და შენ მხეცივით აგტკივდება, რომ სხვისი მქვია.

როცა საათის ხმა მომესმის, მაფხიზლებს გლოვა, დროის უდაბნო სიჩუმეში ყვავივით მღერის. ვიღაც იძახის - ეგ თუ არა სხვა მაინც მოვა და ვინც მელოდა უსათუოდ მე აღარ მელის.

ტყის საიდუმლოება (თავი მეოთხე)

ბედაური უეცრად, ორ ფეხზე შედგა. ძლივს დაიმორჩილა გოგონამ თავი, რომ არ გადმოვარდნილიყო. ცდილობდა დაემშვიდებინა, მაგრამ ვერ ახერხებდა. უფრო და უფრო, აშინებდა რაღაც და ხმამაღლა ჭიხვინებდა. მისი ხმა ტყეში ექოდ ისმოდა.

სიმპათიური სტუმარი ( 19-დასასრული)

მანქანით თბილისისკენ მივდიოდი. „ გაბრო... გთხოვ არ დამტავო... გაბრო...“ ვქვითინებდი და ცრემლიანი თვალებით ძლივს ვხედავდი გზას. თბილისში შევედი და საავადმყოფოსკენ გავაქანე მანქანა. ათ წუთში იქ ვიყავი. სწარფად შევვარდი საავადმყოფოში. მისაღებში

ისევ შენ

მზის ჩასვლის ყურება ბავშვობიდან მიყვარდა,საათობით შემეძლო სანაპიროზე ჯდომა და ყურება თუ როგორ ირეკლავდა ზღვა მზის სხივებს ამაზე საოცარი სანახაობა უბრალოდ წარმოუდგენელია. ზღვა ჩემთვის სამოთხეა დედამიწაზე .ქვიშას ხელში ვიღებ და ვგრძნობ როგორ მეცლება

ვარსებობ რომ შეგიყვარო -თავი 6

გადიოდა დღებიი ,კვირეეები და უფრო და უფრო მაბედნიერებდა დამიანე ,მზის ამოსვლა იყო ჩემს ცხოვრებაში .მიყვარდა ,ყველაზე და ყველაფერზე მეტად .მასთან გატარებული თითვეული წამი ბედნიერება იყო ჩემთვის .ყველაზე ყურადღებიანი იყო ,არასდროს იგვიანებდა .სულ

უბრალო დაჯახება

მე ვარ ნუცა ჯოხაძე 14 წლის ეს ამბავი 3 წლის წინ დაიწყო როდესაც 5 კლასში ვიყავი და სკოლის კიბეძე ერთ ბიჭს დავეჯახე რატის და მერე რატიმ ამაყენა და ამ პატარა მომენტზე მთელი ჩემი კლასი დამცინოდა რომ რატი გიყვრს და შეყვრებულუები ხართო მე რათქმაუნდა

პირველს და დაუვიწყარს

შენზე ფიქრებმა არია კვალი და სილამაზემ დამადო ვალი შენ ხარ ყველაზე ლამაზი ქალი შენ უბრალოდ ხარ ამ ცეცხლის ალი

შრამიანი წარსული 2 ნაწილი 3 თავი

ნუთუ იცის ყველაფერი? წარსულში კიდევ მოხვედრა შეიძლება? რას ნიშნავს ძვირფასი ნივთები?მაგრამ ვერც ვერაფერს ვკითხავ, იქნებ არც არაფერი იგულისხმა და მე მაქვს ილუზიები. წიგნი კიდევ გადავშალედა ეხლა ჩემთვის გაჩნდა წარწერა ,,ქალბატონო მარიამ , თქვენი მისია

როგორ მინდა გავქრე

როგორ მინდა გავქრე, უბრალოდ პირდაპირი გაგებით ერთხელ და სამუდამოდ გავქრე, ისე თითქოს არც ოდესმე მიარსებია, თითქოსდა წამითაც კი არ ვყოფილვარ ამ საზიზღარი ადამიანების ბრბოში, მიჭირს ადამიანები ვუწოდო , რაღაც არაბუნებრივი ცხოველები არიან, მხოლოდ

გულის ნარჩენები

და ჩემი ისტორიაც ასე - ძალიან ჩვეულებრივად დაწყო. მე15 წლის ნია და ჩემი კლასელი15 წლის ალექსანდრე.ჩვენ ძალიან ჩვეულებრივი ურთიერთობა გვქონდა ,იქამდე სანამ არ ვიგრძენი მის მიმართ სიმპატიაკ, რომელიც შემდეგ სიყვარულში გადაიზარდა... 2015წლის 9