დრო კურნავს (თავი 2)

-ჩვენი ახალი სახლი აქვეა,თქვენს ახალ სკოლასთან ახლოს,იმედია მოგეწონებათ. უცებ სხეულში სითბო ჩამეღვარა. იქნებ აქ უფრო უკეთესად ვიცხოვრო? იქნებ აქაც ვიპოვო მეგობრები? მოკლედ გრძნობები ერთმანეთში მქონდა არეული და სანამ მე ჩემს თავში ორ მხარეს ერთმანეთს

მას შემდეგ რაც გავთხოვდი -4 თავი

-მოხდა რამე?-გაისმა ყიფიანის ბოხი ხმა და ანერვიულებული მივიდა ქეთათოსთან -არაფერი-ტირილნარევი ხმით უპასუხა ქეთამ -გცივა?-მოსაცმელი გაიხადა და ქეთათოს მოაცვა. ფრთხილად შეეხო მის წელს და ახლოს მიიზიდა-ასე გათბები-თვალებში ჩააშტერდა ყიფიანი დვალიშვილს

აღსარება

ცხოვრება იქ სადაც შენი ადგილი არაა რთულია, იმაზე რთული ვიდრე ჩანს. 21_ე საუკუნეა აქ ან აყვები რბოს ან და გაირიყები. უკვე ცხოვრება მიჭირს, ირგვლივ ბევრი ადამიანი მყავს მაგრამ აქედან არცერთია ნამდვილი, ყველა ფარისეველი და ორგულია. როგორ მინდა ზოგჯერ

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 6)

- ძალიან კარგი გოგო ხარ,რომ მეხმარები.ყურთან ჩასჩურჩულა და საფეთქელზე აკოცა.- მარტო ამიტომ ვარ კარგი გოგო?გიშრისფერი თვალები გაუსწორა მის თვალებს და ნაღვლიანად ჩაილაპარაკა.ტასოს ხელი თავის

მატილდა

გამარჯობათ,ნუ შემიფასეთ რა თქმა უნდაა... პირველად არ ვწერ ისტორიას მაგრამ ჩემო საყვარლებო ველოდები შეფასებებს კომენტარებს თქვენ აზრს გავაგრძელო თუ არა?

უ'საზღვროდ /28/

-შენ ხომ დაიძინე ევანგელია? -გათენდა უკვე -ორი საათი გძინავს და მაინც ასეთი ლამაზი როგორ ხარ -ჯადოქარი ვარ...გენეტიკა მაქვს ასეთი

ანასტასია*თავი პირველი*

დილით როგორც ყოველთვის ადრე ავდექი,თბილისში წასასვლელად უნდა მოვმზადებულიყავი. ჩემოდანი გამოვიღე და ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწყე,ერთი ჩემოდანი არ მეყო,იმისთვის რომ ყველაფერი ჩამეტია და მეორეც გამოვიღე. ორი საათი ჩემი ტანსაცმლის დახარისხებაში გავატარე

ჩემშივე სახლობ (3 თავი)

ვატოსთან თამაშით ისე გაერთო, რომ იქ მყოფი იოანეც გადაავიწყდა. პატარა სხეულს ხელში ატაცებული მიაფრიალებდა, თვითფრინავის პოზაში და მის კისკისს ჰყვებოდა.. დითხანს აფრიალა ასე ჰაერში.. როცა დაიღალა ძირს ჩამოსვა და სუნთქვის დარეგულირებას შეეცადა..

დემონის პატარა ანგელოზი [7]

-იცოდი, რომ შენზე რაღაც .ლეობებს წერდა ინტერნეტში? ყველას აგებინებდა, როგორ გ..მავდა? როგორ გეხებოდა?- ზენონმა უკვე ღრიალი დაიწყო და დემეტრე კანკალმა აიტანა- არ მითხრა, რომ იცოდი და მოგწონდა. ლილე ჯანდაბა...

ვოლფრეგრედის მგელი .1.

უყურებდნენ და ყველამ იცოდა მისი ბედი, რომ 2 საუკუნის შემდეგ მალენასა და იოგის ბაბუას დორიოსის სიყვარულის შემდეგ, კვლავ მოვიდოდა სამხრეთში ზამთარი, კვლავ იყმუვლებდნენ მგლები, თვალებს დასთხრიდნენ მათ ყვავები და გრაფსვალდში და ვოლფრეგრედში კვლავ