მარტოსული

ვერ გაუძლოო იტყვიან.. ადგებიან.. თავში დაიშენენ ხელებს.. გულთან მიიჭერენ თითებს.. ტვინში მოწოლილ სისხლს შეაჩერებენ.. თოვლზე ნაკვალევს დაელოდებიან.. მოჩვენებებს დაიჯერებენ..

ვინ იცის ?

ვინ იცის რა მოყვება გატეხილ გულს? ვინ იცის რა მოყვება ცრემლს რომელიც ლოყაზე შრება?

ჰანა (თავი 5)

დილით სკოლაში წასვლა არ მინდოდა ამიტომ დედას ვუთხარი რომ ცუდად ვიყავი მთელი დღე ჩენს ოთახში გავატარე რამდენჯერმე გავიხედე სემისკენ მაგრამ ოთახში არიყო არც მოტოციკლეტი ეყენა გარეთ.

ქართვლის სენი

აი,ციცაბო კლდეს რომ შეეჭიდები შიშველი ხელებით სუსხიან ზამთარში და დალაშქვრას რომ მოისურვებ, აღმართს რომ მიუყვები ჭიუხვებში, სურვილი, რომ წინ გიბიძგებს, გახელებს, მწვერვალის ხელშეხების ზმანება რომ ძალას გმატებს, უკან დახევის სირცხვილს რომ გიასკეცებს,

ღამის სამიზნე [4]

ბიჭებთან ერთად მთელი დღე გაიხანგრძლივა. საერთოდ ვერ ამჩნევდა უტას, უცვლელ დაბღვერილ მზერას და მის სიცივეს. ერთადერთი რაზეც ხალისობდა, ბიჭები რომ აშაყირებდნენ მიმიკების გამო ის იყო. მერე ისიც თვალების ბრიალით გამოხედავდა და სიცილისგან გაწითლებულს

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 12]

აჩქარებული ნაბიჯებით შევიდა საავადმყოფოს მიმღებში, ნინიას გერლიანის მხარზე თავდადებულს თვალები დახუჭული ჰქონდა და შეძლებისდაგვარად ღრმად სუნთქავდა. რამდენჯერმე იგრძნო რომ ტკივილი გაუყუჩდა, მაგრამ ზუსტად ერთ წუთში იგივე მეორდებოდა. შიშისთვის დროც კი

შემოდგომის იმ საღამოს

შემოდგომის იმ საღამოს, როცა ფანჯრის რაფაზე ჩამოსული წვიმის წვეთი წიგნზე თვალს უნდა გაწყვეტინებდეს შემოდგომის იმ საღამოს, როცა ყავის ჭიქიდან ამოსული ორთქლი ცხვირზე დაკოსებული სათვალის მინებს უნდა ბურავდეს იმ საღამოს, როცა ყურსასმენებიდან მშვიდი

უსარგებლო ბლა ბლა ბლა

ერთი ჩვეულებრივი გოგონას ჩვეულებრივი სიტყვები ჩვეულებრივი სიტყვები ჩვეულებრივ სიტუაციაში ჩვეულებრივი გრძნობები ჩვეულებრივ რეალობაში

სიცოცხლის ფასად მაინც აგისრულებ ოცნებას

-გამარჯობა ნიტა! -გაგიმარჯოთ.. გიცნობთ? -ასე თუ ისე მიცნობ! -არა არ გიცნობთ კარგი მახსოვრობა მაქვს.. და რომ გიცნობდეთ არც დამავიწყდებოდით,

მეტი ვიდრე სიყვარული ( ნაწილი მე-2-ე )

წერილები და ჩანაწერები ოსკარი ეს ისტორია გახლავთ ისტორიის სახელწოდებით ( მეტი ვიდრე სიყვარული ) - ის გაგრძელება ოღონდ არა აწმყოთი ან მომავლით, არამედ