დაქალზე მეტი ხარ (ეძღვნება თეკლა ჟღენტს)

დაქალზე მეტი ხარ. არ ვიცი შენზე უკეთესი ვინ მყავს. რამდენი რამ გამოგვივლია ერთად, რამდენჯერ ვყოფილვართ ჭირშიც და ლხინშიც ერთად. შენზე ძვირფასი არავინაა ჩემთვის. ეს 8 წელი ყველანაირად დაგიახლოვდი, როგორც შეიძლებოდა. მიკვირს, ამდენი ხანი რომ უსმენ

მივიწყებული ჭრილობა...

ვენებ გადახსნილი შენი მაჯებიდან სისხლი არ ჩერდება... თითქოს სიგიჟეა...

ქვა, ქაღალდი, მარკატელი (სრულად)

- არ ეშინიათ? - მოულოდნელობისგან შეხტა. ვერ გაიგო საიდან ისმოდა ეს ნაცნობი ხმა. სისხლი გაეყინა ნიტას. მექანიკურად შემობრუნდა. არავინ იდგა იქ. -მიშოებს არ ეშინიათ-მეთქი? - კიდევ ის ხმა, ამჯერად უფრო ახლოს. სიბნელიდან გამოვიდა ერეკლე. კანკალებდა ნიტა.

შემოდგომისფერი მირა (სრულად)

ყვითელ,ნარინჯისფერ,გახუნებულ ფოთლებს ვხედავ. მინდა რომ ისინი ჩემი იყოს. სულ ჩემი,მე მათ ვგრძნობ,ჩემი დაკარგული ფერებივით ვგრძნობ,რომელებიც არ მეკუთვნოდა.

ჭადრაკის დაფაზე

სექტემბრის მზიანი დილა გათენდა, მზის სხივები ცის ყველა კუნჭულს ანათებდნენ, ჩიტები მხიარულად ჟღურტულებდნენ. ალბათ ვერ ხვდებოდნენ როგორ გაიპარა ზაფხული. ახლა უკვე შემოდგომა იდგა. ოქროსფერი შემოდგომა, თბილი მზითა და კეთილი ფერებით. სკოლის დაწყებას

ბროწეულის გაზაფხული (სრულად)

ნელა, მაგრამ მტკიცედ მძერწა განგებამ. მძიმედ, მაგრამ სრულყოფილად გამომაქანდაკა გამოცდილებამ. ძალიან ფუმფულა ხასიათი მაქვს _ ბუმბულივით მსუბუქი და ზღარბივით ეკლიანი. გოლფსტრიმის დინებასავით ვარ, ზოგს ვათბობ, ზოგს არა, გააჩნია, ვის გაუმართლებს. 26

ის დრაკონია (+18) VI

მისი სახე ჩემს ხელებში მოვიქცი და ქვედა ტუჩზე წავეტანე. – ნინა ამოიჩურჩულა ჩემი სახელი და მენჯებზე ხელი ძლიერად მომიჭირა. მე შენ გაჩვენებ დრაკონო. ჩამეცინა და ტუჩზე ვუკბინე, ამოიხავლა და ჩემს ქვევიდან მოქცევას შეეცადა,თუმცა ისევ არ დავუთმე.

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (7)

ყველაფერი უჩვეულოდ განვითარდა... გაბრიელი ხავსგამოცლილი კაცივით იყო, მაგრამ იმდენად ძლიერი ხასიათის იყო არაფერს არ იმჩნევდა, მეტიც, მისი სახის მიმიკები არანაირ დეფორმაციას არ განიცდიდა...საავადმყოფოს ფანჯრის მხარეს იწვა და გარემოს ათვალიერებდა, თან

ტკივილს ვგრძნობ!

დასერილ ხელებზე, დასერილ სხეულზე, ტკივილს ვგრძნობ, უაზროს!უაზროდ რომ, მშლიან.

ვიღაცას უყვარდი შენ (თავი 3)

საშინლად წვიმდა...პატარა, მყუდრო სახლში კი რომელშიც მე და სანდრო ვიმყოფებოდით გაცილებით დაუცველად ვგრძნობდი თავს ვიდრე იმ უზარმაზარი სახლის სარდაფი.ალბათ მშვენივრად გავატარებდი ზაფხულს აქ, მშვენიერ სახლში,ულამაზეს გარემოში, რომ არა რამოდენიმე