მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 10 თავი

დატოვე შენს საძინებელში,რომ უფრო კარგად ემოქმედა და სისრულეში მოეყბვანა თავისი ჩაფიქრებული გეგმა. ვერასოდეს ვერ გაიცნობ ქალს და ვერასოდეს ვერ ისწავლი ჭკუას შენ,ასეთი ბატი იქნები სულ.უთხრა ალეკომ. ---მოვკლავ და არ შემაჩეროს ვინმემ,გესმით?არავინ არ

ძველი პიანინო - 48

მხატვარი ისე იყო მოგონებებში გადავარდნილი, რომ არაფერი ესმოდა მიმი რასაც ეჭიკჭიკებოდა... საშინლად არეულ და დაბინძურებულ სახელოსნოში, მიმიმ შემოსვლისთანავე დასუფთავება შესთავაზა, მართალია ეზარებოდა, მაგრამ აბა ვინ მოასვენა?.. დიდი ხნის დაკარგული და

თამაში თავი 2

გულგახეთქილი ვიფართხუნებ ტანსაცმელს და ოთახის ფლოსტებით გავრბივარ გარეთ... მანქანაში ვხტები და ნამდვილ გიჟს დამსგავსებული მივემართები მეიდანზე... თმა გაჩეჩილი თვალებ ჩაწითლებული და თანაც ჩუსტებით... მეცინება მაგრამ ახლა სიცილის დროა?! მანქანას

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 5)

რამდენიმე კვირის შემდეგ თავის ტკივილმა ძალიან რომ შემაწუხა და ამას მხოლოდ სანდრო აღარ ამჩნევდა გადავწყვიტეთ ექიმთან წავსულიყავით. ნუ დედას გადაწყვეტილება უფრო იყო ჩემი იქ წასვლა და იგივეე პროცედურების გავლა ვიდრე ჩემი. ხუთშაბათი დღე იყო. სკოლაში არ

შენმა მონატრებამ სული გამიხლიჩა...

შენმა მონატრებამ სული გამიხლიჩა... ისევ ვიგრძენი მწარედ უშენობა... უკვე მერამდენედ ვცდილობ უარგყო და უკვე მერამდენედ თავი მეზიზღება...

"ნი" "ნე" (თავი9)

აღელვებული ვაწვები ზარის ღილაკს რამოდენიმე წამი,კაკუნზე,შემდეგ ბრახუნზე გადავდივარ და ის იყო შემტვრევას ვაპირებ უცებ რომ იღება,გონებაში დაწყობილი სიტყვები მაშინვე მეფანტება

უცხო ( თავი 18 )

- არ გაინძრე თორემ ადგილზე მოგკლავ! - უსიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა, ადგილზე გაქვავდა. ეშინოდა, მაგრამ არაფერს იმჩნევდა. - ჭკვიანი გოგო ხარ.. - ავხორცად ჩაილაპარაკა.

მორჩილება 32

მარიამი ძალიან განერვიულებული იყო.სავარძელზე ჩამოჯდა და ტირილი დაიწყო.ახლა სულ მარტო იყო,გვერდშიც არავინ ედგა,რაც კიდევ უფრო ამძიმებდა მის მდგომარეობას.საყვარელმა ადამიანმაც კი მიატოვა და ზურგი აქცია.ახლა მხოლოდ ორნი იყვნენ - ის და ბავშვი.მუცელზე

უკარება სრულად

მე მარტის თვრამეტში დავიბადე დედა ამბობს რომ ჩემი ჭირვიული ხასიათის მიზეზიც სწორედ ესაა. დედა თავს გმირად თვლის და ამობობს რომ ჩემთან ერთი დღის გატარება ნორმალურ ადამიანთან გატარებულ თვეებს უდრის. პატარა ქალაქში ვცხოვრობ კარგი ადგილია თუ მარტოობა

ყველაფერი დავიწყოთ ახალი ფურცლიდან

ჩემს ოთახში სიმშვიდეა... სრული ჰარმონია. ტელეოფონში ჩართული სიმღერების ხმა სულაც არ მაწუხებს და არც ქარის, რომელის თითქოს მეჩურჩულება. ქარის ხმა მყუდროებას მაგრძნობინებს, თავად ქარ კი წარსულს მახსენებს და ასე მგონია მივიწყებული ემოციებისგან უნდა