გახსოვდეს, რომ დედოფალი ხარ !! (1)

გადავედი და მათკენ წავედი ხან გენჯოს ხან ლუკას ძახილით, მაგრამ ხმას არც ერთი იღებდაა.. კაციშვილი არ ჭაჭანებდაა, ან ვინ უნდა ყოფილიყო შუა ღამის 4 საათი იყოო.. სიბნელე და სიჩუმე სუფევდა, შიგადაშიიგ რაღაც ხმები მესმოდაა სავარაუდოდ სიცილის ხან

ბარიერი. -5-

რამოდენიმე საათში სახლში დავბრუნდი, ოღონდ ტაქსით. ისეთი ნასვამი ვარ, საჭესთან ვერ დავჯდებოდი. სახლის კარი ჩუმად გავაღე, რომ მაქსიმე არ გამეღვიძებინა.

ჩემი ერთი ცალი ხარ! (6)

ლილეს კალთაში ჩამეძინა.. გონს მომიყვანა კარზე ბრახუნის ხმამ უცებ წამოვხტი..-ან რა ხდება ვინაა?-არ ვიცი ვნახავ ახლავე..ბექას ხმა მომესმა. -ანა გამიღე კარი!ვიცი,რომ სახლში ხარ.მისი ხმის გაგონებაზე უფრო ცუდად გავხდი.ლილეს ვუთხარი,რომ მას გაეღო კარი მე

ახალი მთვარე/New Moon

''ნაირ-ნაირი სახის ოცნებები გროვდებოდა ხოლმე ჩემს პატარა თავში.ზოგიერთი ხომ პირდაპირ გაოსაოცარი და ცოტა საშინელაბაც იყო. მახსოვს რელიგიურ დღესასწაულზე დედის ხელს ჩაჭიდებულნა მზგნებარე ქადაგება რომ მოვისმინე,იმ წუთშივე სიკვდილი ვინატრე,რათა ღმერთის

შენ გეკუთვნის...

მე არ ვაღმერთებ უბრალო მოკვდავს,შენში მე მხიბლავს თვით ღვთის იერი,კვლავ შენს სახელზე ავანთებ სანთელს,ღმერთს ვთხოვ რომ ვიყოთ სულ ბედნიერი!ვაღმერთებ მაგ შენს მომნუსხველ ღიმილს,მაბნევს ციმციმი შენი თვალების,ვერ ვძლებ უშენოდ უსიყვარულოდ,სულ მარტოდმარტო

გაგიჟებით შემიყვარდა (ნაწილი 6)

-მომიყევით თქვენზე, როდის გაიცანი, ასეთი ლამაზი გოგო როგორ ჩაიგდე ხელში, ჩემო ლამაზო იცოდე პირველი შმეთხვევაა სანდრომ რომ მისი საცოლე გამაცნო, ისიც პირველი შემთხვევაა საცოლე რომ ყავს, დამიჯერე ნამდვილად დასაფასებელია ეს საქციელი სანდროსგან, ალბად

ნაბიჯი წინ (თავი 1)

მახსოვს პირველად დედაჩემს ბიჭების შესახებ,რომ დავუწყე საუბარი,წარბებშეკრულმა გადმომხედა და სწრაფადვე განაჩენივით არც მეტი,არც ნაკლები ზუსტი დიაგნოზი დამისვა:“დედის ალღოთი ვგრძნობ,რომ დაიღუპები“.მეც ავდექი და ჩვიდმეტი წლის ასაკში დედას იმედები არ

ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...{2}-{3}

ელიზაბეტ ასლანიკაშვილი-19 წლის,საშუალო სიმაღლის,ცისფერი თვალებითა და მუქი ყავისფერი თმით.მამა:ირაკლი,დედა:სოფიო,პატარა ძმა:გიორგი(ელიზაბეტისთვის დუდი) ესეც ნაწარმოების ერთ-ერთი მთავარი პერსონაჟი. ძალიან გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში დაწერეთ.

ჩემი ნიკუშა (3)

დღეები გადიოდა, თითქოს მავიწყდებოდა ნელ-ნელა რომ ცხოვრება ჩემთვის დამთავრდა. მეგონა ეს ახალი ფურცელი იყო რომელიც აუცილებლად მომიტანდა ბედნიერებას. უცნაური დღე იყო, თითქოს ფერადი, სხვა უფერული დღეებისგან განსხვავებით.

ერთხელ ზღაპარში (2)

ვაიმეეე... ოღონდ ეს არაა ... აღარ ვიცოდიი რა მექნაა და ისევ ჩხუბი განვაგრძეე თან მაშინ მივხვდი რომ ხელი ძალიან მტკიოდაა.. ჩემი მოქმედებით მიხვდა რომ რაღაც ვიტკინე და მანამდე გაჩუმებულმა ახლაღა ამოიღო ხმაა