1 Million (სრულად)

არც კი გაიფიქრო, ცხოვრება ფუჭად გამივლიაო: კაცმა არ იცის, ვისთვის რა იყავ, რომელი კარები გაგიღია, ვისთვის რა შვება მიგიცია, რა უნებლიე სიკეთე დაგითესავს… ცხოვრების ძირფესვიანად შეცვლა ხომ ერთ სიტყვასა თუ ღიმილსაც კი შეუძლია: სიკეთე უკვალოდ არ

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 11)

-შენ.... საიდან იც-ი?-ანკამ გაკვირვებულმა იკითხა -ვიცი რო ცოცხალია. ანკა რაღაც უნდა მოგიყვე... -ერეკლე!-სანდრომ შეაჩერა -სანდრო გადი და დააცადე ერეკლეს

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 41)

-რა მოხდა შენს წარსულში ასეთი?! ჩავთვალე, რომ სიმართლის გაგების ჟამი დადგა ნიკოლოზისთვის. -ბევრი რამ! ამიტომ არ მჭირდება არავინ და არაფერი მომავალში. -არც სიყვარული?! მას თავის ტკივილი აწუხებდა მე კი ჩემი. -ეგ მითუმეტეს. -და თუ არსებობს, უკვე ეს

22

სიცოცხლემ ფრთები შემასხა ცაში ფრინველად მაქცია დაბლა ვერაფერს ვხედავდი მე სულ ბრმად გადამაქცია მხოლოდ ის ერთი უმანკო გოგო უბრალო ქალია ნახშირისფერი თვალები ძაან უბრალო წყნარია თავისებური ეშხი აქვს ვერ ავღწერ არ შემიძლია

ჩანახატი!

დიდი ხანია არაფერი დამიწერია. ჩემს უბის წიგნკს მტვერიც კი დასდებია. ახლა ღამეა, ბნელი, ჩუმი და ბოროტი ღამე. ღამის ნიავი ქრის, მასავით ცივი და უხეში. მე აივანზე ვზივარ. პარკში ორი ძაღლია ერთი ძილშია დაკარგული, ხოლო მეორე თავმოღერებული დარაჯობს(?)

მინდა..

დარდმა გული გამიტეხა და სიბერე მეპარება შენზე ფიქრში, შენზე დარდში წამში გავა ეს სიცოცხლე და რად მინდა მე ცხოვრება თუ ჩემს გვერდით არ იქნები? მინდა დილით შენ გიყურო მინდა მერქვას შენი ცოლი მინდა შენმა „თანახმა ვარ“

''ორმაგი ცხოვრება'' (მეოთხე ნაწილი )

გოჩა სულ ერთი წამით იდგა გაოგნებული. მერე თითქოს თავში რაღაც ჩაარტყესო ისე წაბარბაცდა და სავარძლამდე მივიდა. კარგა ხანს იდგა თიკოსკენ ზურგით და ქუჩასი იყურებოდა. თვალები სევდიანი და წყლიანი ჰქონდა. თიკოს არაფერი უთქვამს. მხოლოდ ის დაინახა როგორ

ზებუნებრივი (თავი მეორე)

დილით ადრე ვიღვიძებ და ყავის მოსამზადებლად მივდვარ..თუმცა ყავას ვერ ვასხამ ხელები არ მემორჩილება..წამიერად ყველაფერი შავდება და თითქოს პარალელურ სამყაროში ვხვდები..თითქოს ვიღაც მიხმობს..მეძახის..უცებ მოვდივარ გონს და რეალობას ვუბრუნდები..ყევალფერი

სვანის შეყვარება შარია(თავი 5)

-განანებ ,განანებ ეს თქვა და კარი სიმწრისგან გაიჯახუნა,დერეფანში გავარდა და ჩემს "თანამძრახველთან" მივიდა.. -ექიმო თქვენც? -რას გულისხმობთ ბატონო?

სკოლა (თავი 4)

აი მარიამს ჰქვია დაქალი. სულ გვერდში რომ მიდგას რაც დავიბადე. მარტო ლხინში კიარა, ჭირშიც რომ სულ ჩემთან იყო. რჩევას და დარიგებას მაძლევდა, კარგს და ცუდს მარჩევინებდა. მოკლედ რომ ვთქვათ არც მეტი, არც ნაკლები ჩემს ცხოვრებაში დედის დანაკლის მივსებდა.