13 წუთი (1 თავი)

კერესელიძე ანი რომ გავიცანი, 7 წლის ვიყავი. ანი 9-ის იყო. მას მერე ვმეგობრობთ. ანის მეჯვარე ვარ ორივე ქორწინებისას. ზუსტად ვიცი, მესამეჯერ თუ გათხოვდა, უჩემობას ვერ აიტანს. რაც საკუთარი თავი მახსოვს იმ დროიდან მახსოვს ანიც. ჩემი ყველაზე უღალატო

უცხო ქალის ცრემლი 6 თავი

ზოგჯერ გინდა გაიქცე და თან შორს,გინდა ყველას და ყველაფერს გაექცე,ჩაიკეტო მარტო იმიტომ, რომ გგონია,თითქოს ცხოვრება უსარგებლოა.შენგან ბოლო იმედიც გაფრინდა,ახალი ფრთებგაშლილი ჩიტის სახით.შენვე ტანჯავ ელისო შენს თავს,გამუდმებით წარსულზე ფიქრით.თუ გინდა

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 5

- როგორც ვხედავ ჩაცმა გცოდნია-ჩაიცინა გველმა. -კი ვიცი უბრალოდ განსაკუთრებულ სტუმრებს შიშველი ვხვდები ხოლემ მეტი ეფექტისთვის- დავისისინე მე. -აჰა ანუ მე განსაკუთრებული ვარ?-ისე გაიცინა ალბათ ეგონა სიტყვაზე დამიჭირა. -ეგ არ იცოდი? განსაკუთრებული ხარ

ამოუცნობი ზარი (11)

მთელი ღამის განმავლობაში ორივე სასიამოვნო სურნელს გრძნობდა, ერთმანეთზე მიკრულებს ეძინათ, შესაძლოა ითქვას რომ ასე ტკბილად ჯერ არც ერთ მათგანს არ სძინებია, მაგრამ როგორც ვიცით, ხშირ შემთხვევაში მშვიდ და სასიამოვნო ღამეს ქალიშხლიანი დილა სდევს თან და

you’re my favorite color.

მისი ცხოვრება ქარია-რომლის მიმართულებასაც ვერავინ გაიგებს,ჩემს გარდა. ნაზია.-იმის მიუხედავად,რომ ცდილობს დამალოს. ამიტომ ვიცი,რომ არ შეიძლება ვატკინო. მან შეძლო მისდაუნებურად ჩემი ჩამონგრეული სხეული აეწყო. მერე შევიდა დ'დაიწყო ცხოვრება ჩემში.

1+1 (1)

რამოდენიმე წლის წინ წავიკითხე ეს ისტორია ინტერნეტში. დღესაც ისევ იმ ემოციით ვკითხულობ როგორც პირველად. სამწუხაროდ არ ვიცი ვინ არის ავტორი. იმედი მაქვს მოგეწონებათ. საოცრად სიამოვნებდა ცხელი ქვიშის შეხება... პატარა ბავშვივით, ჯიუტად ადგამდა

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (6)

ბიჭებს თითქმის შემოათენდათ, გოგონების არ ყოფნა კი დიდად არ გაკვირვებიათ იმის მიუხედავად, რომ ყოველთვის ერთად ქეიფობდნენ. გიორგი მთელი ღამე იმაზე ფიქრობდა, თუ როგორ შემოერიგებინა გაბრაზებული დაიკო და გულში ათასნაირი სცენა წარმოიდგინა თუ როგორ

სუიციდის ენდორფი

წვიმა... ქარი... ტალღების ჩხუბი ნაპირთან... და ღრუბლები... ღრუბლები შავი, საშიში... სანაპიროზე მიმავალს ტანში მცრიდა, მთელი სხეული მიკანკალებდა და არც კი ვიცოდი რა ხდებოდა ჩემს თავს. მუხლები ტალახიანი, დაკაწრული, ფეხები სველი, სველი კაბა

თავში არა და, ყველაფერი არის შუაში

დილა იყო , საოცრად ნაზი და ამავდროულად საოცრად გიჟური, სწორედ ამიტომ მიყვარს შემოდგომა, როდის რას უნდა მოელოდე მისგან უბრალოდ არ იცი... თითქოს ადგომის სურვილიც არ მაქვს მინდა ფანჯრიდან დანახული სილამაზით დავტკბე არადა სამსახურში ვარ წასავლელი... მე

ჭორფლიანი ( 4 თავი)

-ერეკლე არ შეხვიდე უკეთესი აზრი მაქვს-შევაჩერე სანამ კარს საბოლოოდ გააღებდა, თავი დახარა და ჩემსკენ მობრუნდა -ყველაფერი თავიდან უნდა დაიწყო-ჩქარა ვთქვი