მივიწყებული გრძნობა (სრულად)

თბილი სიო ნელა არხევდა გამჭირვალე,აბრეშუმის ფარდებს.სადღაც შორიდან კი გარკვევით მოისმოდა არეული ხმები.ალბათ ვიღაც ნასვამია,ჩავიბურდღუნე და უკვე მეასედ გადავტრიალდი,თან ბალიში ერთი ხელის მოსმით

მკვლელობის ღამე (7) (+18)

მარტო მე რომ მოვმკვდარიყავი?! არა, მე მასთან ერთად მინდოდა, ან ცოცხალი ან მკვდარი მაგრამ მასთან. მართალი იყო, უნდა მოვრიდებოდი, არ უნდა მიმეცა საშვალება მისით შეპყრობილი გავმხდარიყავი

მე რომ არ ვიყო ადამიანი.

რომ არა ადამიანი წიგნი ვიქნებოდი. იცი როგორი წიგნი? მკითხველი რომ ჩააფრინდებოდა და ხელის გაშვება აღარ მოუნდებოდა, ისეთი წიგნი მინდა ვიყო რომელსაც ბევრი წაიკითხავს მაგრამ მთავარ აზრს ყველა ვერ გაიგებს, ვერ ჩაწვდება ბოლომდე.

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-10)

- მადლობა, რომ მომაცილე - ღვედი მოიხსნა, მამაკცმა მზერა მასზე გადაიტანა - ხვალე შევხვდებით- ხვალამდე - კარები გახსნა, მაგრამ დანტემ შეაჩერა -..გასანოვ - როუზი გაკვირვებული შემობრუნდა, ვინს თვალები

ბებერი დრო

მიყვარს ჩვენი მომენტები ერთმანეთს, რომ ენაცვლება კინოს ფირის კადრებით.თავში ხან ერთი სიუჟეტი ამომიტივტივდება,ხან მეორე და გრძელდება ასე უსასრულოდ.ცაზე ღრუბლები გუნდებადაა გადაყრილი,შუალედებში

სიმართლე

ო, რა რთულია მიხვდე სიმართლეს, ამ სიმართლეში, ეკლები გჩხვლეტენ, თუმცა ოცნებით ეძებ იმედებს და მოგონილი იმედები, საღ გულს გიჭ....ტენ.

ნუთუ შეგიყვარდა? (თავი 10)

მახარაძეებთან დილა მიას ფუსფუსით დაიწყო, შეუჩერებლად რაღაცას ეძებდა და ალაგებდა. ნადია და რუსუდანი უკან დასდევდნენ პატარა ქალბატონს და მის მითითებებს ასრულებდნენ, ხანდახან ერთმანეთს ღიმილით გადახედავდნენ და ისევ უკან აედევნებოდნენ უმცროს გეგეშიძეს.

შემომიყვარდი (თავი 6)

ხედავდა ანიტა მის თვალწინ ეს ორი დღითი-დღე როგორ ახლოვდებოდა, მაგრამ არაფერს აკეთებდა, ახსენდებოდა როგორი თავისუფლები იყვნენ იმ საღამოს გორის პარკში, როგორ ჯიუტად ცდილობდა ბიჭი დაახლოებას და თითონაც ვერ გაეგო რას გრძნობდა, სახლში ჩაიკეტა, არც აქამდე

წამის მეასედი (თავი 23)

-უკაცრავად, მე დაგტოვებთ უბრალოდ რაღაცის თქმა მინდოდა.- ნოე ტარიელს მიუბრუნდა.-დღეს პოლი ჩამოდის და მინდოდა გამეფრთხილებინე. -ვიცი ნოე მეც დამირეკა.-წარბი ასწია ტარიელმა.-კარგი...მაშინ გავალ...დაამთავრე და მოგვიანებით ვილაპარაკოთ.-გაიღიმა და

შენ.

უყურებ სარკეში გამოსახულ შენს თავს და ცდილობ, უფრო ძლიერად შემოჭდო თითები მკლავებს. გიყვარს, როცა ლოტოსის ყვავილის ფორმას იღებ, თვალებს ხუჭავ და აღარ ცდილობ მოითვალო მრამდენედ ტირი უმიზეზოდ. ყოველ ღამით, მაშინ როცა ტირი, ორი ხელით ხსნი სიძველე