პრიზი თუ განაჩენი?! -6-

''-შენგან ბევრი რამ გადმომედო! ხელებს ზურგსუკან მალავ, ფეხმორთხმით ზიხარ, თვალებს არ მისწორებ, თავს მაღლა არ წევ... ეს იმიტომ, რომ მთელი სხეულით კანკალებ, თვალებში შენი გრძნობებია აღბეჭდილი, ის ცრემლები, რომელთა დამალვასაც გუშინ ჩემგან ცდილობდი...

მე - არარაობა (სრულად)

-პასუხისმგებლობის გეშინია?-მკითხა და თვალებში ისე ჩამხედა, მეგონა ჩემს სულს გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდა. -არა... ოდნავადაც არა.... -აბა, ოჯახი არ გინდა? -ვერ გამიგებ, გეგა.....

მინდა მიყვარდე 16 თავი

-მისაღებშია ძალიან ცუდადაა.მაპატიე მაგრამ შენს მეტს არავის ვიცნობ თორე არ შეგაწუხებდი-ჩემა მეტი მაინც ვერავინ მოაგვარებს შენ მაგაზე არ იდარდო.გაუცინა უხერხულად აწურულ ქალს და ოთახში შევიდა.-ლილ რა მოხდა?ქალის წინ ჩაიმუხლა და თმაზე მოეფერა-წავიდა ლაშ

სხეული- მიწის ლეშია.

მინდა ისეთი რამ დავწეროთ რაც არ გვითქვია იცით ჩვენი სხეული ტკივილს განიცდის და ბინძურია იგი ბევრი რამ ცუდი რამე გვიქნია სხეული- მიწის ლეშია.

სიყვარული მეორედაც მოდის (17 თავი)

სახლის კარზე ზარი მიცა და კარები ლუბამ გააღო რომელმაც გაურკვეველი ბგერები წარმოთქვა და ყვირილი მორთო. ლუბას ყვირილმა ყველა ფეხზე წამოაგდო და თვალებდაჭყეტილი უყურებდნენ კარში მდგარ უცხო მამაკაცს გაჩხერილს და ლუბა ვიღაც გოგოს ეხვევა

სულის ადამიანები [5]

ვუყურებდი თვალებში და არ მჯეროდა, რომ ჩემს ყველაზე დიდ და გულწრფელ ოცნებებს ვხედავდი მათში, კალაპოტში მოქცეულს. მტკიოდა, მტკიოდა ყველაფერი. სხეული, სული, ადამიანობა, ლუკას წასვლა და ჩემ წინ მდგარი ბიჭის ტკივილი მტკიოდა.

" ბედისწერის თამაში " (1 თავი)

-ღმერთო!როგორ მიხარია ისევ თბილისი,ჩვენი სახლი("გეგა"-ასათიანების უფროსი ვაჟი)-გახაებული ხმით წამოიძახა და დივანზე მოკალათდა. -კარგი რაა გეგა,ამერიკაში მილიონჯერ მერჩივნა ყოფნა("ლილე"-ასათიანების ოჯახის უმცროსი ქალიშვილი და მათი მზე)-ბუზღუნით მიუჯდა

უფს... (2)

ნინის დააჟრიალა. ისევ ის ხმა იყო, ისევ ის სიტყვები, ისევ აივანზე. ხმა ძლივს ამოიღო, უარით უპასუხა და სამზარეულოში გავიდა, სადაც სალომე დახვდა. - რა გჭირს გოგო? გაფითრებული ხარ. - ხო, დაღლილობის ბრალია, წყალი დამალევინე რა - წამალი ხომ არ გინდა?

სულში შეჩვეულ უშენობას ნუ გადამაჩვევ

ჰო, მაშინ როცა მჭირდებოდი ობლად დამტოვე, სულში შენს ხსოვნას მარად ვუნთებ მე ღვთიურ სანთლებს. არ ვიდარდებ თქო ვიძახოდი, მაგრამ ვერ გტოვებ, სულ ყველა ღამის უნებურად ვათეთრებ წამებს.

ბამბის ნაყინი! 10

-გამიშვი,-სიბრაზისგან ერთიანად გაწითლდა ნენე,-რა საზიზღრები ხართ,არ მეგონა ალკოჰოლი ასე თუ მომადუნებდა -ცოტა ვიმაიმუნეთ,-სახეზე ნაზად ჩამოუსვა ხელი -ნუ მეხები,-კანკალით სთხოვა ქალმა