საიდუმლო [16]

დღეები ერთმანეთს მისდევდნენ და თიკა შედარებით ბედნიერი იყო. ყოველი ახალი დღე რომ მოსიყვარულე მშობლებთან ერთად იწყებოდა, ეს აბედნიერებდა. ერთადერთი მიზეზი, რის გამოც კიდევ საწოლში არ იწვა და დეპრესიახელმოკიდებული სიკვდილს არ ებრძოდა, ეს მშობლები იყო.

ორეულები (II თავი)

არ ვიცი რას ვაკეთებ, რა ვიყავი, ან რა ვიქნები. ვცხოვრობ აწმყოთი და არ მაინტერესებს რა მოხდება მომავალში , ან რა მოხდა წარსულში. მე ადამიანი ვარ და ეს ჩემი ისტორიაა...-გამარჯობა, მე ნოლანი მქვია. ახალი მოსწავლე ვარ,-შევამჩნიე,-ვთქვი

ხუთი საათი (1)

იცით რა დროა?! ყველას თავისი რომ გასჭირვებია და შენ შენთვის ცალკე რომ ხარ, ვერაფერს ამჩნევ, უბრალოდ “ერთ რაღაცას” მისჩერებიხარ და უყურებ…უყურებ სანამ არ დაიღლები, შენ კი - არ იღლები…მერე მოდის ვიღაც და გამოგაფხიზლებს

შოკოლადის ბრალია! (თავი 3)

...ასე მოულოდნელად კოცნას არ მოველოდი, მამაკაცს მოვცილდი პირი მოვიწმინდე, რაღაცნაირი გრძნობა დამეუფლა ჰაერზე გასვლა მინდოდა... -გთხოვ წამიყვანე! აღარ მინდა შოკოლადი, უბრალოდ სახლში წამიყვანე-ვუთხარი მამაკაცს

კლაინები (2)

- რაარის ცხოვრება?ერთი დიდი აურზაურია ცხოვრება.მოვა აგწეწავს, დაგინგრევს ქარიშხაკივით ყველაფერს აურევს და წავა,შემდეგ როდესაც მიწყნარდება ყველაპერი და ჩადგება კალაპოტში ყოველივე, როცა ის ცუდი პერიოდი აღარც

ასეთი სერიოზულობაც არ გინდა... (თავი 1)

-არაფერიი?-კითხვასავით გაიჟღერა მარიამის ხმამ...ლექცია დასასრულს მიუახლოვდა და ბავშვებუიც ფეხზე წამოიშალნენ .. ზანტად წამოდგა მარიამიც და ნივთების ჩანთაში ჩალაგება დაიწყო, ის იყო კარში გადიოდა რომ ლექტორის ხმამ გააჩერა...

რჩევა გაითვალისწინე

არსებობენ ადამიანები,რომლებსაც შეგიძლია ბოლომდე ენდო ხო? თუმცა ძალიან ცოტა თუ მოიძებნება.რამდენად გამიმართლა არ ვიცი მაგრამ ვიცნობ ადამიანებს,რომლებსაც ასე თუ ისე ვენდობი.საერთოდ წუწუნი არ მჩვევია,რატომღაც ამას თავის

ღრუბლებში გასეირნება

ხომ შეიძლება ქურდი ყოფილიყო. მეც არ ვიცი იმ წუთში ამხელა ძალა რამ მომცა. ავფართხალდი, თავი გავინთავისუფლე და დავუყვირე: იდიოტო, ამისთვის იცი რამდენი ხანია ვდგავარ რიგში? სიბნელეში ვერ გავარკვიე ვინ იყო ჩემს წინ მდგომი.

სრული სისულელეა

-ადამიანები სულელები ვართ,ყოველთვის იმის საპირისპიროს ვამტკიცებთ რასაც ვფიქრობთ.მაგრამ კარგია,განვსხვავდებით ერთმანეთისგან.სიმართლის გვეშინია,ყველაფრის გვეშინია.კიდევ გვშურს,გვშურს ჩვენზე გამბედავი

გარყვნილი თითები (ნაწილი 2)

ერთი თვე გავიდა იმ ამბის შემდეგ და თითქმის ყოველ დღე ნახულობდა კაცს სამსახურში, რადგან ეკატერინეს ბიზნეს პარტნიორი იყო. არავინ იცის, მხოლოდ ბიზნეს პარტნიორი თუ? ხანდახან, ისე, თავისთვის აკვირდება ხოლმე კაცის ნაკვთებს, როცა ის მოსაცდელში იჯდა, ან