ხევსურეთი VIII

მშობლები კი წინააღმდეგები იყვნენ,მაგრამ დედაჩემმა მშობლებს ულტიმატუმი წაუყენა,ან სერგოს გავყვები,ან თავს მოვიკლავო.ერთადერთი შვილი იყო და მათაც შეეშინდათ,ვაი და მართლა თავი არ მოიკლასო და ქორწინების უფლება მისცეს

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 17)

- გაჩუმდი! გაჩუმდი! დაიღრიალა და ხელები სახეზე აიფარა. - არ მინდოდა,ვაპირებდი შენთვის ყველაფრის თქმას,უბალოდ მიჭირდა დათა,მიჭირდა... ცრემლები ახრჩობდა,სიტყვას ძლივს აყოლებდა ერთმანეთს და სახიდან ხელებს არ იშორებდა. - რატომ არ გესმის,მიჭირდა თქმა

ჩემი ნამდვილი გრძნობები დასალპობად მენანებოდა

დრო გადიოდა, შენგან პასუხი კი არ ისმოდა. მე სიყვარული გაცნობის დღიდან შენგან მინდოდა. მაგ თმის სურნელი გულს და გონებას ისევ იპყრობდა. შენს ლამაზ თვალებს ეს სიყვარული კვლავ შეიცნობდა. შენ კვლავ უყვარხარ გრძნობებისაგან გარდაცვლილ პოეტს და მის აღდგომას

შემომიყვარდი (სრულად)

ყოველთვის აცილებდა მანქანამდე თვალით ბიჭი და ისიც კარგად იცოდა სად მიდიოდა უნივერსიტეტის შემდეგ ქალი. მესამე წელია საკუთარ თავს არ გავს, პირველ კურსზე ისე აიკვიატა საკუთარი თავის შეეშინდა, გაფაციცებით აკვირდებოდა მის თითოეულ მოძრაობას, მიმიკას,

დემონის პატარა ანგელოზი [12]

-მე ეგრე არ მინდა ვიცხოვრო. პირობა მივეცი მაგ გოგონას რომ ბაბუაჩემის მსგავსი არ ვიქნებოდი და მას ჯგუფზე წინ დავაყენებდი. ამის შესრულებას ბოლომდე ვაპირებ და ამიტომაც ჩემს გრძნობებს აღარ დავმალავ.

თქვენ მკვლელის საკუთრება ხართ ქალბატონო (#თავი1)

ცივა. ქუჩაში მანქანები მოძრაობენ სწრაფად... ლილე ნელა მიუყვება მტკვრის სანაპიროს... უცბად ფეხის ხმა გაიგონა მერეკი გასროლის ხმა... გული დაუმძიმდა... გაქცევა უნდოდა მაგრამ ადგილს მიეყინა... ისევ მძიმე ნაბიჯების ხმა გაიგონა დამერე ცხვირის ნესტოების

შრამიანი (თავი 2)

უხეშად მიკრავს სხეულზე და თავს უკან მაწევინებს.ყელზე სველი კოცნით იკვლევს გზას და საწოლზე მაგდებს.. ვერაფერს ვამბობ.. ტანჯა მსიამუვნებს. მისი ბასრი წვერი ჭკუას მაკარგვინებს.

სულ,ერთი ღამე ანუ გაცრეცილი ღამეები (სრულად)

მორიგი გაცრეცილი ღამე იდგა.ელეს სიბრაზისგან გულის რევის შეგრძნება კლავდა და ღრმად სუნთქავდა, როგორმე რომ მოეშორებინა ეს საზიზღარი გრძნობა.მთელი დღე ნოეს ლოდინში გაატარა,მოწერილ მესიჯს,კიდევ ერთხელ გადახედა.

მენატრები...

ახლა გარეთ კოკისპირულად წვიმს მე კი აივნის კიდეზე გადმომდგარი ხელში სიგარეტით, გავყურებ ბნელ სივრცეს და წარმოვიდგენ რომ შენც იმავეს აკეთებ, დგახარ აივანზე მოაჯირს მიყრდნობილი, ეწევი სიგარეტს და ცდილობ ღრმა ნაპასით გამოდევნო სულიერი ტკივილები...

მოუსმინე

შენ გულით რაც გსურს იმას არ აკეთებ,სული რისკენაც მიგიწევს იმას არ აკეთებ და აძლევ საშუალებას ყველას და ყველაფერს შენი შინაგანი ხმა ჩაახშონ. რატომ გაინტერესებს რა მოყვება ამას? რატომ დარდობ იმაზე,რომ ,,მერე ვინანებ.’’