უფლის იმედი....(14თავი)

-ჩემო საყვარელო, პირველ რიგში უნდა დამშვიდდე,მისი ნუ გეშინია გული მიგრძნობს ცუდი ადამიანი არაა..თუ მოგწონს ეცადე მასთან გულწრფელი იყო და უხეშად არ მოექცე,მიეცი საშუალება დაგიახლოვდეს და დაუახლოვდე შენც...მითუმეტეს თუ ბოდიში მოგიხადა და ნანობს ამას

ჩემი მორაგბე (დასასრული)

- დილამაშვიდობისა დეაკო , - არასდროს მომწონდა სახელებს "კოს" ,რომ უმატებდნენ . ლაშას ნათქვამი სულ სხვა ემოციებს იწვევდა ჩემში . ისეთი შეგრძნება მრჩებოდა თითქოს სახელში აქსოვდა ყველანაირ ნაზ და წრფელ გრძნობებს . კიდევ უფრო ძლიერად მომიქცია მის

ყველაფერი იცვლება ( თავი 1 )

არა არა ასე არ უნდა ხდებოდეს ნეტაა რა იქნება ამ ყველაფრის მერე მე ხო საკუთარი ოჯახი ამ წუთას დავმარხე აღარავინ აღარ დამრჩა საერთოდ არავინ როოგრ გავძლებ ჩემი გიოს გარეშე ან ჩემი დედის გარეშე რომელიც ყველას მერჩივნა და ჩემთვის ნომერ პირველი ქალი იყო

ნოემბრის წვიმა XVI

წვიმდა და წვიმის წვეთები გარედან ისე ძლიერად ესხმებოდნენ საავადმყოფოს ფანჯარას, წამიერად ვიფიქრე არ ჩატეხოს მეთქი. ზურგს უკან მისი სითბო ვიგრძენი, ეს იყო ჩემი უსაყვარლესი შეგრძნება.

სამოთხის ცირკი (1)

ლაკმუსში ხუთნი ვცხოვრობთ, ლაკმუსი ჩვენი სახლია, ობლები ვართ, ბაშთა სახლიდან გამოგვყარეს, ეხლა ვუკრავთ და ცოტა ფულიც და პური გვაქვს მე აირა ვარ, არ ვიცი ეს სახელი რატომ მიბოძეს მაგრამ ეგრე კი მქვია , ჩემს გვერდით ქეთოს და დიტოს ძინავთ, ჩვენი სახლი

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 4)

სახლში შესულს ბაბუ დამხვდა მოსული. სიხარულით გავექანე და ჩავეხუტე - ბაააბუუუუ როგორ მომენატრე - რაიყო ბაბუ რამდენიმე დღე ვიყავი წასული - მაინც მომენატრე.. ხოიცი როგორ მიყვარხარ - ვიცი ჩემო ლამაზოო ვიციი..

მინდა ანგელოზი ვიყო 10

მერე? მერე არაფერი გაუგონია ანდრეას.....უბრალოდ ჩაიკეცა....ან რა უნდა გაეგონა მეტი სხვა......ყველაზე საშინელება ხომ მიწვდა მის ყურს, და მიანც რაა ადამიანი....როგორ ადვილად ტყდება.........ან რაა გასაკვირია, როცა ადამიანი გიყვარს, და უცებ იგებ იმას,

{ მხოლოდ დამთხვევაა } "1"

საკმაოდ დაღლილი ვიყავი იმისათვის რომ ვინმეს ქცევას ან ხასიათს დავკვირვებოდი მაგრამ სამაოდ ადვილად შევამჩნიე მისი დაბნეულობა და შეშინებული სახე. აქამდე ასე ძლიერ არასდროს მომდომებია გამეგო თუ რა სჭირდა სრულიად უცნობს , რომელსაც ალბათ წუთიც არიყო რაც

ბედისწერის ძალა(თავი 4)

ოქტომბერიც საოცრად სწრაფად გაილია და ქარიანი ნოემბერი დადგა.წვიმის დაწყება მეჯავრებოდა, რადგან თუ დაიწყებდა რამდენიმე დღე აღარ გამოიდარებდა ხოლმე, გადაბმულად წვიმდა და ყოველდღე მოღუშულ ცას მივჩერებოდით.სკოლაში წასვლა ჩემდა გასაკვირად არ მეზარებოდა

მოვა ცხოვრებას აგირევს და წავა (4)

ეს მითხრა და ოთახიდან გავიდა, მე კი მხოლოდ ეხლა მივხვდი რომ მოკლე პირსახოცით ვიდექი მის წინ. გოგოები შემოვარდნენ და ბოდიშები მიხადეს მე კი გავაჩუმე და მადლობები ვუხადე -მადლობა თქვენ რომ არა ახლა ვერასდროს გავიგებდი რო მოვწონვარ -რააააა???