ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრე თავი)

გვიან ღამით სტუმრების თანხლებით დაბრუნდა მამა ნიკოლოზი მონასტერში. თორნიკეს რეაქციით შეძრულნი, ისევ ბავშვის შვილად აყვანის საკითხს განიხილავდნენ. მიუხედავად ყოყმანისა, მამაოც კი აღიარებდა, რომ პატარას არაბულების ბუდესთან ასე ახლოს ყოფნა ნამდვილად

დაუჯერებელი (დასასრული)

-მე კარგად ვარ, ტყუილად ინერვიულე, მაგრამ ხომ ხედავ დაგაჩქარებინე მშობიარობა-გადაიხარხარა მან და ტუჩებზე სწრაფად მაკოცა -დამპალოო-ამოვიბუზღუნე და სწრაფად წამოვწიე თავი როდესაც ოთახში პატარა საწოლით ჩემი შვილი შემოიყვანეს, უკან კი ბედნიერი სახით,

ცხოვრება რომელსაც მივყვები

საშინელი ზეცაა საღამო ხანია ,ქარი თმებს მიწეწავს,ყურსასმენები მიკეთია ,ცივი ხელები ჩემი ქურთუკის წინა ჯიბეებში ჩავიწყე ,მივაბიჯებ უაზროდ ,მაგრამ ბევრ რამეზე ვფიქრობ,გული საშინლად მაქვს ნატკენი,მაინც და მაინც დღეს რატომ? დღეს რატომ გამახსენდა ეს

მე, რომ გაპატიო, სიყვარული თუ გაპატიებს?!

-მომისმინე გონებასუსტო! როცა მოგესურვება მაშინ ვერ დამირეკავ და ვერ მომიშლი ნერვებს გასაგებია? კეთილი ინებე და აღარ დარეკო!- ერთი ამოსუნთქვით მიაყარა - რატომ ჩემი ხმა არ გსიამოვნებს? დღეს ძალიან ლამაზი იყავი იციი??- ქეთა გაშრა მაგრამ მაინც არ დათმო

თავისუფალი ხარ

თავისუფალი ხარ.. გრძნობებად.. ფიქრებად.. ფერებად.. სისხლად დამიდიხარ ვენებში.. არტერიებს კეტავ და გულთან ახლოს ჩერდები.. სუნთქვაშეკრული თოვლიან ქუჩებს ვუყურებ.. ჩამქრალ ლამპიონს ვგრძნობ.. არ უნდა გათენდეს.. არ უნდა გათენდეს.. არ..

გიჟი ექიმი მატარებელში (3 თავი)

ბაქანზე ვდგავარ და ველი როდის მოაღწევს ჩემი მატარებელი. გვერძე ფუმფულა ქალი მიდგას და რაღაცაზე ჩაფიქრებულა. მინდა რაღაც გითხრათ... ბათუმზე ალბათ დაინტერესდით, რატომ მაინც ბათუმი? ახლავე უცებ გეტყვით. 12 წლის ასაკში, როცა უკვე დამეტყო გარდატეხის

ტკივილს ვეღარ ვუძლებ...

ტკივილს ვეღარ ვუძლებ... აღარ შემიძლია... გიჟურმა მონატრებამ თავ-გზა ამირიმტკივა ყველაფერი... სული მეხლიჩება... გაორება მჭირს მჩვევია გაგიჟება... ჭკუიდან გადასულსა... მიჭირს კონტროლი და ირგვლივ ყველაფერი ვხვდები სიცრუეა...

ყალბი!

ყალბი ადამიანები, რომ მომრავლებულან ამ სამყაროში და თავი, რომ ჰგონიათ სხვისი ღმერთები.. ბევრთან მქონია შეხება პირადულში თუმცა არავისთან დამითმია და ბოლომდე მითქვამს ჩემი აზრი თუ რას ვფიქრობდი სინამდვილეში მასთზე.. თუ რამდენად ამაზრზენები და

ნინი and დამიანე (XXVI ნაწილი)

ძალიან ადრე გამეღვიძა, საათს, რომ დავხედე დილის 6 უჩვენებდა. სულ ოფლიანი ვიყავი, დამიანე კი ზურგიდან მყავდა მოკრული და ჩემ კისერში ჰქონდა თავი ჩარგული. მისი მკლავებიდან გამოძრომა ვცადე, მაგრამ უფრო ძლიერად მომიჭირა ხელები. -ნინი რა არ

ძველი პიანინო - 19

უფრო დაწვრილებით რომ ვიცოდე რა ხდება, შესაძლებელია უფრო მეტიც მოგიყვე. მხატვარი თავის ჩვეულ, ცოტა არ იყოს გაქუცულ სავარძელში მოეწყო, მეორე სავარძელი, როგორც წესი სტუმრისთვის იყო განკუთვნილი, ამიტომ მიმიმ დაიკავა, ფიფოს განკარგულებაში კი პატარა