იყო და არა იყო რა

ახლა შუაღამეა, ოთახში დახუთული ჰაერია, გარეთ კი ყვითელი ღრუბლებიდან წვიმს მარტის თვის სევდა. ქალაქი ნისლში, შენზე ფიქრები კი - ჩემს გონებაში ჩაიძირა.დროდადრო გონებაგაფანტული მზერას ჩემი სარკმლიდან დანახულ მეზობელი კორპუსის ჩაბნელებულ ფანჯრებზე

და თუკი ვცდები? ( სრულად)

კიდევ ერთი გასაუბრება. ისევ უშედეგოდ. ერთობ აღშფოთებული მიიკვლევდა გზას ტროტუარზე მიმავალ ადამიანებს შორის. კოპებშეკრული არად დაგიდევდათ, გუბე-გუბე რომ მიაბოტებდა და საგულდაგულოდ გასუფთავებული ფეხსაცმელები ერთიანად ტალახში ამოესვარა. ამინდიც არ

თავგადასავლებით სავსე ზაფხული (9)

მაგიდასთან ისხდნენ ყველა და უგემრიელეს კერძებს შეექცეოდნენ,ნიტას აკანკალებული ხელი გუკას ძლიერ ეჭირა შიგადაშიგ კი ეამბორებოდა მის ხელებს. -ლევანიმ ყველაფერი მომიყვა სიცილით ამბობდა უსაყვალესი ბებო,-გუკა კი ჩაკეტილია ბებომ ენაცვალოს ეს კი ალაპარაკე

შენ ვერ გაიგებ

შენ ვერ გაიგებ როგორ განვიცდი ისიც იცი,რომ ისევ დაგიცდი. შენ ვერ გაიგებ მაინც ჩემს სათქმელს მეც ტკილისგან ვიყვარებ სასმელს... ვერ დაინახავ ისევ ჩემს ცრემლებს, ვერ ნახავ ჩემს გულს,რომელიც სცემეს. ვერ გაიგონებ ტირილს და მოთქმას მე აღარ ველი,იცი, შენს

მარიონეტი (ოცდამეთვრამეტე თავი)

მაქსიმუმ ნახევარი საათის სავალი გზაღა იქნებოდა დარჩენილი ყაზბეგამდე. წარსულის ტკბილ ზმაზებაზე ფიქრში ზუსტად ვერ მიხვდა რა დროს ჩაეძინა ნინოს. ღიმილი სახეზე შერჩენოდა. ოდნავ გახსნილი წითელი ტუჩებიდან მარგალიტებივით მოუჩანდა თეთრი კბილები. შუბლზე

შემომიყვარდი (თავი 3)

წვავდა ანიტას მზერა უკნიდან და თავისთვის ეცინებოდა, მაინც შეაყვარებდა თავს, რადაც არ უნდა დაჯდომოდა, არ იცოდა გეგი თუ მოცილებული ყავდა, მაგრამ მისი არსებობა დიდად არც აწუხებდა.

ბოლო რეისი -მესამე თავი (ის გიყურებს)

.ბნელ დერეფანს თვალი მოავლო,არა იქ ნამდვილად არავინ იყო.ცოტათი დამშვიდდა,მაგრამ ძარღვებში სისხლი გაეყინა,როდესაც დერეფნის ბოლოდან ხმადაბალი სიცილის ხმა მოესმა,სიცილი ძლიერდებოდა და თითქოს ვიღაც უახლოვდებოდა.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 17

-არ დამიფიცო,მითხარი საქმე ასე სერიოზულად არის?უნდა გამაცნო,დაველაპარაკო და გავიგო რა გრძნობები აქვს შენს მიმართ.ამას კი არ გთხოვ,მოვითხოვ ალექსანდრა.

ჩემი ,,ტირანი " [ სრულად ]

კაკ-კუკ, კაკ-კუკ..მხოლოდ ჩემი ქუსლების და გულისცემის ხმა მესმის , ასე დაძაბული არასოდეს ვყოფილვარ,ვღელავ მოსალოდნელ შეხვედრაზე ,ყველაფერზე ვღელავ ,რომ არ მოვეწონო ?, რამე რომ დამიწუნოს?, რომ გადაიფიქროს? ვეკითხები ჩემს თავს ,, დამშვიდდი ,ის არ

შემდეგი სადგური სამედიცინო უნივერსიტეტი (1)

ვინ იცის მერამდენედ ვისმენ ამ ცნობილ და გაცვეთილ ფრაზას. ყურსასმენებში ნაცნობი მელოდია ისმის, Ed Sheeran- Perfect. რა დროც არ უნდა გავიდეს და რამდენჯერაც არ უნდა მოვუსმინო ამ სიმღერას, მაინც არ მბეზრდება, დადებითი ემოციების მომტანია ჩემთვის.