ბელადონა(თავი 4)

ცხრა საათისთვის ყველანი მზად იყვნენ,ლიზას ვერცხლისფერი ზესექსუალური კაბა ეცვა.ხალხიც ნელ-ნელა იწყებდა მოსვლას,უამრავი ცნობილი სახე ირეოდა ბაღში,თეთრ პერანგებში გამოწყობილი პერსონალიც აქეთ-იქით დაარბენინებდა სინებს და სასმელს.საშა კმაყოფილებისგან

ნანგრევებში ჩაფლული რეალობა

მხოლოდ ცრემლებს შეუძლიათ წალეკონ სიყალბე, გადარეცხონ მიწისძვრის ნაშთები. თვალწინ რჩება სიყალბისგან განძარცვული რეალობა, ჯალათად რომ აღიმართება, სიბნელეში გტოვებს, თითქოს ოთახში შუქი ჩაგიქრეს. რჩები იქ,სადაც ჰაერიც კი არაა წმინდა. მტვრის ნაწილაკები

ცნობილი ადამიანების გამონათქვამები ქალსა და მამაკაცზე

“კაცები საშუალოდ 25 000 სიტყვას ამბობენ ყოველღიურად, ქალები კი - 30 000-ს. უბედურება ისაა, რომ როდესაც მე საღამოს სახლში ვბრუნდები და ჩემი 25 000 სიტყვა უკვე ნათქვამი მაქვს, ჩემი მეუღლე სწორედ მაშინ იწყებს თავისი 30 000 სიტყვის თქმას." (მაიკლ

დამსჯელი (9) დასასრული

დამ დამ დამ დაააამ!-სარა ოთახში ლიზის თეთრ კაბას დააფრიალებდა და ცეკვავდა -სარა გეყოფაა,-ლიზი მხიარული გამომეტყველებით იჯდა სარკის წინ და ელოდებოდა როდის მორჩებოდა ფოტოგრაფი მისი სამზადისის გადაღებას რომ მართლაც დაეწყო მომზადება -რატოომ ძალიან

მაპატიე!

მაპატიე!, ეს სიშირე მაპატიე, შენთან არ ვარ , ვერ გიკოცნი ხელებს... მაპატიე!, მონატრებაც მაპატიე!, ვერ ვერევი მონატრების ცრემლებს...

ბედნიერების რეცეპტი (მეთვრამეტე თავი)

-თორნიკე ხომ არ დაგინახავთ?! - ეზოში მეგობრებთან ერთად მყოფი შვილობილი რომ ვერ შენიშნა ხმაში შეშფოთება შეეტყო თეკლეს. - ჩვენ შენთან გვეგონა... - ყოყმანით უპასუხა გიორგიმ. - ჩემთან?! ჩემთან არ შემოსულა, თორნიკე, თორნიკე!.. - რამდენიმეჯერ ხმამაღლა

სამი გზა (თავი 14)

-რომელი ცხოვრება, ილიკო? -შეტრიალდა ქალი თავისი ვაჟისკენ. -წარმოდგენა არ გაქვთ არცერთს რა მოყვება იმ ბიჭთან შენი დის ურთიერთობას. -ნინოს ხმა აუკანკალდა. -მალე აღარც და გეყოლება და აღარც დედა. -ცრემლები ჩამოუგორდა ქალს და სწრაფად გავარდა ოთახიდან.

სიმშვიდემდე შეშლილი

-მგონი გადაგვაგდო ... - ვიღაც ამბობს და კარის დახურვის ხმაც წყდება სმენას. შემდეგ ყველა ერთად ისუსება და მძიმე ნაბიჯების ხმა ისე კარგად მესმის მგონი ყური იატაკზე მიდევს . მეც ვინებე შებრუნება და....ო ღმერთო

დაშანტაჟებული მკვლელი 1

გამარჯობა! მე ვარ ლილი, 17 წლისა და სამი თვის. ამჟამად ვმუშაობ ჩემს საძინებელ ოთახში. პროფესია – ძილი. ასევე მაქვს აურაცხელი ჰობი, რომელთა დასაბამია, რა თქმა უნდა – ძილი. სკოლაში არ გამოვირჩევი არც სწავლით, არც სოციალური ცხოვრებით ე.ი არ მყავს

ამოუცნობი ზარი (4)

მდივანზე მოსრილილი მობილურიდან ყრუდ ისმოდა ექიმის ნათქვამი სიტყვები, რომელებსაც ნიტასთვის დიდი მნიშვნელობა არ ჰქონდა და არც აინტერესებდა... ვერ ვიტყვი რომ სასოწარკვეთილებაში ჩავარდა, ეს მისი სტილი არ იყო, უბრალოდ ვერ იჯერებდა, მიუხედავად იმისა რომ