უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 4)

ბიბლიოთეკაში ვართ. დივანზე კომფორტულად ვზივარ. ხელში ვაჟა-ფშაველას ლექსები მიჭირავს და სახეზე მაქვს აფარებული. წიგნს ცოტა დაბლა ვწევ და უცნობისკენ ვაპარებ მზერას. მაგიდასთან ზის. წინ რამოდენიმე წიგნი აქვს გადაშლილი. ხელში კალამი უჭირავს და დროდადრო

ვიკა, ჩემია! (ლაშა და მარიამი) (3)

კვლავ მოღრუბლულ ცას შესცქეროდა, სიამოვნებისგან ნაზად ეღიმებოდა და სენსორს თითს გააყოლებდა რომ მუსიკა ჩაერთო. გადაწყვიტა მთელი ორი საათი ამ მდგომარეობაში გავატარებო, სანამ მზე ამოვა დავტკბები ცივი ჰაერითო და სწორედ ასეც მოიქცა. აივნიდან ფეხი არ

სოფლის ნობათი [3]

უნივერსიტეტიდან გამოვიდა, ირაკლის შეხვდა და სეირნობით გაუყვნენ გზას რუსთაველისკენ. ცოტა ხანს ისეირნეს და საბოლოოდ Coffesta-ში შევიდნენ. სასიამოვნო გარემო, მშვიდი მუსიკა და ყავის არომატი. საკუთარ შეკვეთასთან ერთად მეორე სართულზე ავიდნენ.საკუთარ

ის (2)

თვალები რის ვაი ვაგლახით გავახილე და თეთრი გამაღიზიანებელი შუქის გამო ისევ დავხურე. იქ სადაც ვიყავი აუტანელი წამლების და სისუფთავის სუნი იდგა. თავი უაზროდ მტკიოდა და სწრაფად ავწიე რადგან მეგონა ქვაზე მედო.

ბედის საჩუქარი თავი 16 დასასრული

ქორწილის დილა გათენდა. უცნაური შეგრძნება იყო. ჯერ კიდევ ვერ ვაანალიზებდი რომ ყველაფერი ჩემს თავს ხდებოდა, პატარძალიც მე ვიყავი და ყველაფერი ჩემს ირგვლივ ტრიალებდა. საქორწინო კაბის წინ ვიდექი და სიამაყით ვუყურებდი მას. ტელეფონმა დარეკა. სანდრო იყო.

მიყვარს და რა ვქნა?! ~1~

-ააააააააააააააააააა -რა გაყვირებს? -სად არის ლაშააააააააააა? -დაბლაა, რა ხდებაა? -ჩემს ლოგინში რა უნდა ამ კნუტსსს? -ლაშა მოდი აქ! -რა მოხდაა? -ამ კნუტს აქ რა უნდა? -კარგი რა კატუსა ნახე რა საყვარელიაა -ფუუუ, 22 წლის ხარ და ჩემზე ცოტა ჭკუა თუ არ

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 2 თავი

უნებართვოდ მანქანაში ჩავჯექი, ვუყურებდი როგორ იდგა უცნობი ფარებით განათებულ ქუჩაზე, მერე მძიმედ შემოტრიალდა და დაიკავა მძღოლის ადგილი, აშკარად დაბნეული იყო, მეკიდე რაღაცნაირად. თავი რომ დავაღწიე მოძალადეს ბედნიერი ვიყავი, მაგრამ ის ფაქტი რომ ეს თავს

ლურჯი სხივები (სრულად)

მოგვიანებით, გაბო დაწერს, რომ სიყვარული ყველაფერზე უფრო მეტად სხვანაირია და ის ბრუნვადია. სიყვარულს არ აქვს კუთხე, რომ მისგან დაღლილმა თავი შეაფარო, ცოტა ხნით განთავისუფლდე. სიყვარული მუდმივად ცხოვრობს იქ, სადაც ადამიანთა გულები ერთმანეთს კვეთს.

ისევ ვიხილავ შენს ტუჩებს (თავი 1)

-ლააალაააააა...რარა... -ნუ ღნავი! -იღრიალა ლილემ -გაუნათლებელო,ეს სიმღერაა.. -ძალიან კარგად ვიცი რას ქვია სიმღერა და რას ღნავილი..და ეს ღნავილია! -ლეკა შენც ხომ ხედავ ლილეს დამოკიდებულებას ჩემი ვოკალისადმი...დამაცირებელი და შეურაცხმყოფელია-საწყალი

ახლა ყველაფრი შემიძლია

თვალებს ვხუჭავ და წარმოვიდგენ როგორ მიახლოვდები,შენს მკლავებს ვგრძნობ ჩემს უსუცოცხლო სხეულზე,თბილ ტუჩებს ვგრძნობ სისუსტისგან ამოცვენილ ლავიწებში..არ იფიქრო სუსტი ვარ და უშენობას ვერ გავუძელი,უბრალოდ არ მინდა ის გრძნობა რომელიც შენთან მაკავშირებდა