უსასრულობიდან უსასრულობამდე IV

კადრებად ვხედავდი ყველაფერს.. ჯერ საავადმყოფო,სადაც ნაცნობი ვერავინ დავინახე,შემდეგ უსასრულოდ გრძელი გზა,შემდეგ თოვლი და სიცივე,შემდეგ პატარა სახლი,ბუხარი და თბილი პლედი.

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება თავი მეექვსე

-ჩემი გოგო ჩემი მარიანა ხოიცი როგორ მიყვარხარ-მითხრა თომამ და კარებში შემოვიდა. გაკვირვებული ვიდექი ვერაფერს მივხვდი ჯერ თომას შევხედე მერე გაცოფებულ და გაბრაზებულ ანდრეას რომელიც აფეთქების

რიტა (თავი მერვე)

ისე ეს ხაზი ამოსაშლელი გქონდა,ქალს ასე ვინ თხოვს ხელს ნოე? - ჩუმად მეჩურჩულება,ყუთს ხსნის და პატარა ფურცელზე დაწერილ 'ქმრად გამომყვები' - ს ვუშტერებ თვალს,დებილივით ხან მას და ხან ყუთს დავყურებ,

დასასრულის დასაწყისი

ახლა დაიწყო ეს ყველაფერი გუშინ მწერდი და დღეს? არაფერი გუშინ ყვებოდი რაიმეს ახალს დღეს?! "დაიკიდე"- ამბობ შენ ამას იცი? ბევრს ვფიქრობ რა დაგიშავე მხოლოდ ერთი რამ მე დაგიმალე და დავიჯერო ამის გამოა? ეს ტყუილია ეს უდავოა მე შენ მიყვარხარ, მე შენ

ახალი წელი (თავი3)

სიყვარულზეააა ისტორიააა.დამიჯერეთ ძალიან მოგეწონებათ. შემდგომში მოკვდებაა მერეე გაცოცხლდებაა. არა კაცოო რეებს ვბოდიალობ . მოკლედ სიყვარულზეა რომელმაც დამარცა სიკვდილი ან პირიქით

განგსტერების სამოთხე (14)

თავი 14 სასტუმროში მივედით და ოთახებში დავიშალეთ...აბაზანაში შევედი უკვე დაღამებულიიყო ცხელმა წყალმა ცოტა განმტვირთა..ასე აღარშემეძლო..გასვიანი უნდა მენახა და გამერკვია ვინ ივნენ ის კაცები და ვინ გამოგზავნა ისინი..სასწრაფოდ გამოვედი სააბაზანოდან

უსასრულობიდან უსასრულობამდე III

ჩემივე თამაშში გავეხვიე და დავიკარგე,ალბათ ეს არის სიყვარული,მაგრამ როგორ შეიძლება გიყვარდეს ადამიანი ასე მცირე დროში? სწოდეს ამგვარ „სიყვარულზე“ დავცინოდი გოგონებს,ახლა კი მეც მათ დღეში ვიყავი.

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-7

-ისე მანდ რომ მხიარულობთ და ერთ ამბავში ხართ ახლა მანდედან როდის ჩამოხვალთ?-რომ ვიცოდე საით წამოვიდე დროზე არ ვიწუწუნებდი-სრული სერიოზულობით განვაცხადე.

ათოვს აივნებს [სრულად]

ზუსტად ასე მზრდიდნენ/მზრდიან. მათთვის დღემდე ის სასწაული ვარ, მაშინ რაც ვიყავი. მიუხედავად ამხელა სიყვარულისა, მიუხედავად იმისა, რომ დღემდე თვალის ჩინივით მიფრთხილდებიან, ჩემთვის აკრძალვები არ არსებობს. არ მახსოვს ოდესმე რამეში შევეზღუდე, ოდესმე

სისხლიანი ვახშამი (X თავი)

სრულიად გაბრუებული მივდივარ ლადოს ბუნკერის გასაჩხრეკად. მთელი ღამე თვალი არ მომიხუჭავს, თავი გახეთქვაზე მაქვს, ყურში კი სოფოს დაბალი ხმა ჩამესმის. მინდა გავბრაზდე სუსიკოზე, რომელმაც დაფქვა ჩემი საიდუმლო, მაგრამ არ შემიძლია. ისე მენატრება, როგორც