ბატონ რევაზ ინანიშვილს

თქვენი ნაწარმოები პირველად რომ წავიკითხე პატარა ვიყავი,იმდენად პატარა რომ ვერ გავიაზრე თუ რამხელა აზრი გედოთ თითოეულ სიტყვაში და მოქმედებაში.მაშინ ვერ ჩავწვდი თქვენი პერსონაჟის სულიერ სიძლიერეს და ვერც ფიზიკურ აღნაგობას,ვერ გავიგე თუ რატომ მიიღო

მისტერ ღიმილი (სრულად)

ცარიელ სკვერში იჯდა გოგონა,სახეზე ლურჯი ფერი დაკრავდა,სიცივიზგან მობუზულიყო,უყურებდა დათოვლილ თბილისს და ეღმებოდა,იგრძნო როგორ დაჯდა მის გვერდით ვიღაც მაგრამ დიდი ყურადღება არ მმიუქცევია -რა ლამაზია არა?გაიგონა ბიჭის ბოხი ხმა -ძალიან.სიჩუმე ისევ

მათხოვარი (12 თავი)

მეთორმეტე თავი ასე აღმოვჩნდი რესტორან „თეთრი სახლი“-ს სამზარეულოში, ჭუჭყიანი ქვაბებისა და ჭურჭლის გარემოცვაში. დაკაპიწებული მკლავებით, დაღლილი სახით, მაგრამ ბედნიერი ღიმილით. დიახ, მიუხედავად სამუშაოს სიმძიმისა, ბედს არ ვუჩიოდი, არ ვწუწუნებდი, არც

მთელი გრძნობით (დასასრული)

ზოგჯერ სიტყვები ზედმეტია, როცა ყველაფერი ერთ გამოხედვაში იგრძნობა. ერთ მოფერებაში; ერთ კოცნაში; და საერთოდაც, დამოკიდებულებაში! რა საჭიროა თქვა „მიყვარხარ“ , როცა არსებობს ბევრი მოქმედება, რითაც შეგიძლია დაამტკიცო შენი სიყვარული.

ნაქსოვი კალამი ანუ შენთან წერილია, ელიანა!

''ელიანა, მე შენ გიცნობ, თუმცა შენ არა... ვიცნობ იმ სამყაროს, სადაც შენ ცხოვრობდი, რადგან მე შევქმენი ის. ცასა და მიწას შორის გამოვყავი ადგილი, სადაც ვიცხოვრებდი, სადაც ჩემს სამყაროს მოვქსოვდი, სადაც ვიქნებოდით მე და შენ.''

ქარის საიდუმლო თავი 6

მთელ დღეებს შინ ვატარებდი, არსად გავსულვარ. ორი დღე ისე გავიდა, არავინ შემომხმიანებია. მესამე დღეს გიზელამ დამირეკა, ახალი ამბები გავიგე და შენთან გამოსვლა მინდაო. არ მესიამოვნა, ნანკაზე ხომ არ მელაპარაკება-მეთქი, მაგრამ არ ვკითხე.

ჩემი მწვანეთვალება (4)

უცბად უკნიდან ვიგრძენი ვიღაცის ხელების შეხება, ლუი მეგონა და მეც მისკენ შევტრიალდი, თუმცა ხელებში ჰარი შემრჩა. თვალისმომჭრელად მიღიმოდა როგორც მას სჩვევია. ჰარიმ მის მკერდს ამაკრო და ისე გავაგრძელეთ ცეკვა. ეს ერთმხრივ ალკოჰოლის ბრალიცაა მასთან ასე

მოსიარული კატასტროფა(2თავი)

გრძნობებზე, თუმცა როგორც ჩანს ყველაფერი ისე არ ხდება როგორც გვინდა. გზა ჩუმად განვაგრძეთ... ეხლა ყველაზე მეტად იმის მეშინოდა რომ ეს ჭორი გიორგიმდე არ მისულიყო... დაუეცრად.... -მარიამ სალაპარაკო გვაქვს, შეგიძლია გამომყვე? (გიორგი)

სუნთქვა(1)

ჩემი სახლი კონიაკზე ყველაზე დიდი იყო და ბავშვებიც ძირითადად ჩემთან იყვნენ ვგიჟდები ჩემს აივანზე შემიძლია მთელი დღის განმალობასი არაფერი ვაკეთო დ აუსაქმოდ ვიჯდე იმდენამ მსიამოვნებს იქ ყოფნა მNიშვნელობა არაქვს წელიწადის რომელი დრო იქნება ზათმარი თუ

სვანის შეყვარება შარია(თავი 15

ზეგ სალოსა და რეზის ქორწილია.მიუხედავად იმისა,რომ წასვლა არ მინდა სხვადასხვა მიზეზთა გამო.ჩემი საუკეთესო მეგობრების ქორწილში უნდა წავიდე.ვიცი ,რომ იქ სანდროც იქნება ,ჯონათანი ჩემი შეყვარებული იქნება დროებით.ცოტახანში ამას მასაც ვეტყვი.ისე უნდა