წითელი ფორთოხალი (2)

მობეზრდა ასე წოლა და ჩემი ყურება.. რათქმაუნდა ყველაფერი დროებითია წავიბუტბუტე ჩემთვის რადგან უკვე დარწმუნებული ვიყავი რომ წავიდოდა და აღარ დაბრუნდებოდა.-არაფერი არაა დროებითი გაისმა კვლავ. მომიახლობდა, დაიხარა,

კიდევ ერთი მთიელი? (6-7)

--ვიცი ჩემო ლამაზო ,ვიცი ხო იცი როგორიც ვარ არასდროს ,გესმის არასდროს თავს არავის დავაჩაგვრინებ -ვიცი და მაგიტომაც გცემ პატივს ,აბა ჰეე გავიქეცი და გთხოვ რა ყველაფერი გამაგებინე ხოლმე -კარგააააად დედიკოშენი ჩამიკოცნე-კისკისით დაასრულა სალომემ

მეჯვარეები [სრულად 1]

გამარჯობა, ბავშვებო! აი, დაგიბრუნდით შეპირებული ისტორიით! უფრო რომანით... სარას კიდევ ერთი საუკეთესო ისტორიაა და იმედი მაქ ისევე მოგეწონებათ, როგორც "მეხსიერების მუდმიბობა" და ისევე შეიყვარებთ ისტორიის პერსონაჟებს, როგორც ალექსანდრეს და კუდიანს!

მოლოდინი !

მაპატიე სანდრო , წადი იქ საიდანაც დაბრუნდი , ცხოვრებას ნუ გამირთულებ . ავდექი ყვავილები მაგიდაზე დავუდე და წამოვედი , კაფიდან რომ გამოვედი , უცებ ხელი მომკიდა მისკენ მიმატრიალა და მაკოცა , ესს ის იყო რასაც ამდენს ხანს ველოოდი , მაინც მან წაიგო ჩემი

ორმაგი ცხოვრება - 4

მხოლოდ შემდეგ შეხედა მშვიდად მფშვინვარეს და მისი კონტურები , დილის სხივებით შეფერილი უფრო ლამაზი ეჩვენა. თვალებ დახუჭული ისეთი მშიდი იყო , ძილშიც რომ ეტყობა მისი სიძლიერე ?

შიზოფრენია სულში მაქვს გამჯდარი

სისხლისფერს იფერებს თვალების გუგები,წამწამებდახრილი ვტირი და ვყვირივარ,ბოლოს კი დაღლილი უეცრად ვჩუმდებიდა ისევ საკუთარ სისუსტეს ვჩივივარ. კედლები თეთრია, ჭერია დაბალი, ნერვები აღარ მაქვს დავწყო თავიდან , შიზოფრენია სულში მაქვს გამჯდარი და მეტი

ეშმაკი და ანგელოზი მეთორმეტე თავი

-გაიღვიძე ანგელოზო.მძინარეს ჩამესმა სასურველი მამაკაცის ნათქვამი თბილი სიტყვები და ტანში სასიამოვნოდ დამიარა ჟრუანტელმა. -მმ.. მოიცა რაა.იმდენად დაღლილი ვიყავი თავის აწევა მეზარებოდა ამიტომ ისევ ძილის გაგრძელება გადავწყვიტე. -ძილისგუდა

მიყვარს და რა ვქნა?! (1)

-ააააააააააააააააააა -რა გაყვირებს? -სად არის ლაშააააააააააა? -დაბლაა, რა ხდებაა? -ჩემს ლოგინში რა უნდა ამ კნუტსსს? -ლაშა მოდი აქ! -რა მოხდაა? -ამ კნუტს აქ რა უნდა? -კარგი რა კატუსა ნახე რა საყვარელიაა -ფუუუ, 22 წლის ხარ და ჩემზე ცოტა ჭკუა თუ არ

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

როგორც იქნა, წვიმების სეზონი დამთავრდა და გამოიდარა. ზამთრის მოახლოებით «დასუსტებული» მზე ძველებური სიმხურვალით ვეღარ ათბობდა დედამიწას, თუმცა მაინც მედგარ წინააღმდეგობას უწევდა შემოდგომის ქარებით გათამამებულ სუსხს. სწორედ ის პერიოდი იყო, ჟაკეტიდან

კატათაგვობანა –2–

''ოოო, მე და ჩემი გულმავიწყობა! გზას თვალს არ ვაშორებ, ისე ვწევ სარკეს და ჩანთისკენ ცალ ხელს ვაცოცებ. კოსმეტიკის ჩანთას ვწვდები და ელვა–შესაკრავს ''დასპეცებული'' ვხსნი. ტუშს ვიღებ და სარკეს ვაცქერდები, სწორად რომ წავისვა. ერთი თვალი მოვიწესრიგე და