წარსული,აწმყო,მომავალი.(1)

უაზროდ ვზივარ კომპიუტერთან და ვათვალიერებ სიახლეებს,თუმცა ახალი მაინც არაფერია,მხოლოდ ერთი ახალი მესიჯი...წარმოუდგენელი ამბავია. -რას შვები? ზოგადად საუბარს მისალმებით თუ არა,მოკითხვით მაინც იწყებენ. -ვერ დაიჯერებ და ვზივარ კომპიუტერთან და ვცდილობ

პირველად რომ დაგინახე... (9)

-იცი, თუ ამ თემაზე არ ვილაპარაკებთ, ჩვენი ერთად ცხოვრება წარმოუდგენელი იქნება. -ჯერ ბავშვი ხარ და ამ თემაზე შენთან სერიოზულ ლაპარაკს აზრი არ აქვს. -ბავშვი? -კი, ლიზა. ჯერ ბავშვი ხარ.

ოცნებები ოცნებებად რჩება (თავი1)

ყველაზე მეტად რაც მინდა და ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რო მივიღო ეს არის ცეკვა... ბევრისთვის ეს სიტყვა ბევრს არაფერს ნიშნავს მათთვის ეს არის უბრალო მოძრაობა ,მათთვის ბუნებას ის არ უჩუქებია რაც მე მაჩუქა მაგრამ მე ერთადერთი არ ვარ ვისაც ასეთი

ასაკი ყველაფერს ცვლის (6)

-მაკა რა გატირებს? არცკი მიმიქცევია კაკიზე ყურადღება ისე მივვარდი მაკას -არაფერი დე -რა უქენი? რა უთხარი ასეთი? არ გეყო რაც გვტანჯე? წასვლა გინდა? წაეთრიე! -წესიერად მელაპარაკე გოგო, შენი ბრალია მაკა, შენნაირ გველს ზრდი ამასაც, შენი წაქეზებულია ეს!

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (6 თავი)

-დღეს ცუდი გოგოები ვართ! ვამბობ და ფეხზე ვდგები -რას გულისხმობ? -ამბობზ ლიკა და ორივე გვერსით მომყვება. -უნის ვაცდენთ. კალათბურთის თამაში უნდა გასწავლოთ!-ვამბობ საკუთარ თქვში ღრმად დარწმუნებული გოგოსავით.

ჭორფლიანი ( 5 თავი)

დილით თვალებს ვახელ თუ არა იოანეს უზროდ მომღიმარ სახეს ვხედავ. -სულ რატო იღიმი?-ვეუბნები ცოტახნიანი პაუზის შემდეგ -რავი მეღიმება-მეუბნება და ლოგინზე ჯდება

ერთხელ ჯოჯოხეთში

წლები გადამტყდარან ათას'წლეულებად მიწურულ ნოემბრის სუსხიან შესა'ყართან. ყოველ ჯვარცმას და ღალატის კართან თავიდან სტკივა და სისხლი წვეთს ჯვარზედ, საუკუნეებად.

დემნა & ენემი (სრულად)

ჩემთან რატომ ხარ? ან რა გინდოდა დაბლა მარტო რო იდექი? მიცნობ?–მივაყარე კითხვები და ჩემი საქმე გავაგრძელე. –მარტო არ ვიყავი მეგობრებთან ერთად მაგრამ, მერე წავიდნენ. საიდან გიცნობ და სკოლიდან. შენი დირექტორი ჩემი ნათლიაა და მაშინ მოგკარი თვალი იქ. და

ვინა ვარ ნეტა

ვინა ვარ ნეტა სად მივდივარ, ან სად მოვედი?! სიკვილთან ბრძოლა აღარ მინდა, დავაგდე ხმალი... გიჟის თვალებით შევცქერივარ სიცოცხლის ნექტარს და შეშლილივით მივუყვები საოცარ ზეცას...

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 6

-მორჩი თვალიერებას?-დამცინავად იკითხა ალემ.-დიიდ ვერაფელი ხარ შენი თვალიერება რომ მომინდეს.უბრალოდ უკეთესს გელოდი და იმედგაცრუებული ვარ.-არ დააკლო ბაბიმ. ყოჩაღ ჩემი სლოკაა. გამეცინა მათ კინკლავზე.- გევყოოო საღამოსთვის უნად მოვენზადოთ არ