ისევ შემიყვარე... თავი (30) ნაწილი (2)

გასახდელში შევედი და გამოვიცვალე,უკანა კარებიდან გავიპარებითქო თუმცა წინა კარებთან იდგა დანელია და მაინც დამინახავდა დებილი ბაჩო. ფეხაკრეფით მივეპარე უკნიდან დანელიას და ხელი დავავლე -მოიცა გოგო სად მიმათრევ?-გაეცინა და მომეხვია მაგრად,როგორც იცოდა

ეშმაკი და ანგელოზი ოცდამეორე თავი

რა საშინელი შეგრძნებაა როდესაც არ იცი როგორ მოიქცე.ამდენი ხნის განმავლობაში მაინც ვერ გავიზარდე და მიჭირს რეალობის აღქმა.დროდადრო ჩემს საქციელში ეჭვი მეპარება თუმცა გონება მაშინვე საპირისპიროს მიმტკიცებს ჩემთავ ვეჩხუბები და ბოლოს ეს ყველაფერი

შემომეკოცნინები!

_აი მესმის რომანტიკა!უცბად მოწვდა მის ყურს ბოხი ბარიტონი,სწაფად მიუტრიალდა უცნობს და თავისი მწვანე თვალებით დაფეთებული მიაშტერდა_მწვანე თვალები გქონია,ეს უკვე დიდი პლიუსია!_აი მესმის რომანტიკა!უცბად მოწვდა მის ყურს ბოხი ბარიტონი,სწაფად მიუტრიალდა

შენი სუნთქვა ახლაც მესმის

10 წელი ვსწავლობდი ერთ სკოლაში და დედამ მაინცდამაინც წელს მოინდომა ჩემი საჯარო სკოლაში გადაყვანა. დედა და მამა საზღვარ გარეთ იყვნენ ჩემს ძმასთან ერთად, მე მათთან ერთად წასვლა არ მოვინდომე, ალბათ იმიტომ რომ ჩემი სახლი ყველაფერს მირჩევნია, რათქმა უნდა

Lemon And Fly

„ ქაოსი, ჩურჩული, შრიალი, ხმაური,ზუზუნი, აჟიოტაჟი-ყველაფერი მესმოდა, ცალ-ცალკეც და ერთად. ვაცნობიერებდი, რომ კოშმარი იყო, თუმცა მიკვირდა, როგორ შეიძლებოდა ყოფილიყო კოშმარი, მაშინ, როდესაც ყველაფერი ყვითელი იყო. ყვითელი და კოშმარი? შეუძლებელია! და

უნდა ჰყვარებოდა?

ადამიანების სხვადასხვა კატეგორია არსებობს და მათი კატეგორიებად დაყოფის სხვადასხვა ხერხები... ზოგი კეთილშობილებსა და ბოროტებს განარჩევს, ზოგი მიმტევებლებს, ზოგი საკუთრ თვში ჩაკეტილთ და საზოგადოებრივ ცხოვრებაში აქტიურად ჩაბმულთა კატეგორიას, მე კი

ძეწნა

თვალცრემლიანი და თმაგაშლილი, ვის გლოვობ , ნეტავ , წყალში ჩამდგარი? შენი სინაზით მადააშლილი, მე პოეტი ვარ , სევდით დამდნარი. ფიქრების მიდევს ღამე ლანგარი. ხიდი კი, ვიწრო , სავალი ბეწვად. ღამის წყვდიადი , როგორც სანგარი და მესიზმრები სიმწვანით ,

მაგიაზე შეყვარებული 4

უკვე შებინდებული იყო როცა გაბრიელმა სახლში მიმიყვანა. - მადლობთ მისტერ უცნაურობავ... - რისთვის? - საინტერესო გაკვეთილი იყო. - ეს გაკვეთილის გაკვეთილი იყო. - მიგიხვდით რასაც გულისხმობთ. დროებით... - ალივი დერჩი. უცნაურად დამემშვიდობა, მოტოციკლს

ესეც ხომ პოეტურია

არასდროს მიოცნებია პრინცზე,რომელიც თეთრ ცხენზეა ამხედრებული,არასოდეს მიოცნებია მდიდარ ბიჭზე..პირიქით ყოველთვის ვვოცნებობდი ერთ ჩვეულებრივ ბიჭზე,რომელსაც უბრალოდ ვეყვარებოდი და მეყვარებოდა....უბრალოდ გვეყვარებოდა ერთმანეთი მაგრამ ეს სიყვარული

ოთახში თბილი დუმილი

თოვლი რომ შემოგვადნება იებს დაგიკრეფ თებერვალს შიგ ჩაგსვამ ჩემო ღვთაებავ, ერთურთს უქებდეთ მშვენებას. სიყვარულს შემოგაგებებ თვალებს ჩაგხედავ უძიროს დამწველად შემომანათებ დამტოვებ ბედშავს უჩინოს. დამაკლდა თბილი ღიმილი მზის სხივი აღარ დამნათის