პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 12. ჯოკერი

სამსახურში ვარ. ჯერ საცდელი ვადით ამიყვანეს, თუმცა ვიცი, რომ ადვილად გავართმევ თავს და თან მგონია, რომ ეს ტერმინი - „საცდელი ვადა“ - ჩემ დასაშინებლადაა. კომპიუტერში ტექსტს ვკრეფ. საღამოს

დაღლილობა

დავიღალე....ყველაფრით გადავიღალე, ყველა გამოწვევებით ყველა შემდეგი პრობლემით, ეკვე დავიკარგე აღარ ვიცი არაფერი,თუგინდა გაჩვენებ მაქვს იმედგაცრუბის სია,აღარც ის ვიცი შემდეგი აწი რაღა იქნება შემდეგი

მოურჯულებელი თავი 4

იმ საღამოს კარგად მოილხინეს. მართალია, ანასტასია თავის ოთახში იყო და ბიჭებთან ერთად არ სვამდა, მაგრამ დაბლა მყოფები მაინც კარგად გაერთნენ და დათვრნენ. ღამის 3 საათი ხდებოდა უკვე, როცა ნელ-ნელა

გაყინული წუთები.თავი 2

-ახლა ისე ახლოს ხარ ჩემთან რომ შენთან ერთად ნებისმიერ ექსპერიმენტზე თანახმა ვარ.უთხრა დამიანემ ჩახლეჩილი ხმით.დრო არ იცის სიყვარულმა,ერთი სიტყვა ტელეფონზე ეთქვა დამიანეს ,,მენატრები'' პასუხი იყო დიანასი,,,

META + MORFOZ

მე - აი ნახე ტელეფონი ნომერი ვისი ტელეფონის ნომერია ეს და ვანახე ნომერი და სულ ყველა ჩემი ნომერი იყო ჩემ ნომერზე ვრეკავდი და მე არავინ მირეკავდა ბებიამ სასწრაფოში დარეკა და წამიყვანეს თავიდან ძალიან მეშინოდა მციოდა ჩემი თავი გიჟი მეგონა .... ეხლა

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? (თავი 9)

- ეს გოგო ჩემი მომავალი ც ო ლ ი ა ვაჩე! და როგორღაც თვითონაც ვხვდები მიზნები აქვს თუ ოცნებები..და გეყოფა ახლა! - არანაირი აღშფოთება არ გამოუწვევია ჯორდიანის სიტყვებს,არც გაკვირვება,მომავალმა ცოლმაც და ძმამაც იცოდა მისი ხასიათი,მიშოსთვის,თქვენ

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეშვიდე)

აეროპორტში ლაშამ მიმიყვანა, იტალიაშიც ჩავფრინდით და მაშინვე იმ ტრენინგისთვის დავიწყე მზადება, არჩევანი მაღალქუსლიან შავ ფეხსაცმელზე, შავ კლასიკურ შარვალზე და თეთრ პიჯაკზე შევაჩერე. მიუხედავად იმისა რომ იქ ქირურგიული უნარჩვევები უნდა შეეფასებინათ,

მოურჯულებელი თავი 3

-აი, ნახე, - ლაშასკენ მიაბრუნა ტელეფონი და რეზის ფოტო დაანახა, - მგონი კარგია, არა? -კი, მშვენიერი ფოტოა, - დაეთანხმა ლაშაც, - ახლა მე გავიქცევი და ამას გავადიდებინებ. -რა ფოტო, რის გადიდება? - ამოილაპარაკა, როგორც იქნა, რეზიმ. -აი, შეხედე, - ახლა

მეორე სახე -3-

ელენე ადრიანდ წავიდა სამსახურში. ჯერ არანაირი მითითება არ ჰქონდა. ის ახლა უფრო ხშირად ფიქრობდა თავის ქმედებებზე.. პირველ რიგში ცუდი საქციელი არ ხიბლავდა, მეორე რიგში კი თომას სახის მუდმივი ყურება.. მხოლოდ ის უნდოდა, რომ საქმე მალე დაემთავრებინა.

ძლიერი (თავი 10-15)

ყველა გაშეშებული იდგა. კარებში გამოჩნდა ადამიანი, რომლის დანახვისას ბიჭებს სუნთქვა შეეკრათ.ეს იყო ლილე. მოკლედ მოგიყვებით მის ამბავს. ლილე 17 წლის იყო, როდესაც ლეიკემია დაუდგინეს. მაშინ გადარჩენის შანსებიც არ იყო. ეს ოთხი წლის წინ მოხდა. ამიტომ