გოგონა მწვანეში (2)

კარის შეღება და 90იოდე, ახალგაზრდის მზერა, ერთი იყო.180 თვალი, სულ განაბული, მიყურებდა და ფეხის ბრჩხილიდან, თმის ძირებამდე მათვალიერებდა. ბევრს ალბათ ის კითხვაც გაუჩნდა, თუ ვინ იყო ასეთი ხეპრე და მოუწესრიგებელი, პირველივე ლექციაზე რომ დააგვიანა.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (13)

ადგილზევე გავშეშდი და გული ათასჯერ დამეგლიჯა. ნიკასგან ამ სიტყვებს საერთოდ არ ველოდებოდი. არასდროს უთქვამს და არც არასდროს წარმომედგინა, რომ ასეთი რაღაც შეიძლება მომხდარიყო. ნიკას უყვარს თამო. რა მაგარია. ახლა თავს ორმაგად დამნაშავედ ვგრძნობ

ჩემს ვენებში [6]

– ნომინაცია, ყველაზე აუტანელი და თავხედი, გადაეცემა, ალექსანდრე მენაბდეს! – დაბუტულმა წამოიძახა ანაბელმა. – და, ყველაზე სიმპათიურს, ყველაზე საყვარელს და შენი ცხოვრების ერთადერთ მამაკაცს. – ღიმილით დაამატა და თვალები აუციმციმა გოგონას. – ჰო, როგორ

პრიზი თუ განაჩენი?! -6-

''-შენგან ბევრი რამ გადმომედო! ხელებს ზურგსუკან მალავ, ფეხმორთხმით ზიხარ, თვალებს არ მისწორებ, თავს მაღლა არ წევ... ეს იმიტომ, რომ მთელი სხეულით კანკალებ, თვალებში შენი გრძნობებია აღბეჭდილი, ის ცრემლები, რომელთა დამალვასაც გუშინ ჩემგან ცდილობდი...

მე - არარაობა (სრულად)

-პასუხისმგებლობის გეშინია?-მკითხა და თვალებში ისე ჩამხედა, მეგონა ჩემს სულს გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდა. -არა... ოდნავადაც არა.... -აბა, ოჯახი არ გინდა? -ვერ გამიგებ, გეგა.....

მინდა მიყვარდე 16 თავი

-მისაღებშია ძალიან ცუდადაა.მაპატიე მაგრამ შენს მეტს არავის ვიცნობ თორე არ შეგაწუხებდი-ჩემა მეტი მაინც ვერავინ მოაგვარებს შენ მაგაზე არ იდარდო.გაუცინა უხერხულად აწურულ ქალს და ოთახში შევიდა.-ლილ რა მოხდა?ქალის წინ ჩაიმუხლა და თმაზე მოეფერა-წავიდა ლაშ

სხეული- მიწის ლეშია.

მინდა ისეთი რამ დავწეროთ რაც არ გვითქვია იცით ჩვენი სხეული ტკივილს განიცდის და ბინძურია იგი ბევრი რამ ცუდი რამე გვიქნია სხეული- მიწის ლეშია.

სიყვარული მეორედაც მოდის (17 თავი)

სახლის კარზე ზარი მიცა და კარები ლუბამ გააღო რომელმაც გაურკვეველი ბგერები წარმოთქვა და ყვირილი მორთო. ლუბას ყვირილმა ყველა ფეხზე წამოაგდო და თვალებდაჭყეტილი უყურებდნენ კარში მდგარ უცხო მამაკაცს გაჩხერილს და ლუბა ვიღაც გოგოს ეხვევა

სულის ადამიანები [5]

ვუყურებდი თვალებში და არ მჯეროდა, რომ ჩემს ყველაზე დიდ და გულწრფელ ოცნებებს ვხედავდი მათში, კალაპოტში მოქცეულს. მტკიოდა, მტკიოდა ყველაფერი. სხეული, სული, ადამიანობა, ლუკას წასვლა და ჩემ წინ მდგარი ბიჭის ტკივილი მტკიოდა.

" ბედისწერის თამაში " (1 თავი)

-ღმერთო!როგორ მიხარია ისევ თბილისი,ჩვენი სახლი("გეგა"-ასათიანების უფროსი ვაჟი)-გახაებული ხმით წამოიძახა და დივანზე მოკალათდა. -კარგი რაა გეგა,ამერიკაში მილიონჯერ მერჩივნა ყოფნა("ლილე"-ასათიანების ოჯახის უმცროსი ქალიშვილი და მათი მზე)-ბუზღუნით მიუჯდა