ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი IX)

- რამე საჭმლის გაკეთება იცი? - ჰკითხა მარიამს ზურამ როცა თორნიკეს ზარმა გააღვიძა. - რათქმაუნდა - გაეცინა გოგონას,- მაგრამ მაგის იმედი არ გქონდეს. - ოოო.. - აბუძღუნდა ზურა, მარიამმა ტელეფონს ძებნა დაუწყო, ვერსად პოულობდა, უნდოდა დაერეკა, ნიკისთვის

ლორა და გრენუი #8

-ყოველთვის ვიძახდი,კაცი უნდა იყოს „კუხნაში“. -ჰოოო და ქალი საწოლში... -ეეე გაჩერდი ახლა ნუ მაწითლებ. -სხვათაშორის,როგორც პირველი კარგი იყავი იცი?! „კუნძი“არ ყოფილხარ.-საჭმლით პირგამოტენილმა შემომხედა და რაღაცნაირად,თბილად გამიღიმა.

ისევ..

მთელი ღამე დაუღალავად ვიცეკვებდი ტანგოს შენთან ერთად და არაფერზე ვიფიქრებდი გარდა შენი თვალებისა. მთვარე იქნებოდა ჩვენი მეგზური. დილიდან საღამომდე დაუღალავად მოვუსმენდი შენს ლაპარაკს. შენი სურნელით გაჯერებულ ჰაერს ჩავისუნთქავდი და დაუკითხავად

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (6)

რომ გამოვფხიზლდი და თვალები გავახილე ისევ მანქანის უკანა სავარძელზე ვიყავი,საჭესთან კი ბიჭი იჯდა,კაპიშონით და ნაცნობი ხმით.კივილი არ ღირდა,მერე კარებს ვეწვალე თუმცა ჩაკეტილი იყო.ბიჭს ვუყვიროდი თუმცა ხმას არ მცემდა, ჩემი ტელეფონი წინ ედო და ვერ

ვირჩევ ვიყო ბედნიერი

-თათა-დაბალი და ჩაქრალი ხმით ძვლივს ამოთქვა ნატამ მისი მეგობრის სახელი.ნატა თათას ერთადერთი საყრდენი ის რომ არა ალბათ დიდი ხნის დაკარგული იქნებოდა ამ ქვეყნიდან.ერთად გაიზარდეს და მითომაც ყავს ასე ახლოს ნატა თათას. -შემოდი ნატუკა-ტირილისგან

გამორჩეულები-1

-არა უეჭველი ვიცოდი რომ მოხვიდოდი. შეიძლება სხვა არ მოსულიყო, მაგრამ შენ კი. შენ სხვა არ ხარ. შენ განსხვავებული ხარ. ვგრძნობდი შენი პიროვნებიდან გამომდინარ რომ მოხვიდოდი, უყრუდადღებო არ მგონიხარ, არ მგონია უყურადღებოდ დაგეტოვა.-ისე საუბრობ

სკოლა ბავშვების წესებით(35)

ოცში დილიდან ელოდებოდა პასუხების საიტზე დადებას ელენე. დიანაც იგივე დღეში იყო. ახლა ისე სჭირდებოდა სკოლის დასრულება ,როგორც არასდროს. საიტი ბევრი მომხმარებლისგან გადატვირთული იყო.შესვლა ორივეს გაუჭირდა ,მაგრამ ბოლოს მაინც მოახერხეს.

მარტოსული

ადამდე ? სადამდე შეიძლება იდგე ქუჩაში და იცადო, ცარიელ ჯიბეებში ხელებჩაწყობილმა, უსასრულობამდე ? ან ვის უცდი ადამიანო? ! შენს ლოდინსაც ხომ აქვს საზღვარი..

სხვისი ცოლის მესაკუთრე-(დასასრული)

თვალი გავახილე და დავინახე ეს...ეს გაბრიელის ოთახი იყო აქ როგორ მოვხვდი?რამინდოდა აქ?ან რამოხდა?საერთოდ რატომ ვარ ცოცხალი? კარი გაიღო და ო ღმერთო თვალებს არ ვუჯერებდი შენ...შენ ხმა გამიწყდა.

სამუდამოდ ჩემში დარჩები(5თავი)

-ინა რა უთხარი ნიკას? მიყვარხარო? ვიცოდი ვიცოდი. -აუ ლიკა საიდან მოიტანე რომ მიყვარს? უბრალოდ უცებ წამომცდა და გადამაყოლე ეხლა ერთი სიტყვა რა. -უბრალოდ წამოგცდა თუ ბრალიანად ...