ჩრდილების პატარძალი (7) დასასრული

– ვხედავ, როგორ ვერა. – კისერზე მოჰხვია ხელი დანიელს, რომელმაც წამში ააფრიალა ხელში საყვარელი ქალი. ბედნიერების ცრემლით გაჟღენთილმა მაკომ, ღიმილით დაქაჩა ქმარს პიჯაკზე ხელი და კარებში გასული წყვილისკენ ანიშნა. ასევე ღიმილით მოჰხვია ხელი კაცმა და

უნდა ჰყვარებოდა?

როცა ვწერ, ყოველთვის სევდისკენ ვისწრაფი... ცრემლისკენ... დარდისკენ... ტკივილისკენ.... ყოველთვის მეშინოდა, რომ ერთხელაც გამოგონილის მაგივრად რეალურ, საკუთარ ტკივილზე დავწერდი... ყოველდღე ვხედავდი მათ ჩაკიდებულ ხელებს და კატოს

გაიღიმეთ,ჩიტი მოფრინავს![4]

შედარებით დამშვიდებული ნერვული სისტემით მივუსხედით მაგიდას,მაგრამ სანამ ყველა თავის ადგილს დაიკავებდა,ისე გავათამაშეთ მე და გოგოებმა რომ,ნინა და დათა გვერდიგვერდ მოხვდნენ.ყველზე დიდ სიამოვნებას კი მათი გაცეცხლებული სახეები მგვრიდა,მაგრამ ჩემ

ლურჯი მთვარე 4 თავი

- ასე რატომ მიყურებ? - მის თმებს ვეთამაშებოდი. - ასე, როგორ? - გულწრფელად გაუკვირდა. - როგორც მშიერი მგელი, შეშინებულ მსხვერპლს. - ისე გადაიხარხარა, შემრცხვა, მერე სიცილს მორჩა და დასერიოზულდა. - გიყურებ და ვერ ვხვდები, რა ფერი ხარ, დადუნა. - ძველ

მოდი გავგიჟდეთ ეს თუ სიყვარულის გამო იქნება (2თავი)

-კატო მოგკლავ ეგრე არიყო არჩავკეცილვარ ჩვეულებრივად ვიყავი -მარიამ როგორარ ჩაიკეცე ჩაიკეცე ნეტა შენითავი დაგენახა (ვიცინი) -აუ გეყოთ რა ისე 14-ში რასშვრებით? -ანი მე ჩემ ცხოვრებასთან ერთად უნდა ვისეინო ეიფელის კოშკთან (ვიცინი) -აი მეკი ნიუორკში

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 10

ნიკუშას გარეშე ფეხს არ გავადგავ აქედან!მკაცრი და სასოწარკვეთილი ხმა ჰქონდა ელენეს. ნიკუშასთან ვერ გავიდნენ ხაზზე ამიტომ მათ მწვრთნელს დაურეკეს. -ბატონო თენგიზ სალომე ვარ გიორგის ცოლი,ძალიან გთხოვთ კანდელაკს გადაეცით,ელენეს მშობიარობა დაეწყო და ფეხს

სიცივე...ჩვენ ისევ შევხვდით(ვამპირული საგა...დაბრუნება) (1)

სიცივე.....მხოლოდ სიცივე და ერთფეროვნება.....ჩემი გული გაჩერდა და ჩაქრა ჩემი ცეცხლოვანი ცხოვრებაც....ყველაფერი ნაცრისფერმა ფერმა მოიცვა.....მინდა...მინდა გავარღვიო ეს ნაცრისფერი საფარი და თვალისმომჭრელი კაშკაშა ფერები დავინახო....მაგრამ

წითელი ფორთოხალი (5)

შეხედე! შეხედე იმ ბიჭს როგორ გიყურებს.. თვალებით გჭამს,უნდა რომ მოვიდეს, სასმელზე დაგპატიჟოს, ათასი სისულელეებით გამოგიჭედოს თავი. ჰგონია რომ სულელი გოგოსავით წამოეგები.

ჩემი დაგარქვი და ამას ვერ შეცვლი პატარავ!!~1თავი~

მე ვარ ლიკა ჯაჭვლიანი 15 წლის.დავიბადე და ვცხოვრობ ქალაქ თბილისში.მაქვს შავი მოკლე თმა და ყავისფერი თვალები. არ მიყვარს ეს თავიდან ფეხებამდე აღწერა, ამიტომ ტყუილად დროს არ დავკარგავ. დღეიდან ყველაფრის ახალი ფურცლიდან დაწყება მომიწევს. სხვა სკოლაში

ჩანახატი (30 თავი)

ოცდამეათე თავი იცით როგორი განცდაა გამოცდების დასრულებისას?! ნერვიულობა, უძილო ღამეები, შვება, კმაყოფილება და ბედნიერება. არ ეგონათ სტუდენტობის დასრულებას ასეთი ემოციებით თუ შეხვდებოდნენ, იქნებ რაღაც პერიოდის შემდეგ მონატრებოდათ კიდევაც წიგნების