ელენე 1 თავი

რთულია იცხოვრო ისეთ ქალაქში სადაც ყველა გიცნობს, იციან ვინხარ, რას წარმოადგენ, შენს ყოველ ნაბიჯს აკონტროლებენ და არიცი რომელ კედელს შასკდე. რა თქმა უნდა, ელენე ამ სირთულეს არ აწდებოდა. არ არის ისეთი გოგო თბილისს, რომ შეეფერება.ერთი ჩვეულებრივი მუქ

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მერვე)

გავახილე და ჩემს წინ აუღწერელი სილამაზე გადაიშალა. გვირილებით მოფენილი მინდორი, ხეებით გარშემორტყმული, იქვე ჩამდგარი პატარა სახლი და ამ სახლის წინ მდგარი მაგიდა, უზარმაზარი გვირილების თაიგულით -ულამაზესია-ვთქვი თვალებ გაბრწყინებულმა -მოგწონს?

ეს რეალობაა? (თავი 2)

მისკენ გავიწიე, რომ ჩანთა ამეღო, მაგრამ ხელი მაღლა აწია და ვეღარ მივწვდი. -ჩანთა დამიბრუნე. თითის წვერებზე ავიწიე და ეშმაკურად მომღიმარ ალექსანდრეს თვალებში ახლოდან ჩავხედე. მისი მუქი ყავისფერი თვალები კლუბის სიბნელეშიც ელვარებდნენ. მან მკლავში ხელი

პაპასკირი და ბაბუციძე 12

ახლა ისეთი ბედნიერები იყვნენ კატო და დუდუ , მერე რა რომ მათ ურთიერთობას სახელი არ ერქვა , მერე რა რომ ბოლოს ერთმანეტი რომ ანხეს იჩხუბეს , მერე რა რომ წინააღმდეგობა ხვდებოდათ წინ გამუდმებით, ისინი ახლა ერთად იყვნენ , და ბედნიერობდნენ იმ წუთებით,

ორი მოწმე (თავი 2)

უსიტყვოდ დაძრა დემნამ მანქანა და დაჩის მშობლებისკენ წავიდნენ. ორივე ადგილზე გაიყინა, ხმა ვერცერთმა ამოიღო. დედამისმა ერთი ცრემლიც კი ვერ გადმოაგდო ისეთი გაყინული სახით მიაჩერდა დაჩის -დაიჭირეთ?

მე შენ...(თავი 2)

დღეს შაბვათი იყო ამიტომ თავი არ შემიწუხებია,ადრე ადგომით,დაახლოებით თორმეტზე გავიღვიძე მივემზადე და დაბლად დედას ძახილით ჩავედი,მაგრამ რად გინდა,დედაჩემი სახლში არ იყო,ამიტომ მე თვითონ მოვამზადე საჭმელი და შემდეგ ტელევიზორთანაც დავჯექი,უცებ კარზე

მშვიდობით, მეგობარო... (ეძღვნება დამჭკნარ ყვავილებს)

კარგ ადამიანებს გული ეყინებათ, მუხთალ წუთისოფელს ვეღარ აუდიან, ჩამქარალ ღიმილებში აღარ მეღიმება, აქ ხომ ყოველი დღე ბოლო რაუნდია..

ცხოვრება, სიცარიელე და ადამიანები

არის ცხოვრებაში ისეთი მომენტები როდესაც, ერთ წუთს თავს ბედნიერად გრძნობ და მეორე წუთს ეს ყველაფერი უბრალოდ ქრება მხოლოდ იმიტომ რომ, თქვენი ბედნიერება არ უხარიათ... მარტივი მიზეზების გამო, არ უნდათ და მორჩა. ამასთანავე იმხელა მიზეზს დაგისახელებენ რომ

მწვანეთვალება დემონი,ნაწილი2 თავი 12(დასასრული )

-მოდით ელენს გაუმარჯოს ჩვენს ჩემპიონს,გილოცავ ამ მორიგ წარმატებას და უფრო და უფრო მეტს გისურვებ,წარმოსთქვა სერგიმ.-მაგრამ რაც არ უნდა იყოს შენ მაინც ჩვენი "მწვანეთვალება დემონი "იქნები რომელმაც თვით სიკვდილიც კი დაამარცხა. -გაუმარჯოს.თქვა ყველამ

სუროგატი დედა.თავი 3

-რას ვიზამთ ალექსანდრე ჩვენ ყველას ჩვენი ღირსება გვაქვს,მართალია ზოგი ღირსებასთან ერთად მოთმინებას და თავდაჭერილობას კარგავს,მაგრამ შესანიშნავად აქვს ნათქვამი ერთ ცნობილ ადამიანს თომას მანის- რომ ,,იმ ადამიანის უნდა გეშინოდეთ,რომელიც არ ხმაურობს''.