ქეთი კაკაურიძეს

მინდა ერთი რამ კარგად იცოდე დარდისთვის არ ღირს ჩვენი სიცოცხლე მინდა ერთი რამ კარგად გახსოვდეს მეგობრობა არს უსასრულო დღეს

ბავშვური გატაცება

ყოველთვის როცა სიყვარულზე დაიწყებდნენ მეგობრები საუბარს თავს ვარიდებდი ოთახიდან გავდიოდი და ტირილს ვიწყებდი არასდროს არ მყავდე გვერდით ისეთი ადამიანი ვისაც ჩემი გულის ტკივილს გავანდობდი ვისაც ვეტყოდი რომ მე ის მიყვარდა მერე რა რომ ეს სიყვარული

უემოციო(თვი 1)

ღამეა...ფანჯრის მინებზე წვიმის წვეთები ჩუმად ხმაურობენ...თითქოს რაღაცას გეჩურჩულებიანო...მუცელში პეპლები ნელა,თუმცა აჩქარებით დაფრინავენ...ვეღარ ვაზროვნებ! ჩემი თვალებიდან წამოსული ცრემლის ნაკადი ნელ-ნელა რიტმულად უერთდება ჩაშავებული ღრუბლების

დასასრულის დასაწყისი - 3

მეთორმეტე კლასი იყო, როდესაც ლაშას - შარშან გადმოსული მოსწავლის - აქტივობამ პიკს მიაღწია. აუტანელი გახდა მისი ქცევები, უსაფუძვლო ეჭვიანობები და უკან დევნა. -ადამიანო, არ მომწონხარ! რთული გასაგებია? არ მინდა შენთან ურთიერთობა. არა! შუა ქუჩაში,

მან წერა დამაწყებინა (თავი პირველი)

ჩემს მუდმივად გაყინულ თითებს დავხედე.ციოდა,საშინლად ციოდა.ზამთრის სუსხიან დღეებს სახლში ვატარებდი.და კვამლით სავსე ოთახში ჩემივე ფილტვების მკვლელი ვიყავი.. თითქოს ყველაფერი მქონდა.სახლი,მანქანა,სამსახური..მყავდა მშობლები,მეგობრები.. როგორც

მძინარე მზეთუნახავო, პრინცი მოვიდა! (6)

-გამარჯობა. - მაშინვე მიესალმა ქრისტინა ახალმოსულებს და ბექას თვალი აარიდა. აფორიაქებდა ბექა, თან აღიზიანებდა. პირველი შეხვედრისას ძალიან კარგი შთაბეჭდილება ნამდვილად არ შექმნია, მაგრამ მაინც განახვავებულს გრძნობდა. -გამარჯობა, - ლაღად მიესალმა ელზა

გაშავდა მთვარე 3 თავი

ყურებში სულ დავითის სიტყვები ჩაესმოდა და სიხარულით აღარ იყო.ნატრობდა შემთხვევით თეკლა შეხვედროდა,რომ მისი გეგმები გაენდო,მისგან კი პასუხი მოესმინა რას ფიქრობდა თავად თეკლა.თითქოს იგრძნო თეკლამ გიორგის ჩუმი ძახილი და ისიც შემთხვევით შეხვდა სოფლის

ვნებიანი პარტნიორი - სრულად

- ხო ... - ხოს გარდა რამეს იტყვი თუ კოცნიდან ორი საათი ვერ მეტყველებ ხოლმე ? - ხო ... - ვერ გავიგე , რა ხო ? - ჰკითხა ირონიული ღიმილით და გონსმოსულს , რომელიც ისევ აწითლდა , ოღონდ ამჯერად უკიდურესად ხარხარით დახედა .

სოხუმსკი (1 თავი)

-დიანა გვაგვიანდება. გესმის გოგო? დიანა ადექითქო! ნახევრად მძინარეს მესმის ბრაზით ნათქვამი სიტყვები და ცალ თცალს ვახელ. -ადექი დროზე! ცოფიანი ძაღლივით დამყურებს ზემოდან. ხმის ამოუღებლად ვდგები საწოლიდან და ხელებს სახეზე ვისვამ. მთქნარებითა და

კედელი

ოხ ეს კედელი...ეს ლურჯი საღებავაქერცლილი 20 სანტიმეტრის სისქის კედელი,რომელიც გარე სამყაროს ხმას ახშობს...არ მიყვარს ხალხი...მათი ცივი მზერა...გაყინული თვალები...საშიში გამოხედვა...ყოველივე ეს ჩემში ზიზღს იწვევს,ზიზღს რომელიც იმ შემთხვევას მახსენებს