Demon

ღამის სიჩუმეში ბუს ხმა ისმოდა, როცა პატარა ბიჭი მშობლებთან ხელჩაკიდებული მიდიოდა ტყის ბილიკზე. როცა ბავშვმა მამას ახედა, კაცმა იმ კითხვის მოლოდინში დახედა, რომლის დასმასაც ბიჭი აპირებდა. - მამიკო, დემონი გინახავს? ახალგაზრდა კაცმა ჩაიცინა და თავი

ყოფილი ცოლის სურნელი (სრულად)

მაინც ვერ ვივიწყებ, წყეული გრძნობები! ჯვრისწერის ბეჭედსაც ცრემლები ატყვია, გარშემო ყველგან წყვდიადი გამეფდა და მოგონებები ფიქრსაც არ მაცლიან.“

ერთ დღეში ერთი თვეა

ერთ დღეში ხომ ერთი თვეა უბრალოდაც მხოლოდ ჩემთვის რადგანაც ეს, მკვდარი გული, ამ ერთ დღეში ერთ თვედ გელის.

ყველას წინააღმდეგ (თავი 10)

ხანდახან ვიჭერდი მის მზერას საერთო გაკვეთილებზე ისიც ორი ან სამი წამით. ლუკას ნაჩუქარ დღიურს ხელიდან არ ვუშვებდი, მემგონი მალე გავავსებდი კიდეც, ყოველთვის სადაც არ უნდა დაგენახეთ ყოველთვის ვწერდი. მალევე მოვიდა 21 ნოემბერი რომელიც

სხვა ხედი (VII, VIII თავები)

სასტუმროში დაბრუნებულებს ნადიასა და მისი მეგობრის, მაიას ოთახში შუქი ჩამქვრალი დახვდათ. მაია სასიამოვნო მოსაუბრე, საშუალო სიმაღლის ქერა თმიანი ქალი იყო, ორი შვილი ჰყავდა - პირველ კურსელი გოგონა და 5 წლის ბიჭი. ვიზუალურად არც ერთი შვილი არ გავდა, ის

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (16 თავი)

სამზარეულოში გავედი და ჩაის მომზადება დავიწყე. სანდრო 2 დღით მეგობრებთან ერთად იყო წასული სათხილამუროდ ამიტომ სახლში სულ მარტო ვიყავი. სანდრო თავიდან სასტიკ უარზე იყო ჩემი მარტო დატოვების, არც მე არ მინდოდა მარტო ყოფნა, მაგრამ ვხედავდი როგორ

სად ჩერდება წამი?

მეც მასთან ერთად ვსუნთქავ, განვიცდი, მისი თვალებით ვხედავ სამყაროს, ის მწამს, რაც მას სწამს. აჩრდილივით, სულივით ჩამოვუჯდები ხოლმე გვერდით და თავს მხარზე ჩამოვადებ. არ ვტყდები, რომ სიგარეტის კვამლით ვიხრჩვი, რადგან ვიცი, რამდენად მნიშვნელოვანია

პირველი სიყვარული (2)

-რა იყო მაა რა გინდა აბა თქვა -აუ საიდან მიხვდი და გავიცინე -ასე მარტო მაშინ მეძახი როცა რამე უნდა მთხოვო -აუ ხვალ დალისთან გავალ რაა მომბეზრდა სახლში ჯდომა უკვე

იდუმალი მოსაუბრე

-გიყვარს? -კი. -ძალიან? -ძალიან. -და მაინც როგორ? -ეს რა კითვაა,ყველას ისე უყვარს როგორი სიყვარულიც შეუძლია... -და შენ როგორი სიყვარული შეგიძლია? -ჩემებური. -ეს როგორ გავიგო,როგორია შენებური სიყვარული შეგიძლია მითხრა?

მახრჩობს უშენობა...

შენი სურნელია ქუჩის ყოველ კუთხეს... თითქოს ამ ქალაქში სუნთქვაც გამიჭირდა... მახრჩობს უშენობა... ვეღარ ვეგუები...