ნინი and დამიანე (XI ნაწილი)

-გმადლობთ ბატონო დამიანე._ირონიულად ვუთხარი და ნაგლური ღიმილი ავიკარი სახეზე. ოო ნერვები მოეშალა, ხელები მომუჭა და უარესად დაებერა ვენები. როგორ გამისწორდა თქვნ ვერ კი წარმოიდგენთ, ნაგლური ღიმილით დავტოვე და დემეს მანქანაში ჩავჯექი.სახლში

ვერ შეგელევი მეხუთე თავი (+18)

მართალი რომ გითხრათ ძალიანაც არ მინდოდა წასვლა, მაგრამ სხვა გზა აღარ დამიტოვეს, მათ ვერ ვაწყენინებდი. როდესაც სახლიდან მივდიოდი ფეხები უკან მრჩებოდა, მისი დატოვება ერთი წუთითაც არ მინდოდა, მისი წყურვილი მკლავდა, არ ვიცი რა მემართებოდა, მაგრამ ამ

დილამშვიდობისა პრინცესა!!! (თავი მეოთხე)

ვთქვი ბუზღუნით ტაქსი გავაჩერე და წავედი.... დემეტრე. ლოლა ვთქვი იმ იმედით რომ დარჩებოდა და მოისმენდა ჩემს ახსნა განმარტებას მაგრამ არც კი შემოუხედავს ისე დაჯდა ტაქსიში და წავიდა...

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 3)

თვალები უკვე ნაცნობ პალატაში გაახილა როგორ ეზიზღებოდა ეს პროცესი ყველაფრის გააზრება დასკვნების გამოტანა. წამოიზლაზნა , კანკალით გავიდა გიორგის პალატისკენ, ეშინოდა მეგობარი ისევ დაძინებული არ დახვედროდა,ეშინოდა ყველაფერი წარმოსახვა არ ყოფილიყო

შელახული ღირსება თავი 5

მტვრიან იატაკზე ვწევარ,აწითლებული თვალებით და ლოყაზე შემშრალი ცრემლებით კარებს მივშტერებივარ იქნებ დაბრუნდეს იქნებ მოვიდეს მითხრას რომ იხუმრა,არცკი მომისმინა არც კი მკითხა რა მოხდაო ჩემ სიყვარულს ბრალი დასდო, მიმატოვა

იდი, ეგო, სუპერეგო. (4)

ქუთაისი ლამაზი ქალაქია, აქ ნამყოფი არ ყოფილა არასოდეს იზაბელა ამიტომ ეს ერთი კვირა მისთვის პატარა ექსკურსიაც იქნებოდა. საცხოვრებელი ადგილიც მოეწონა, სიმშვიდე იყო და ხვდებოდა, რომ სულ ტყუილად ნერვიულობდა მივლინებაზე და პირიქით ეს მისთვის უფრო

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 13 და 14)

დილით ყველანაირად უხასიათოდ გავიღვიძე. მაღვიძარას არც გავუღვიძებივარ.. ჩემით გავიღვიძე. აზრი არაფერს აქვს. ყველაფერი უფერულია ჩემს ირგვლივ მესხის გარეშე.. მეც კი უფერული ვარ.. თუნდაც მაკიაჟით! თვალებიც უფერული მაქვს. სარკეში ვიხედები და ვხედავ რომ

მაინც მიყვარხარ

დილა გათენდა, მზემ დამიღიმა, მინდა ცხოვრება დავიწყო შენით, უარს ნუ მეტყვი, გულს ნუღარ მატკენ, ნუღარ დამტანჯავ ამ გრძნობის თმენით.

სიყვარული სიკვდილის ჟამს ))

მე სულიერად მოვკვდი ამ წამს, რომელიც შენთვის საფეხურს გავს, არ მიყვარს ცხოვრება რომელიც მაქვს, არ მიყვარს სიცოხლე,სიკვდილის ჟამს.

გავმხიარულდე?

გავმხიარულდე? ბოდიშით, მე ამას ვერ ვიზამ. ჩემში უშენობა ჭარბობს, თუმცა მე მას ვერ ვიტან.