მშობლიური კერა 2

სათვალე გაოფლილ ცხვირზე ცურდება. ღრმად სუნთქავს . სათვალეს ისწორებ , მხრებში იმართება და მყარი ნაბიჯებით წინ მიიწევს . უკვე მოაჯირს ზურგით ეყრდნობა და ძირს იხედება . არც მთავარი გმირი იყო რომ გადარჩენილიყო . სანამ ამოვიდოდა მზად იყო ყველაფრის

ნიძლავი!(3)

გეგმის ჩაშლა და საბედისწეროგადაწყვეტიება სამსახურში კომპაიაშიიდის სადაც დემეტრწსან უნდა დაიწყეს მუშაობა თუმცა ყველაფერი სხვაგვარად წარიმართება და თავზარს სცემს დემეტრეს შემთავაზება რონმელსაც საერთოდ არ მოელის ვიონაც არიცის თავს როგორ იკავებს რომ არ

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 4)

- ცოტახნით დაგვტოვე -თუ მალაქიას უნდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში ლუკამ მუჭი შეკრა და მთელი ბრაზი მასში მოაგროვა.მისკენ გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი. თითქოს დრო გაიწელა და ყველა ნაბიჯს, ქმედება შენელებულად ვხედავდი.. ნელ-ნელა ხელს მაღლა სწევდა.

სამუდამოდ

ზაფხულის არდადეგებზე ვაპირებდით დასასვენებლათ წასვლას, ეს კი ჩვენ ოჯახში ძალიან სადაო თემაა.იო და ვიკა ყოველთვის ზღვას ამჯობინებდნენ, მე რატომღაც მთა მერჩივნა. მაგრამ, უმრავლესობის გადაწყვეტილებით ყოველთვის ზღვაზე მივდიოდით. სწორედ ამ საკითხის

ერთი ნაბიჯი ბედნიერებისკენ (პირველი თავი)

ამბავი , რომელიც ახლა უნდა მოგიყვეთ შვიდი წლის წინ დაიწყო , როდესაც ნენეს მშობლებმა კითხეს , თუ რომელი წასულიყო საზღვარგარეთ სამუშაოდ . უკვე მესამე წელი სრულდებოდა რომ მამამისი სამსახურიდან გამოუშვეს და იმის გამო რომ ორმოც წელს გადაშორებული იყო

პირველი სიყვარული (12)

ყველაფერი მაშინ აირია როდესაც განყოფილებაში მიგვიყვანეს და დავინახე ჩემი მშობლები როგორი განადგურებულები იყვნენ და იმ წამს მივხვდი რომ მათთვის მნიშვნელოვანი ვარ.პოლიციელმა როგორც დამარიგა ისე ვპასუხობდი კითხვებს,ძალიან შეშნებული ვიყავი და მეგონა თუ

დაქირავებული მკვლელი

კორპუსიდან გამოვედი ჩანთა კი იქვე მდგარ ბუნკერში მოვისროლე ვიცოდი რომ ნიკოლაი გამოივლიდა მანქანით და ის წაიღებდა ამ დროს კი მე წყნარად მივაბიჯებდი მოსკოვის ერთ ერთ ქუჩაზე არაფერი მენაღვლებოდა ვინ მოვკალი ეს ხომ ჩემი სამუშაო იყო მოკვლა ის ვისაც

გულის ფეთქვის მიზეზი (თავი 2)

კაფეში მჯდარი გოგონა მოუთმენლად ელოდა ვიღაცას. სიცივიდან სითბოში გადანაცვლებას ლამაზი მოყვანილობის ლოყები სასაცილოდ აეწითლებინა მისთვის. საშუალო ზომის თმები ზურგს უკან გადაეყარა, მხოლოდ თმის რაღაც ნაწილი ჩამოშლოდა სახეზე.

ზოგჯერ

ზოგჯერ რითმები არ ეწყობიან ერთმანეთს, ზოგჯერ თითები არ ეხებიან ერთმანეთს, ზოგჯერ გრძნობები არ ემთხვევიან ერთმანეთს, ზოგჯერ კალამი არ წერს უშენოდ იმ ამბებს

სულიერი გამოცდა (თავი 8)

საუბრის დასრულება არ მაცადა, ისე ჩამიხუტა მოვდუნდი, თვალები დავხუჭე და ბოლომდე მივენდე. ის კი ნელა და აუჩქარებლად მეფერებოდა თმაზე, რაღაც სიტყვებსაც მეჩურჩულებოდა, მაგრამ მე უკვე