როგორ შემიყვარდა კრიმინალი ll თავი (ნაწილი II)

-შეგეშინდება როცა გამიცნობ!-თვითონაც ვერ მიხვდა, ისე დათქვა ლუკამ მათი მომავალი შეხვედრის პერსპექტივა.. შემდეგ უკანმოუხედავად მოიტოვა ნია და წინა სავარძელი დაიკავა მერსედესში , რომელიც თვალის დახამხამებაში მოწყდა ადგილს.

აქ სიტყვები ზედმეტია (დასასრული)

მზად ხარ რომ აპტიო, მიიღო ისეთი, როგორიც არის, გიყვარდეს ყოველდღე უფროდაუფრო მეტად.. თუმცა, როგორც ამბობენ, რომ ბედნიერება დიდხანს არ გრძელდება, ასე რომ, არავინ არ იცის, რა ელის წინ...

ნუ მეთამაშები.! (თავი3.)

-რო არ დამავიწყდეს? მერე რა ვქნა? რა სისულელე გავაკეთე, უცნობს საწოლში იმის გამო ჩავუგორდი რომ მმისმა თვალებმა და მზერამ აგმაგზნო. ეს რა სისულელე გავაკეთე- საწოლში მოუსვენრად ვტრიალებდი

გიჟური დღეები (თავი 11)

-ერთი ნაცნობი შემხვდა და...-კეფა მოვიფხანე დაბნეულმა. - ახლა არ მქონდა მასთან ხვევნა-კოცნის თავი. - არავის აღარაფერი უკითხავს. ერთი კი ამათვალიერეს ეჭვიტ, მაგრამ ეგ არაფერი.

ჯაშუში (თავი 14)

-ახალ წელს გილოცავ, მიყვარხარ! ლილიანს არაფელი უთქვამს, საპასუხოდ უფრო მოეხვია და ღრმად შეისუნთქა მისი სურნელი. ტრადიციულად დიდი მხიარულება იყო, ფოივერკების და მომღერლების მაღალი ტონი, რომელიც უფრო ყვირილში გადადიოდა.

ოცნება

მე რომ გაჩუქე იების კონა მაშინ მე გთხოვე გამომყევ ცოლად შენ მთხოვე მაშინ რომ დრო მომეცა ნეტავ უარი არ გამეგონა ვახ სიყვარულო თავზარ დამცემო ნუთუ არ მორჩა გამოცდა რთული მის გარეშე ხომ მზეც

რომი დაეცა !

რომი დაეცა ! არა იმიტომ, რომ მასში არ იყო ღვთაება დაეცა იმიტომ, რომ მას თავზე დაცემული ანგელოზები დასტრიალებდნენ ყორნებივით ჯიჯგნიდნენ მის დიად ისტორიას!

გარდაცვალება/მე/

წამისმეასედი გჭირდება მაშინ როცა თვალს ხუჭავ.ერთ დღეს დილაადრიან მეც დიდი ბრძოლა გადავიტანე მასთან გამალებით ვებრძოდით ერთმანეთს მაგრამ ბოლოს მან ალუდასავით გაისროლა მე კი შემენგრა გულის ფიცარი მუცალივით.ყველაზე სანატრი და ლამაზი ბოლო წამია

პოკერი დარიჩინის არომატით (სრულად)

-ესეც შენი კარე,დამა ყვავიც და,მოგებული 800 ლარი.-ჩიპები მისას შეუერთა,რივერის კარტი კი დასტაში სხარტად შეაცურა.მაგიდიდან დემონსტრირებულად წამოდგა,მოულოდნელი ქმედებისგან გაყურსულ

ქუჩაში ერთხელ (სრულად)

-იდიოტო დედაშენს იმედია კიდევ ყავს სხვა შვილიც,-გაჰკიოდა თათია ბოლო ხმაზე და შუა ქუჩაში წელში მოხრილი ცდილობდა სუნთქვის აღდგენას -მწვანე ჩემთვის ანთია და არა შენთვის ინდაურო,-დაუღრიალა