მოახლოება (XVIII თავი)

-კი ღვიძავს და გადმოგცა, წითელ ღვინოს თუ დამალევინებთ და კლასიკურ მუსიკას ჩამირთავთ მადლობელს დაგრჩებითო.-სიცილით ამბობს ის. -შემდეგში აუცილებლად!-ლოყებაწითლებული ვამბობ და მაგიდაზე პურს ვამატებ.

გორილა სვანეთიდან {ll ნაწილი სრულად}

-ელენა ყავა შემომიტანე-გაისმა ყურმილში ბატონი ილიას ხმა და მეც სხვა გზა არ მქონდა. ვიცოდი მას უშაქრო ყავა უყვარდა, ამიტომ ყავაში თითქმის მთელი შეკვრა შაქარი ჩავყარე და მისი კაბინეტისაკენ წავდი

შავი ანგელოზი 20

რატის ვხდები მთელი სულით,სხეულით და გულით მას ვეკუთვნი.დაღლილებს გვეძინება.პირველად ხდება ასე მშვიდად რომ მეძინა. დილით ყველაზე ადრე მე მეღვიძება,მთელი სხეული მტკივა შიგნიდან სულ მეწვის,გვერდით ვიხედები და რატის ვხედავ მძინარეს,ისე საყვარლად ძინავს,

გულის ფეთქვის მიზეზი (სრულად)

ამ კვირაში უკვე მესამედ დასაჯეს. სხვა დამლაგებლებისგან განსხვავებით, მას უწევდა გვიანობამდე სასტუმროში ყოფნა და ყველა ოთახის სრულფასოვნად დასუფთავება. მიუხედავად იმისა, რომ განაჩენი სამივეჯერ უსამართლოდ გამოუტანეს, თავის დასაცავად ხმა არ გაუღია.

გრძნობების უცვლელი დარდი

მიდის დრო და ვკვდები თითქოს, ვერავისგან ვერ ვგრძნობ სითბოს, ახლა ვგრძნობ მე იმ დროს სიტკბოს და წარსული მიხმობს მიხმობს! ლამაზ გრძნობებს ვხვდები გზად, მოგონებები არს მზად, ის შეგრძნება არის, სად? კავკასიის მწვერვალად! ამაოა ყველა გზა, იქ ვერ მივალ

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 6)

წვიმას არ გადაუღია.. წვეთები მინის ფანჯარას ისეთი ძალით ეხეთქებოდა, როგორც ოკიანეში მცურავ გემს შტორმის დროს წარმოქმნილი უზარმაზარი ტალღები. სექტემბრის თვის დადგომა დასტყობოდა ბუნებას. მონაცრისფრო ღრუბლები უფრო მუქდებოდა, ვარსკვლავების ნათებაც

როცა მოვკვდი (თავი მეექვსე)

ყველა ნატკენი ჭრილობა გამიმხსნა და ზედ მარილი დამაყარა სებამ. გამახსენდა ყველა ძირს დანარცხება, ყველა მარცხი და დაბრკოლება. გამახსენდა ის დღე როცა ბავშვთა სახლიდან წამოვედი და წასასვლელი არსად მქონდა, მერე როგორ შემიფარა მოხუცმა თამარა ბებომ, როგორ

მძინარე მზეთუნახავო, პრინცი მოვიდა! (13, დასასრული)

პალატაში, ფანჯარასთან კატო იჯდა და ნისლიან, დაბურულ ქალაქს გაჰყურებდა. უყვარდა ასეთი ამინდი, მუდამ ეგონა ღრუბლებში ეფლობა მთელი ქალაქიო. გოგონა უკვე გაწერეს, ბოლო წუთებს ატარებდა ამ პალატაში. მიუხედავად იმისა, რომ რამდენიმე თვე კომაში იყო, მის

საკუთარი ბედნიერება(მესამე თავი)

,ხმა ვეღარ ამოიღო ლანამ,იქვე რომ არ ეტირა სწრაფი ნაბიჯით გამოვიდა აუდიტორიიდან და კიბეებზე დაეშვა. -ლანა მოიცა ნუ გარბიხარ,მეც შენთან ერთად წამოვალ.მოესმა ბექას ხმა. -არ მინდა მარტო ყოფნა მირჩევნია,შენ კი შენს მეგობრებთან დაბრუნდი,თქვა და ცრემლებით

მე დედა ვარ (თავი 4)

მე და ალექსი მიშიკოს წყალობით შუა ზამთარში ქუჩაში აღმოვჩნდით. ვერავის ვთხოვდი დახმარებას ამიტომაც ჩემს შვილს ხელი დავავლე და სვანეთში წავედი. მიშიკოზე ძალიან ვიყავი გაბრაზებული თუმცა ეს გასაკვირიც არ იყო. მეგონა, რომ სხვები მასში ცდებოდნენ და ჩემი