც

შავ - თეთრი ქალაქის,შავ - თეთრი უბანი (სრულად)

დილით ბელამ ბლინები გააკეთა. სამზარეულოში უსაშველოდ კარგი სურნელი ტრიალებდა და ერთი სული მქონდა ოთახიდან იქამდე რამენაირად მივსულიყავი. თმები როგორც ყოველთვის მაღლა ჰქონდა აწეული,პატარა გოგოს ჰგავდა,ისევ ცხრამეტი წლის “ბელაჩკა” მგონია. მაშინ ასე

ბედისწერის ძალა (13)

+ყვავილების თაიგული, თანაც შენი საყვარელი მინდვრის ყვავილებით.- უპასუხა გოგონას და მანაც ინტერესით წამოყო, თავი მართლაც დიდი მინდვრის ყვავილების თაიგული იყო თანაც ბარათით.

ჩემი ბრალია (10)

ხელით ანას სკამი მისკენ გამოაჩოჩა , გოგონამ ძლივს შეიკავა წონასწორობა , იოანემ შიშველ ფეხებზე ხელი მოჰკიდა და ძირს ჩამოაწევინა -ასე უკეთესია

ილუსოტრამ ( სრულად )

ყოველ დილით გაღვიძების პირველივე წამიდან, ნამსხვრევებს ვაგროვებ, საკუთარ ნამსხვრევებს და ვცდილობ ყველაფერი ადგილზე დავაბრუნო.. თითქოს არასდროს დავმსხვრეულვარ, თითქოს ისევ მთელი ვარ.. ხანდახან ამის რეალურობაში ვრწმუნდები, თუმცა მომდევნო დღე დგება და