ახალი წლის არომატი

ახლა,როცა კიდევ ერთხელ ვრწმუნდები ჩემი მეხსიერების შიგნით არსებულ ისტორიებში, სადაც ახალის წლის არომატით გაჟღენთილი ჩვენ ვართ...ართ,უფრო მეტად მეტირება . ჩემი აივნიდან სივრცეს უიმედოდ გავყურებ და ვერ ვიჯერებ,რომ ამ საღამოს ახალი წელი არომატის გარეშე

არჩევანი (თავი 1)

... სვეტისცხოვლობაა, დღეს საღამოს ვაკო უნდა ვნახო, ვნერვიულობ, რამდენი ხანია არ მინახავს, აუ რაჩავიცვა? ანასტასიას დავურეკავ....-რავი ეხლა მოვედი სახლში, შენ? -აუ რავი საბურთალოზე გავდივარ, ინგლისური მაქვს და მერე ვაკო უნდა ვნახო.. -ეს ის ვაკოა??

სოფლის ნობათი [8]

თებერვლის ბოლომდე სოფელში იყო და მართლა ფიქრობდა. „იმედია დროებით გემშვიდობები“ - გამუდმებით დემნას სიტყვები უტრიალებდა თავში და არარ იცოდა როგორ მოქცეულიყო. ერთი მხრივ ენატრებოდა, უნდოდა მასთან შერიგება, უნდოდა დაეჯერებინა მისთვის, მაგრამ მეორე

"Hopeless" (თავი 1)

ყველაფერი დაიწყო ასე: მე ანო გიორგაძე ვარ. არ მყავს მშობლები, რადგან ისინი ძალიან დიდი ხნის წინ გარდაიცვალნენ. მყავს დაქალი ნინა. მე და ნინა ერთად ვცხოვრობთ, რადგან ჩემს მსგავსად არც ნინას ჰყავს მშობლები. მე მწერალი ვარ, ნინა კი მასწავლებელია

"კარგი" გოგოს დღიურები (პროლოგი)

'როდესმე ვინმე გყვარებიათ?' მარი თავისი დღიურის წერას ამ სიტყვებით იწყებს. 'გყვარებიათ და გცოდნიათ რომ მას არ შეუყვარდებით?' ამ სიტყვებით კი აგრძელებს. ის არასოდეს ყოფილა "გაჩითული", "მოდური" და კიდევ რაც მთავარია ძალიან ლამაზი. მას ამაზე არც

ბედისწერა თავი 3

მეგობრებო ის გვერდი გამიუქმდა და აქედან გავაგრძელებ ბედისწერის მესამე თავი მთელი ღამე ვფიქრობდი ჩემს საქციელზე, საოპერაციოში რაც გავაკეთე იქ რომ თეონა არ ყოფილიყო ნამდვილად მოკვდებოდა გიგა გორგაძე, რატომ ჩავვარდი პანიკაში? ასე ოპერაციებს ვერ

ახალი წლის არომატი

10, 9, 8 , 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1……………… ყურები მიგუბდება... გული საგულედან ამოხტომას ლამობს.... წამები წამებს ენაცვლებიან, მე კი ისევ გაცრეცილ სავარძელში ვზივარ და ბრაზისგან ვმძვინვარებ. ჯერ კიდევ ამ დროს 2011-ში ,ბებოს უსულო სხეულს

ახალი წლის არომატი

-როგორ ფიქრობ, ახალ წელს არომატი აქვს? -შენ რა ვერ გრძნობ? -რას? -ახალი წლის სურნელს -ჯერ ხომ ძალიან ადრეა -რატომ უკვე დეკემბერი დაიწყო -მითხარი -მგონი გაცივდი -რატომ? -ასეთ მძაფრ არომატს როგორ ვერ გრძნობ

"ისევ".... (ნაწილი 2)

მთელი დღე ჩემს რომანს ვწერდი. ვიჯექი შავ ღვინოს ვსვამდი და ისე ვწერდი. წიგნი ძალიან კარგი გამოდის, ყოველშემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ. ცოტახანში მომბეზრდა ოთახში გამოკეტილი ჯდომა, ამიტომ აივანზე გავედი, ფეხები მოაჯირზე შემოვაწყვე, ისევ შავი ღვინო

უშენობა ვისწავლე 5

შეაფასეთ-ვაუ ემილი რა ფორმაში ხარ ირონიულად მიღიმის ნინი მერე ვაანალიზებ რომ უმოკლესი შორტი თეთრ ტოპთან ერთად მაცვია -ჯანდაბა ვბურტყუნებ ..სწრაფად ავდივარ ერთიან ზედას ვიცმევ და ისევ მათკენ მივდივარ -აბა აქ რას აკეთებთ? -რა სტუმართმოყვარეობაა