თბილისის ცის ქვეშ... თავი 13

აი სიუპრიზი ნამდვილი სიუპრიზი.ჯერ ბოლომდე ვერ შევიგრძენი იმის განცდა რომ ჩემს სხეულში ახალი სიცოცხლე უნდა გაზრდილიყო და მისი ამ ქვეყნად მოვლინების ბედნიერება მხვდებოდა წილად.მათეს რომ ეთქვა,ეს რომ გააზრებული ყოფილიყო დარწმუნებული ვარ არ

ის ქალღმერთია.

ის ქალღმერთია... ოთახის შუა გულში დგას და ნელა არხევს სხეულს... ყველა ნოტი, ყველა ბგერა, თითქოს და მის სიფრიფანა სხეულს ეხება... ისეთი თეთრია, პირველი შეხედვისას იფიქრებ ანგელოზიაო, არ გავს დედამიწელს...

ჩემი ბოსი მონსტრია (სრულად)

მონოტონურ სადღეგრძელოებს მოყვა სასიამოვნო თრობის გრძნობა და უაზრო სიმსუბუქე. რატომღაც თავში ლევანმა გაუელვა.მიუხედავად იმისა, რომ გაურკვეველი ურთიერთობა აქვთ და თავიდან ძალიან ცუდად დაიწყეს,

თავგადასავლებით სავსე ზაფხული (ნაწილი 3)

მის ულამაზეს და ნაზ სახეს ჩალურჯებები დასტყობოდა,უგონოდ ეგდო კუთხეშო კაბა დახეულს,ინტიმური ადგილები უსჩანდა,როგორ საშინლად და განწირულად მოექცა საწყალ გოგოს,გუკა კი ნიტას საძებნელად გაეშურა რადგან ძალიან დაიგვიანა,როგორც იქნა ეწვია ის გრძნობა რასაც

ალექსანდრე და ალექსანდრა ( თავი 1)

დამიჯერე, ცხოვრება ყველაფერს წინ დაგახვედრებს და გამომგცდის, რაზეც კი ოდესმე გითქვამს - " მე -არასოდეს."ჩემი აზრით ადამიანს იმიტომ ხვდება ამდენი წინააღმდეგობა, ცუდი, კარგი, ბედნიერება, უბედურება, ტკივილი,

ერთი უბრალო ამბავი

გოგონა რომელსიცყოველთვის იმედიანი იყო ცხოვრების მიმირთ მას კი არასროდ უმართლებდა მაგრამ მაინც იღიმოდა და არკარგდავდა იმედს რომ ერთხელაც იპოვიდა იმ ბედნიერებას რასაც ეძებდა

ცხოვრება მშვენიერია (1)

როგორ ხართ ჩემო მკითხველო ალბათ მოგენატრეთ უკვე. დიდიხანია არაფერი დამიწერია, ახლაც ვზივარ და ცფიქრობ რა დავწერო ან რაზე. არ ვიცი რა გესიამოვნებათ: სიყვარულზე თუ სხვა რამეზე. თუ შევძლებ რაიმეს დაწერას მინდა რამოდენიმე თემას შევეხო, ყველაფერი

წაგებული თამაში

საყვარელი ადამიანისგან მოყენებული ტკივილი ტანჯვაზე დიდია.ის არც გაძლიერებს.არც პიროვნებას ქმნის შენგან.მხოლოდ ტკივილს გაყენებს.სამარადისო ტკივილის.მიყვარს წვიმა და შემოდგომის სურნელი, თუმცა ახლა ქუჩაში ვერ გავიდოდი ძალიან ცუდად გავხდი და სახლში

კოკისპირული წვიმა

გარეთ წვიმაა კოკისპირული და ჩემს გულში არს ომი გმირული! ჩემი გრძნობა კვლავ არს განწირული, ის კვლავ შენს მიერ არს გაწირული! გარეთ წვიმაა კოკისპირული და ცას აქვს სახე ირონიული! მოკვდა მზე, მას აქვს ძილისპირული, ეს სიკვდილი არს ისტორიული! ვგრძნობ

დაგიწერ

შენში იმდენი ნაზი ფერია, რომ მაგ სინაზით ვითენებ დილას, სულ ყველა ლექსი რაც მიწერია, უშენოდ განვლილ დღეებთან მიმაქვს. შენში ისეთი ცეცხლი ანთია, მაგ ცეცხლის ალი ყინულებს ალღობს, უშენოდ ყოფნა სულის ხუთვაა, დღეს უშენობა სულს ფიფქად ათოვს.