არ დამივიწყ XII

მერე? მერე კი გაიქცა, მაგრამ დაიჭირეს... ნიკას სხეულთან ჩავიკეცე და ცრემლებმა თავისით გაიკვალეს გზა... საყავრელ კაცს ვკარგავდი... მალევე მოვედი გონს და სასწრაფო გამოვიძახე... ნიკას სახეზე ვეფერებოდი და უფრო ჩემთვის ვბუტბუტებდი ვიდრე მის

განქორწინებულის დღიური (დასასრული)

არაფერია იმაზე დიდებული, უყურებდე სხვის ღიმილს და მასში საკუთარს ხედავდე, ამჩნევდე სხვის ბედნიერებას და მასშიც საკუთარს პოულობდე.

სულის შიმშილი /სრულად/

ჩაბნელებული მისაღების ღია ფანჯრის წინ მდგომ სავარძელში ფეხშიშველი იჯდა, თითებში ჩამწვარ სიგარეტს ნერვულად სრესდა და გარეთ გამეფებული წყვდიადის აღქმით სახედაჭიმულს გულ-მუცელი ერთიანად უდუღდა. ფანჯრიდან შემოპარული ანცი წვიმის წვეთები ყოველგვარი

მე შენამდე . დასასრულის დასაწყისი

დიახ ეს მე ვარ . რამოდენიმე თვის წინ ჩემი ისტორიის წერა დავიწყე და მთელი არსებით გადმოვცემდი იმას, რასაც განვიცდიდი . ალბათ გახსოვართ

ნუცუბიძის ქუჩა (თავი 5)

ვიცი ისეთი მოკლე თავია... იმედი მაქვს მაპატიებთ, დაგვიანებას მერჩია პატარა თავი დამედო და დავდე... მომდევნოს ცოტა დააგვიანდება და ვრცელი იქნება, იმედი მაქვს მოგეწონებათ.

ყოველთვის შენ...(თავი1)

ვსწავლობ უნივერსიტეტში ჩემი მშობლები საზღვარ გარეთ არიან ამიტომ სულ მარტო ვცხოვრობ ბებიასთან და ბაბუასთან ჩავდივარ ხოლმე არდადეგებზე და აი ზუსტად ეხლა ვაპირებ ჩასვლას ჩემი 2 გადარეული დაქალი უნდა ვნახო და ჩემი საყვარელი ბებია სადაცა ჩავალ სადგურთან

შეხვედრა. (თავი 6)

-ეგრეა, ნატო. ადამიანს ერთი ფეხი აგიცდება, შეცდომას დაუშვებ და ყველა ზურგს გაქცევს. თვითონ დაუშვებენ შეცდომას და შენგან ითხოვენ შეცოდებას, მაშინ როცა შენ ყველამ ფეხზე დაგიკიდა. ხახლმა ერთმანეთის გვერდშო დგომა არ იცის. როცა ყველაზე მეტას გჭირდება

დიახ, მე "უბრალო" ექთანი ვარ

მე ექთანი ვარ... თითქმის ყოველ დღე მიწევს ვინმეს სიცოცხლისთვის ან ჯანმრთელობისთვის ბრძოლა. თუ ყოველთვის არ გამომდის რამე, იმედის მიცემას მაინც ვახერხებ ადამიანებისთვის. ერთ დღეს სამსახურიდან ვბრუნდებოდი. ფორმა ისევ მეცვა და ზემოდან ლაბადა მოვიხურო

მარტო'სული {თავი 5 . ნაწილი I}

სიხარული რაც კი განგაცდევინე იმ 20 წლის განმავლობში ... აქედან მიშოსთან უნდა წავიდე . სასაფლაოების ხშირი სტუმარი გავხდი მა - სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე , წამით შეეხო ქვზე გამოსახულ კაცის სახეს შემდეგ ზურგი აქცია და გაუყვა გზას შინისაკენ, ერთადერთი

ახალაია ბრუნდება (თავი 4) გამოგიჭირე მარიამ!

-სიახლე რასთან დაკავშირებით?-რამდენიმე ჟურნალისტმა ერთდროულად გაუმეორა -მე და მარიამი მალე დავქორწინდებით-ღიმილს აგრძელებდა თითქოს არაფერი,მარიამს თვალები შუბლზე აუვიდა ამის გაგონებისას და ალექსანდრეს ხელი რომ არა ალბათ ეგრევე დაეცემოდა