არასდროს გინანებ... (III ნაწილი )

ერთ დღეს,როდესაც თორნიკე ჩემთან ამოვიდა ვიცინოდით,ვერთიბოდით, ვხუმრობდით და აღარც კი გვახსოვდა ჩვენს სიყვარულა, რომ ებრძოდნენ. სრულიად მოულოდნელად მკითხა:-ანანო შენთან გადმოვალ

ერთი ნახვით შეყვარება(თავი3)

_ძალიან პატარა ვიყავი როდესაც მშობლებმა მიმატოვეს,თავშესაფარში წამიყვანეს.ზოგჯერ გარკვეული მიზეზების გამო მშობლები იძულებულები ხდებიან რომ ბავშვები ბავშვთა თავშესაფარში წაიყვანონ...მაგრამ.

"შუგას დღიური"-2-ე თავი!

როდესაც დასრულდა ლექციები და სასწავლებლიდან გამოვდიოდი,კლასის გარეთ დამხვდნენ ჰოსოკი და ნამჯუნი(მათ ყველა ერიდება და ცდილობს მათ თვალს როგორმე გამოეპაროს თუმცა ისინი მაინც მამჩნევენ ხოლმე და ყოველთვის დამცინიან,ხან ჩაცმულობაზე და ხანდა თმებზე,

დაგიმორჩილებ(თავი მერვე)

უჩემოდ გატარებული ათი დღიდან ყველაფერი დაწვრილებით მოვაყოლე გიორგის. დღე და ღამე გაერთიანებული ჰქონია საცოდავს. ვიცოდი, ვიცოდი, რომ გიორგის მამა ლევანი არ იყო, მაგრამ იმ პერიოდში

ექიმები (თავი მეხუთე)

ლევანი აბაზანაში შევიდა, ცივი შხაპ მიიღო, გამოსაფხიზლებლად აზრზე ვერ მოდიოდა, რა მოხდა, ან როგორ, ეს მას რატომ უნდა დამართნოდა, დაუჯერებელი იყო ლიზას სიკვდილი ლევანისთვის. თუმცა რეალობისთვის

ერთჯერადი სტუმარი 18+ (თავი 8)

გერმანიაში არის, 15მდე კლინიკაში დავაგზავნე და პასუხი მხოლოდ ერთიდან მოვიდა. ერთი საკმაოდ ცბიერი ნეიროქირურგია, რომელიც ასეთ შემთხვევებზე ნადირობს და მის კლინიკაში მიგიწვია. -მაგრამ ეს ხომ დიდ თანხებთან იქნება კავშირში?_მის თვალზე ცრემლი შევამჩნიე

გულახდილი საუბარი 2

დავიბადე 1997 წლის დასაწყისში,ახალ წელს იმ დღეს როდესაც ყველა ზეიმობდა ამ წლის დადგომას,ბევრს ვერაფერს გიამბობთ ბავშობიდან,მახსოვს უშუქობა,ეგრედწოდებული ,,კერასინკა" თავისი ჭვარტლით,შუქის მოსვლა და ამით გამოწვეული მთელი ბედნიერება,მახსოვს შავთეთრი

წვიმას მოყოლილი მონატრება..

ვფიქრობ ხოლმე, როდესაც შენზე ვწერ ყოველთვის სევდიან განწყობაზე ვარ, თუ პირიქით? როდესაც სევდიან განწყობაზე ვარ, შენზე ვწერ...პრინციპში რა მნიშვნელობა აქვს,ფაქტი ერთია: მე შენ მენატრები

ჩემს წერილებს გიტოვებ სამახსოვროდ (4)

კვირას თავი ძლივს ავწიე. ორგანიზმი დილით ადგომას იმდენად იყო მიჩვეული, ძალაუნებურად რვა საათზე მეღვიძებოდა. თავი ვაიძულე, რომ ცოტახანს კიდევ დამეძინა, რომ ჩემს აუტანელ ცხოვრებაში ასე

მოურჯულებელი თავი 16

-მაპატიე, ძმა, მაგრამ, - რეზიმ ანდრეას შეხედა, მერე კი უცებ მიტრიალდა ტასოსკენ, გოგო მხარზე ჩანთასავით გადაიკიდა და კიბეებისკენ წავიდა. -რა... - გაოცდა ტასო და მაშინვე აფართხალდა,