მრცხვენია...

მრცხვენია ყველა იმ სიტყვის, რომელიც ერთი სულიერი არაფრისმქნელი ნაძირლის მყრალი პირიდან ამოდის, პლანისა და თამბაქოს მომწამვლელი აირის თანხლებით.. მრცხვენია ყველა იმ ბგერის, ამ სახლიდან, რომ უსწრაფესი სიჩქარით აღწევს გარეთ და უცოდვილ ბუნებას მყრალი

იო (თავი 4)

გოგონა ერთხანს გაშეშებული იდგა, მთელი ტანით ცახცახებდა. შემდეგ კი, სწრაფად შევიდა აბანოში, ფეხებთან დააგდო იოს ქურთუკი. უზარმაზარი ნიჟარა წყლით აავსო და მასში ჩაესვენა. თავდაპირველად, ნაკაწრებზე წვა იგრძნო, თუმცა რამოდენიმე წამში გადაიარა.

სიმშვიდემდე შეშლილი(12)

მარიამის ბინა რომ დავტოვე ,მივხვდი სახლში წასვლა ამ დროს სულ არ მინდოდა და სწრაფად დავიძარი დაშნიანის კორპუსისკენ. როგორც იქნა ავაღწიე და ზარი დავრეკე. კარი ჩაკეტილი ჰქონდა ბატონს,როგორ მოხდა! მეათედ დავაჭირე ღილაკს მგონი,ნეტავ სახლში არ არის ?

ნამდვილი სიყვარული (დასასრული)

ორი დღე გავიდა მას შემდეგ რაც ნიკი ავარიაში მოყვა, მე მხოლოდ ის ვიცოდი მისი ჯამრთელობის შესახებ რაც დევიდმა მომწერა, რაც უფრო დიდი დრო გადიდოა მით უფრო მიჭირდა უმოქმედოდ ყოფნა,

გიჟი ექიმი მატარებელში (11 თავი)

დილა უჩვეულოდ ლამაზად დაიწყო. სვანეთში ისევ გრილა მე კი ჩემს ჟაკეტს ვიცვამ, ეზოში ჩამოკიდებული ჰამაკისკენ მივდის შიგნით ფრთხილად ვეშვება და მოწმენდილ ცას ვუყურებ. -აქ დილაც ლამაზია-მესმის ხმა და ტანზე სულ ბუსუსები მაყრის -ხო გეთანხმები-ვეთანხმები და

ძველი პიანინო - 53

თავჩაქინდრული მიუყვებოდა აღმართს, თოვლის ფიფქები ნემსებივით ჩხვლეტდა სახეს.... „პირველი თოვლი... სევდიანი პირველი თოვლი... და სრული სიმარტოვე...“ ყველაზე მეტად ერთგულება უნდა დააფასოო - ასე ასწავლიდა ბაბუ, მაგრამ ახლა სრულიად მარტოხელამ ვისი

ბურდული და სხვა კატასტროფები (14)

-მობრძანდნენ-თითს მოსამართლესავით იშვერს ხვედელიძე. ჰო ლუკა შენ რომ არ გეთქვა ვერ მივხვდებოდი -აბა ამოღერღეთ ახლა სად იყავით და რატომ იყავით-დაკავებული რომ არ მქონდეს დიდი სიამოვნებით ავაფრიალებდი ორივე ხელს მეტი ეფექტისთვის -ზურა დათვრა და ლექსომ

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 13 თავი

ნანამ ნინიკოს მოუარა,დააწვინა და უკვე კარგად დაღამებული იყო მირიანს რომ შეაკითხა და გაიგონა როგორ ბორგავდა ძილში. ---უშენოდ ტკივილია გულში,სულში კი ბინდია.დავეხეტები ამ დაბინდულ ლაბირინთებში და სინათლეს დავეძებ.ვიპოვნე,მე ვიპოვნე ჩემი სინათლე და ის

მე ხომ მაგ დარდში ჩარჩენილი კვლავ შემიყვარდი..!

იცი? დაგიცდი, რად მაკმარე დღეის ნადარდი? მე ხომ მაგ დარდში დარჩენილი კვლავ შემიყვარდი?! რისთვის ვიცოცხლებ მეთქი, დარდებს, გაათნაკეცებს.. მაგრამ რა ვუყო, რომ სიცოცხლეც შენ ერთს დაგეძებს..

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...

ერთი წელი გავიდა ასე მეგობრობაში...ერთ დღეს კი მეუბნება, რომ უნდა წავიდეს, აქ არაფერი აღარ დარჩენია და იქნებ იქ მაინც იპოვოს რამე..... -თაკო თქვი რამე, არმინდა რომ ჩუმად იყო... -რავთქვა? რით გავამართლო ეს გადაწყვეტილება?ესე ადვილად მიატოვებ