მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეორე თავი

–ეს წყეული მაღვიძარა_ბუზღუნით წამოდგა სოფია საწოლიდან.ზანტად ადგა და ფანჯარა შეაღო. ყოველთვის ცუდ ხასიათზე იღვიძებდა სკოლის პერიოდში,მაგრამ ახლა გაახსენდა.რომ სკოლაში არ იყო წასასვლელი.გაეღიმა და სააბაზანოსკენ წავიდა. როდესაც მოწესრიგდა,დერეფანში

ღამის სტუმარი [2]

სახლში გამეფებული სიმყუდროვე პატარას ტირილმა დაარღვია. ძიძა აჩქარებული ნაბიჯით შევიდა ოთახში და ბავშვი საწოლიდან ამოიყვანა, ცოტახანი ხელში ათამაშა, ვერაფრით გააჩერა, თან ისე ეშინოდა მტირალა ბავშვების. სულ გონია რომ რაღაც დაემართებათ, ან რაღაცა

ნამდვილი ღიმილიც მოვა

დადგება დრო და ნამდვილ ღიმილს ისწავლი, როცა ლოყები დაუფიქრებლად გააფრენს ტუჩებს ყურების მიმართულებით, როცა აღარ იფიქრებ რამდენი კბილის გამოჩენა მოგიხდება მეტად და უბრალოდ ბედნიერებისგან გაიღიმებ.

მიგდებული "პატარძალი" (10)

აბა მითხარით ახლა როგორ არ უნდა მიხაროდეს, როდესაც ჩემი ქმარი საქმრო თუ ვინცაა ეჭვიანობს მე და ირაკლიზე? ნეტავ იცოდეთ რა მაგარია , როდესაც სრულიად ძალით აეჭვიანებ! ეგოისტურად მსიამოვნებს, როდესაც ვუყურებ, რომ ძლივს იკავებს თავს ირაკლის ხოჭოსავით

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი თორმეტი )

- ვაიჰ, თანო, რა მოუხერხებელი ხარ.. - საკუთარ თავს გაუჯავრდა და გაეცინა. - მმ, ამასაც რა კარგი სუნი აქვს მაგრამ რა ვქნა რომ ხელიდან შემთხვევით გამივარდა ?! რა ჩემი ბრალია ?! - მეორე ფლაკონმაც გაიზიარა წინა მორბედის ბედი.

siyvaruli

შენთვის მიხარია დილა რომ თენდება, შენი ცხოვრებისთვის როცა ვემზადები. და მძულს ღამეები როცა მეკარგება, შენთან დასახარჯი ჩემი საათები.

ზღვასთან ახლოს (IV თავი)

ბოლოს როგორც იქნა მთელი შერჩენილი ძალ-ღონე და გამბედაობა გამოიყენა და ქუთუთოები ერთმანეთს დააცილა. უცებ ნაცნობ ულამაზეს მწვანე თვალებს შეეჩეხა და მზერაც გაუქვავდა. -მეგონა გეძინა. -შენ რა გაგიჟდი?! კინაღამ მიკროინფარქტი მივიღე! ეს რა იყო?! ან რა

პირდაპირი გაგებით (თავი პირველი)

- აუუ მეთერთმეტეში იქნება ეგ გოგო... - ჰო წამო მეთერთმეტე კლასი მეოთხე სართულზეა - კაი წამო ვნახოთ - ზარია... კლასში შევიდეთ და ამის მერე დასვენებაზე ვნახოთ, ნამდვილად არ მინდა პირველივე დღეს გამიშვან კლასიდან დაგვიანების გამო. -

თეთრი

ჰომ ლამაზია თეთრი ფერი, წმინდაა თეთრი ფერი, ნათელია თეთრი ფერი. თოვლიც ხომ თეთრია, მაგრამ რა დამავიწყებს იმ თეთრ ნაკვალევს თოვლზე, რომელმაც ასე შემცვალა. რა დამავიწყებს იმ გრძნობას, რაც მაშინ ვიგრძენი... ის წავიდა. წავიდა და წაიღო ჩემი ნაწილი,

სიგარეტის ნამწვავი

სავსე მაქვს ფილტვები. მოწამლული, ჩახუთულია ყველაფერი. გამოკეტილია დარაბები და საფერფლეშიც კიდევ აგდია სიგარეტის ნამწვავი. ფანჯრის რაფაზე უსულოდაა დაცემული შავი პეპელა. თასმაც ისევ კიდია ჭაღზე და ისეც ირწევა აქეთ-იქით. თავი მაქვს მიყრდნობილი რბილ