შენ შემცვალე (Chapter 15)

შუაღამეა... არემარე წყვდიადმა მოიცვა და უფრო ამაზრზენი გახადა. ხეებს ვუყურებ და ვცდილობ დავმშვიდდე.. ახლა რა იქნება? ლუკა მამამის ნახავს და ყველაფერი დალაგდება? არა ! საშინელება მოხდება.ლუკა განადგურდება,მამამისი კი ამის შემდეგ ისევ გაქრება მისი

დე, გჯეროდეს რა ჩემი - სულ ყოველთვის

შეიძლება კი, ადამიანი გიყვარდეს და მას არ იცნობდე, არ იცნობდე შინაგანად, საერთოდ წარმოდგენაც კი არ გქონდეს თუ ვინაა და მაინც გიყვარდეს?!.. არ ვიცი, დავიბენიამ წამს, უფრო ზუსტად კი ცოტა ხნის წინ, ადამიანმა, რომელიც ჩემთვის ყველაფერია და, მგონია, რომ

ჰილეგი (5)

გავიაზრე რომ გვერდით ნამდვილი მამაკაცი მჭირდებოდა. ის, ვინც ჩემს ქალურ აკვიატებებს ცხოვრების გამამწარებელს არ უწოდებდა, ვინც ჩემთან ერთად სიამოვნებით ისეირნებდა, დალევდა ჩაის. მინდოდა ადამიანი, რომელსაც ისევე ნამდვილად ვეყვარებოდი, როგორც - მე.

ჩემო ძვირფასო

ჩემო ტკბილო გოგონა, დღეს ჩვენი ერთად ყოფნის დღეებით ვსულდგმულობ. შენი დიდი მადლობელი ვარ. შენ დამაბრმავე. არაფერია ქვეყანაზე შენსავით სხივოსანი და ნაზი. ამას იმიტომ ვწერ რომ იქნებ შევძლო და ეს დამეხმაროს, შენზე ფიქრი მცირე ხნით მაინც ამოვიგდო

ის,რაც არ მეკუთვნოდა (თავი 4)

-იდიოტი,თავხედი!თავი ვინ გგონია,რას მოდიოდა თუ არ შეეძლო წესივრად დამხმარებოდა! აი მარიამ,ეგეც შენი ნაქები უფროსი,ნამდვილი მუტრუკი აღმოჩნდა! -იცი ელენე,მესმის რასაც ამბობ და თუ ენას კბილს არ დააჭერ,ჩემი ხერხებით გაგაჩუმებ-უცებ მომაძახა,თან

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(9 თავი)

იმდენად სწრაფად მართავდა მანქანას მეც კი შემეშინდა(სისწრაფის მოყვარულივარ,მაგრამ რატომღაც ახლა არც კი მსიამოვნებდა) -ნიკა შეანელე გთხოვ კულტურულად დამაიგნორა და ცოტათიც კი არ შეუნელებია.

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი, ამ შეცდომას მე მოვუვლი დედი, დამანახე დღის სინათლე ოღონდ მე ამ ქვეყნად არ მსურს რამე მეტი.

ორმაგი გრძნობები(11)

-დემეტრე ეგ იყო უბრალოდ შენი სატყუარა...- იცინის და თავისი სკამიდან ჩემს მუხლებზე ინაცვლებს, ფეხებს მეორე ფეხზე მაწყობს და ყურთან მკოცნის- ნუთუ ვერ გაიგე რომ შენგან ყველაფერი მინდა...ყველაფერი კი ყველაფერს მოიცავს ჩემი ჭკუიდან გადაყვანა ყოველთვის

სიმპათიური სტუმარი ( 21 თავი)

მანქანაში ვიჯექი და ვნერვიულობდი. დღეს ხომ პირველად გაიგებდნენ ჩემი მშობლები ჩემი და გაბროს შესახებ. - ნუ ნერვიულობ- გადმომხედა გაბრომ და გამიღიმა. რათქმაუნდა! ყოველთვის ხვდება როდის და რატომ ვნერვიულობ.ჩვენს წინ მიმავალ მანქანას

ხის სკამი (3) მეორე დასაწყისი

ახლა გზას და შენობებს თვალი მოვწყვიტე და გზას ვუყურებდი. ძირს ვიყურებოდი. ვაკვირდებოდი, როგორ ირეკლავდა სველი ქვაფენილი სინათლეებს. უცებ სიცილის და ყვირილის ხმა მომესმა და ცოტა არ იყოს შემეშინდა. უკვე ბევრჯერ გადავუხვიე, სხვა პატარა ქუჩებზე და ახლა