დაუმორჩილებელი (თავი 25 )

-მე ვიცი , მოვაგვარებ ამ პრობლემასაც და ივანეს მოვიშორებ . ერთხელ და სამუდამოდ დავუსვამ წერთილს ამათ უთავბოლობას . ჩემგან დავალებული ამირანი უფრო მაწყობს . გადაწყვეტილება სწრაფი ,მაგრამ მტკიცე იყო.

ვარსებობ რომ შეგიყვარო -თავი 7

გარეთ გავედით .წვიმდა.ძალიან წვიმდა .თოვლი მინდოდა ! ახალ წლამდე ორი საათი იყო დარჩენილი ,მიწაზე კი ფანტელების მაგივრად წყვეთები ეცემოდა .მანქანაში სწრაფად ჩამსვა და მალევე მოსწყდა ადგილს

***

ერთი ათასად გარეულა სისხლი სხეულში. ერთი ათასად ირევიან სხვის სულში. ბინძურ თითებს დაუნდობლად აფათურებენ, და მერე სუნიან ნერწყვს შიგ აფურთხებენ.

საწოლში მტერთან(ნაწილი 8)

ბავშვობაში ჩვენს მეზობლად ერთი ქალი ცხოვრობდა, მერი ბებო. ,,სიყვარულმა თვალები არ უნდა დაგიბნელოს და შეუფერებელი ადამიანი არ უნდა შეიყვაროო'' ყოველთვის ამას მეუბნებოდა. ლამაზი და ჭკვიანი ქალი იყო მერი ბებო, ჩაფიქრებული

წასვლები

ყველა შენს წასვლას უვარსკვლავო ზეცის ფერი აქვს, თუმცა შენს ღიმილს ის სიძველე არ შერჩენია, მე რომ მიყვარდა.

სულს მოგცემ!(12)

-დროა დავასრულოთ ეს ღელვა, დაძაბულობა და უბრალოდ დაველოდოთ მოვლენების განვითარებას, დამიჯერე ყველაფერი კარგად იქნება - მარიამის სახე ხელებში მოიქცია და შუბლზე მიაწება ტუჩები. პირველად, სულ პირველად შეეხო მარიამს .პირველად მოხვია თავისი ძლიერი

Never miss a chance to dance(XVII თავი)

დილით ადრე გამეღვიძა. ასე ალბათ 6საათი იქნებოდა. ავდექი,ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი. სასტუმროში ვიკითხე თუ სად შეიძლებოდა ველოსიპედის ქირაობა, მათაც მიმასწავლეს. წავედი და 1 საათით ვიქირავე. ყურსასმენები გავიკეთე და არაფერზე ვფიქრობდი.მთლიანად

MOBSTER (მე-VI თავი)

-არ მაინტერესებს თქვენი სიმართლე , დამაბრუნეთ სახლში !- ყვირილით მივმართე ჩემს წინ მჯდომ მამაკაცს. -დემეტრე...-უცებ გაჩუმდა.-დემეტრე დევდარიანი ვინ არის შენთვის? -დემეტრეს გვარი მთელი ზიზღით წარმოთქვა . -ეგ თქვენ არ გეხებათ!

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეცამეტე )

ვიღაც ქერა , გრძელ ფეხება გოგო ალექსანდრეს კალთაში იყო მოკალათებული , თავი მის კისერში ქონდა ჩარგული და დროდადრო იქვე სველ კოცნას უტოვებდა . ... ამ დროს მე რა დამემართა ? ენით აღუწეერელი რამ . აი სიტყვებით ვერ გადმოვცემ ჩემს გრძნობებს . უბრალოდ

ან იქნებ სულაც კარგად ყოფნა არც კი მიცდია ...

მტკიოდა როცა ვუყურებდი ღრუბლების მეჯლისს, მუდამ ვამჩნევდი თეთრი ფერის მარტოსულ გუნდას. დღეს შენ იყავი ჩემთვის კარგო პროზაც და ლექსიც, დღეს შენ იჯექი ჩემს თითებში წერა რომ სურდათ.