გაბრიელ ლიპარტელიანი (სრულად)

დრო, დრო და ისევ დრო... ეს ის უკიდურესობაა, როდესაც ვერასდროს ვერაფერს ვერ გაექცევი და ვერც დაემალები... მის მარწუხებში ხარ მოქცეული და უბრალოდ ეძებ შესაფერის მომენტს, რომ გაიქცე მაგრამ დადგება კი ეს დრო??

წამის მეასედი (თავი 21)

წამოხვალ?-დღეს აქ დავიძინებ.-ვუთხარი და ბიძაშვილს კიდევ ერთხელ მოვეხვიე.თავი 21-ეს რა გაცვია?-მკითხა ლიზამ როგორც კი ნოე ოთახიდან გავიდა. -ნოეს მაისურია.-ისე ავიჩეჩე მხრები თითქოს ყოველდღე მისი

სევდა

როგორ დავიღალე ასე უმწეობით,თითქოს მიმატოვა ყველამ.დარდი არ მეშვება, ოცნება გააქრო,გულიც დარდისგან ღელავს.სული ავსებულა კვლავ მწარე ფიქრებით, თვალზე აკიაფდა ცრემლი.მწარე რეალობამ თითქმის გადამძალა,

ბილეთი შრილანკამდე (სრულად)

_ ნია იცი ვინ ჩამოვიდა?_ ჩამკივლა მარიმ_ ვინ?_ დაჩის ძმაკაცი ერეკლე ერისთავი. გახსოვს პატარაობაში რამაგრად ვიყავით?_ ვერ გამიხსენებია, ვისზე ამბობ?_ მე ტვინის ყველა უჯრედი დავძაბე იმისთვის რომ გამეხსენებინა ვინ იყო

უცხოს საწოლში( სრულად)

ცხოვრება ეს შენი ცხოვრებაა და შენ უნდა განაგებდე..ადამიანი ერთხელ ცხოვრობ და უნდა აკეთო ის რაც შენ გსურს უნდა შეცვალო ერთფეროვნება და იყო ფერადი რადგან ეს გაგაბედნიერებს...ყოველყვოს უნდა გარისკო რომ

გაგიჟებულ(ნ)ი -4-

- ვიცი რომ ჩემი და უფრო გიყვარს მაგრამ მეც რომ გენახე ურიგო არ იქნებოდა მამიდაშვილო - სიცილით დაკრა ხელი ნიკომ გაბრიელს. გაბრიელი ნინას მოშორდა და ახლა უფროს ბიძაშვილს ჩაეხუტა. შემდეგ მის გვერდით მდგარ გოგოს აკოცა.

მკვლელობის ღამე (3) (+18)

მანქანა სასტუმროსთან გააჩერა ედუარდმა, ძალიან სიცივე იყო, ფეხს ითრევდა რომ მანქანიდან არ გადასულიყო. სიგარეტს მანქანაშივე მოუკიდა და ფანჯარა ოდნავ ჩამოსწია.ტელეფონი ამოიღო საათს დახედა უკვე დღის 11 საათი იყო და დრო იყო მოქმედებაზე გადასულიყო.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 16.

-ქალები შვილო უცნაური არსებები არიან,29 წელია ერთად ვცხოვრობთ და ჯერ კიდევ ვერ ამოვიცანი.არა უშავს, წინ დიდი დრო გაქვს შეიცნო შენი მარიამი.ღიმილით უთხრა გოგიმ გიორგის და აგიზგიზებული ბუხრის წინ დაჯდა.

ჩემი ბედნიერება ხარ (სრულად)

-ლილე გაიღვიძე დედი თორე დაგაგვიანდება - მძინარს დედაჩემის ხმა ჩამესმის,მეც მახსენდება,რომ დღეს ჩემ ნავსაყუდელს უნდა მოვშორდე,ჩემ თბილ კერას და უხეშ,ხმაურიან ქალაქს უნდა შევეჭიდო.ბუზღუნით ვწევ თავს

შემომიყვარდი (2 თავი)

-რას მეკითხები შექალო, დამიტოვე, ვერ მოვუვლი თუ რა, ჯერ არც მაგხელა ვარ 5 წლის ბავშვს ვერ მივხედო, თითქოს სწრაფად მოინდომა წამოდგომა, მაგრამ 6 თვის მუცელმა ცოტათი შეაფერხა.