ხან „ყველაფერი“ ხან არაფერი.

მე ნინა გერლიანი ვარ, 18 წლის, არაფრით გამორჩეული ზედმეტად უბრალო და ჩუმი ადამიანი, თუმცა ყოველთვის ასეთი არ ვყოფილვარ. იმედი არ მაქვს, რომ დაგაინტერესებს ჩემი ისტორია, თუმცა თუ ფიქრობ, რომ „მარტოობის ანგელოზი შენი ახლო მეგობარია“ მაშინ ვფიქრობ ერთ

დღიური ჰარემიდან - პროლოგი

ეს ჰარემია, حرام როგორც მეუბნებიან, აქ ყველაფერი ხელუხლებელია, აკრძალულია.ეს ჰარემია- ჰარამი ცოდვაა.ეს ჰარემია - აკრძალული სახლი მოკვდავთათვის, ბედნიერების სახლი სულთნისთვის.ეს ჰარემია - აქ ვინც შემოვა, ახალ

ჩემი ხარ. ნაწილი 2.

-რატომ, მითხარი რატომ გეზიზღები და გძულვარ ასე ძალიან. -მეზიზღები რომ არსებობ, მეზიზღები რომ გადაკვეთე ჩემი გზა და წინ დამხვდი, მეზიზღები რომ კამერაში ჩამკეტე და მეზიზღები............................. გაბრიელმა ზედ ბაგეებზე დასჩურჩულა.

არც პირველი, არც უკანასკნელი (II თავი)

მოდიან ადამიანები და მოაქვთ სიმღერები ჩვენს ცხოვრებაში... მერე გვტოვებენ, მაგრამ სიმღრები თან არ მიაქვთ. ამგვარად თანამზრახველებად ვრჩებით თითქოს, რომლებიც საერთო საიდუმლოს ინახავენ და უსიტყვოდ პირდებიან ერთმანეთს „დანაშაულის“ გაუთქმელობას.

" შამანი,ანუ უნიჭო თამაში "(სრულად)

მთელი ერთი თვე, გაძარცვულ ხელს ვმალავდი,ვცდილობდი, თამრიკოს არ შეემჩია. წამალის მიღების წესს ზუსტად ვიცავდი. თავს უკეთესობას ვატყობდი და მიხაროდა,რომ მკურნალობა კარგად მიდიოდა.

ბნელეთის აღზევება (წიგნი პირველი, თავი პირველი)

-მეილენ!-ყვირილის ხმა უფრო ახლოვდებოდა, გოგო კი გარბოდა თითქოს არაფერი ესმოდა,-მეილენ უნდა გავბრუნდეთ!-გოგონა არ შეჩერებულა სანამ იმ კარიბჭეს არ მიუახლოვდა, ის ისეთი ლამაზი იყო. საუკუნეთა წინ ააგეს მისმა

სხვისი საწოლი (პირველი თავი)

ფეხაკრებით წამოდექი საწოლიდან, „მას“ კი არაფერი შეუმჩნევია, შეუძლია ისე ეძინოს თითქოს შენი სიზმრების დარაჯად არავის აურჩევია... უჩუმრად იცვამ. უფარდო ფანჯრიდან შემოსულმა, მთვარის ვერცხლისფრმა სხივებმა ყველა ნივთი გაპოვნინა, რომ არაფერი დაგრჩეს..

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (თავი 5)

წასვლა დავაპირე. დამიჭირა, სახესთან ახლოს მიმიყვანა და რამდენიმე წამი, პირდაპირ თვალებში მიყურებდა. მკერდი, მძიმედ აუდ–ჩაუდიოდა. შუბლით, ჩემს შუბლს შეეხო. მისი სუნთქვა, ცეცხლის ალივით ედებოდა ჩემს სახეს და მწვავდა.

პირველი სიყვარული (სრულად)

ყოველთვის ვხვდებოდი, ცუდ ხასიათზე თუ იყო, რატომ იყო ისე, და გაღიმებულს რომ დავინახავდი, უკვე ვიცოდი, რაზე იღიმოდა. წამი არ გადიოდა მასთან ყოფნის სურვილი, რომ არ გამჩენოდა. როცა სტკიოდა, განსაკუთრებით

ქარაფებზე მოსიარულე (17)

ქალმა მორცხვად დაუქნია თავი და მასთან ერთად გარეთ გავიდა. ახლადშემდგარ წყვილს აღარც ტურისტების გამაყრუებელი ხმაური და სიცილ-კისკისი ესმოდა, აღარც ჰავაური კულტურისთვის დამახასიათებელი მუსიკა.