ბრჭყვიალა (თავი I)

_ჰა სანდრიკ, შენი ჯერია, ჩამოდი_მიმართა მესამემ. სანდრიკა ჩამოვიდა და ისევ მე შემომხედა, მე გზა გავაგრძელე. _წააგე სანდრიკ, ხო იცი რაც უნდა ქნა_მომესმა ზურგსუკან.

მე და ჩემი სიყვარული

გული ნაღველით დამძიმდა, ჩემი წლები კი გაფრინდა. აქ ერთი გრძნობა ატირდა. შენს გარდა არვინ არ მინდა! გაურკვეველ პიროვნებას ეს წერილი მივწერე. ალბათ, ჩემთვის იმ ოცნებას გული რომ დავისერე. ცოტა ხნის წინ მითქვამს ერთი: "მთავარია ლექსები." აი მოწმე ხომ

არჩევანი :დასასრული:

გავიდა რო და მე ვენეციში ვიმყფები ისე შეიცვალა ყველაფერი რომ ვერცკი წარმომედგინა რომ ასე იქნებოდა ველაფერი...აქ იმიტომ ჩამოვედი რომ ჩემს გოგოს ჰაერი უნდა გამოეცვალა და გადავწყვიტეთ აქ ჩამოსვლა ხომმ ტყუები მყავს და ძალიან ბედნიერივარ

უნებლიე შეცდომა (16 თავი)

-დაჩი, ლილია რომ იყოს? წარმოიდგინე რომ ლილია გაიქცა, არ მიაკითხავდი?-ხოხვით მივიდოდი_თავი ჩაღუნა დაჩიმ -კარგი, წავიდეთ.მდუმარეთ იარეს გელათამდე, ისეთი ძლიერი წვიმების შემდეგ ყველაფერი

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეჩვიდმეტე)

ყველაზე ტკბილ სიზმარშიც არ მინახავს ის საოცრება, რაც სანდრომ მომიწყო. გადაჭარბებული არ იქნება, თუ ვიტყვი, რომ ეს დღე ზღაპრად აქცია. საოცრად ლამაზი და ამაღელვებელი იყო ყველაფერი ჩემ ირგვლივ,

შემომიშვი

-ეს..ეს რაარის?გაოგნებულმა დახედა ნახატს, შემდეგ კი თვალი მოავლო კაფეს.. მიმტანის გარდა იქ არავინ არ იყო.-ეს ვინ დახატა.. მიმტანს ხმაწართმეულმა კითხა. -არ ვიცი გოგონა.

შენ, მე გამაგიჟე (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი )

როგორც კი ჩავიკეცე პირველი მათე მომვარდა, ხელში ამიყვანა და ჩამეხუტა.-დაწყნარდი ჩემო პატარავ.-მიმეორებდა ამ სიტყვებს, ბოლოს დავმშვიდდი და ფეხზე ავდექი, ანდრეა ერთ ადგილზე იყო გაშეშებული.

,,გარდაცვალებამდე"

სიკვდილმა იმდენჯერ შემეხო სულმა ვერ ჰპოვა ადგილი,მითხრა გამიშვი-დამტოვე,ინანე ცოდვა მარტივიც!სხეულმა ლტოლვა დამიწყო პულსიც აჩქარდა უცებად, ასე რა ამაღელვებდა სათუთად, ასე უეცრად?!

გიჟური დღეები (თავი 16)

-არა ბებიაჩემი! -ამოისუნთქა. -სულების არსებობის შენც გჯერა ? - შეთქმულივით ამოვილაპარაკე. -ძლიერად დაარტყი ხო თავი ? - დამწუხრებულმა მკითხა. -იმდენად ძლიერად, რომ აგერ მხოლოდ შავი ფერია სამყარო/

ნუ მეთამაშები.! (თავი 11)

კიბეები სწრაფად ჩავირბინე,სადარბაზოდან გასულმა ეზო მოვათვალიერე და ჩემს წინ გაპრიალებულ მერსედესსში ჩავჯექი. გაღიმებული დამხვდა ბექა, მაკოცა. -ბექა-ფერგადასულმა ძლივს ამოვღერღე. -რაო ჩემო პატარა. -მანქანა დაძრა და ეზოდან გავიდა.