შენ შენ ხარ ისევ

გუშინ ისევ იჯექი ჩემ წინ და ბოლო წლებისგან განსხვავებით შენ შენ იყავი. შეცვლილი, გაზრდილი, აღარსად იყო შენი გრძელი წითელი თმები, მე რომ ვერც ერთხელ ვერ შეგიქე და თეთრი კანი, ასე რომ ვიცავ ყოველდღე მზისგან და შენ არა. შენ შენ იყავი და მე უკვე ვეღარ

შეშლილები (4)

სახლში ბექამ დამაბრუნა, ლიზაც წავიდა, დაქალი წამართვეს. ახლა სულ მარტო ვარ ამხელა სახლში. ლექსომ მანქანა წაიყვანა და 2 კვირაში ცინცხალი პიპია დამიბრუნდება. მაღლა ავედი, შხაპი მივიღე და საწოლს მივანდე ჩემი შემდეგი მოქმედება .

მაგდა, ვამაყობ რომ მყავხარ!

ადრე როცა მესმოდა ისტორიები მეგობრობაზე, ხშირად მომდიოდა თავში ცინიკური აზრები. ახლა ვხვდები, რამხელა შეცდომა დავუშვი , როცა პირველად გამიელვა თავში ნამდვილი, ჭეშმარიტი მეგობრობის არარსებობის იდეამ. მეგობარი, ეს ის ადამიანია, რომელიც მთელი

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(7)

ტკიოდა,ყოველთვის ძნელი იყო ბავშვობაში მომხდარის გახსენება, საყვარელი ბიძაშვილის დაკარგვა მთელი ცხოვრება მოუშუშებელ იარად ჰქონდა. ერეკლე სახლში მიიყვანა ბავშვთან დატოვა რადგან სასწრაფო საქმე გამოუჩნდა და სამსახურში წასვლა მოუხდა. საღამოს ბატონი

როგორც არასდროს არავის

მე და შენ ერთი გრძნობა, ფიქრი ზედ. მიყვარხარ... ძლიერ... ძლიერ მიყვარხარ ცხადად, მალვით როგორც არასდროს არვინ არ ყვარებია არვის.

სათამაშო (თავი 1)

“რა ახალგაზრდა მოკვდა” ”ღირსი იყო მაგრამ მაინც ცოდოა” ”ახლა ცოცხალი უნდა იყოს და ოჯახზე ზრუნავდეს” ცხედრის კაბას არჩევენ.სამარისებული სიჩუმის დარღვევას ყველა ცდილობს. ზოგი მწუხარებას მოკლედ და ემოციურად გამოხატავს.

მე არ დამისრულებია...(X თვი)

-ნახე შენი მანქანა მოიყვანეს. -მითხარი, რომ საჭესთან გაბრიელი არ ზის._შეჭმუხნული წარბებით ავხედე ზურას. -ზის, ზის._მითხრა ღიმილით. მანქანიდან თავისი იდეალური ღიმილით გადმოვიდა და ჩვენკენ დაიძრა. თვალებში მიყურებდა და მიღიმოდა. მისი ცქერით მონუსხულმა

გუშინ (თავი 2)

2 დაიკოს თავგადასავალი ლონდონში. უფროსი 15წლის ლიზაა, უმცროსი კი 7 წლის ენი. ისინი ერთად მარტო ცხოვრობენ ლონდონისგან 1000 მილის მოშორებით სახლში. ენი ცდილობს რომ თავის უფროსს დას შეაყვაროს კომიქსები...უყვარდება კიდევაც ლიზას...და ყველა ბედნიერია?

გავხუნდი

ვადაგასულ დღეებს ვითვლი მერამდენეს შემაბეზრეს აშარებულ ფიქრებმა რატომ ვთელე შარა გზები სინანულის ვერ ვისწავლე ჭეშმარიტის მიგნება

ცამეტი

ცამეტი სიტყვა რომ გითხრა მინდა, 13-ჯერ გული მიძგერდეს მხოლოდ, ცამეტმა ბგერამ რომ გამაჩუმოს, 13-ჯერ მაინც ვიცოცხლებ ბოლოს! 13-ჯერ ღიმილი ხომ ვიცი მყოფნის,