ჩემი ადამიანი

ახლა აღარ მყავს ჩემი პიროვნება, ბედნიერიც აღარ ვარ. მე ახლა უბრალოდ მარტო ვარ , უიმედო სევდით შეპყრობილი. ცინიზმით შევყურებ ადამიანებს, რომლებიც ერთმანეთს ყოველ წამს ტკენენ და ბედნიერი ვარ, რომ მათთან აღარ ვურთიერთობ

203-ე ოთახის ისტორიები (თავი 3)

-ბატონო-ოჰ,ლიკა რა სერიოზული ხარ.როგორ ხარ?ბოდიში ვერ დაგირეკე, მეგობართან ვიყავი საავადმყოფოში,რაშვები შენ წამოხვედი თბილისში?-ააა მეგობართან ჰო?-ჰო,მეგობართან.რაიყო?-არაფერი-რანაირად მელაპარაკები?-არა,სანდრო უბრალოდ

არჩევანი თავი 13

-კაი,ჩუმათ გავიდა დათა ოთახიდან,მარიამს რომ ვუყურებდი ვხვდებოდი რომ ღირდა მის გამო ყველაფერზე უარის თქმა ისეთი საყვარელი იყო,პატარ მოცუცქნული ცხვირი გრძელი თმა საყვარლად აწეწოდა,ტუჩები კი ისე ქონდა დაბრუცული კოცნას

დე მაპატიე!

გაგიუცხოვდი ღვთისმშობელო,ვერც კი გეხვევი,სული მტკივდება როცა ხელებს ურცხვად ვწევ უკან.ჭირმა წაიღოს დაწერილი შენთვის ლექსები,თუკი გვერდით მყოფს უცხოსავით ჩაგივლი ურცხვად.

კესანე ანუ არ დამივიწყო (5თავი)

-მაპატიე მაგრამ ახლა ესროარვქნა გავგიჟდები. მითხრა საბამ და ისე რომ ჩემს რეაქციასაც არდალოდებია მისი ბაფე ჩემსას სათუთად მოაწება წამიერად დავდუმდი ვერმოვწვი რახდებოდა, რახდებოდადა მედებილს პირველი კოცნა მომპარეს თან როგორ.

დრო {10}

-აუტანელი ხარ, როგორ მაცლი იმფორმაციას ისე რომ ვერც კი ვხვდები? ხომ შევთანხმდით ამ ფსიქოლოგობის გამორთვაზე?-გამორთულია გეფიცები. -მაშინვე ვამოაჩინა თეთრი კბილები, ნინასაც თვალები მის ტუჩებზე გაუშეშდა.-უბრალოდ ასეთი ვარ.

შემთხვევით შეყვარებული 《13》

მეორე დღით ანანოს მხიარულ ნოტაზე გაეღვიძა.ნუცას სიტყვები მისდაუნებურად გონებაში ღრმად ჩაებეჭდა რაც მისი ღიმილის მიზეზი იყო.ადგა მოწესრიგდა და საერთო ოთახში გავიდა საუზმე მოიმზადა და ჭამის მერე ჩარლის დაუწყო თამაში.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) II თავი

როდესაც აღმოჩნდები წყვდიადში, სიბნელეში, იაზრებ, რომ არც სიცოცხლის, არც სიკვდილის, არამედ მარტოობის გეშინია. შემდეგ დგება მომენტი, როცა აღარც მარტო ხარ, აღარც სხვებთან ერთად, უბრალოდ არ არსებობ, რომ შეგეძლოს ალბათ

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად (მეორე ნაწილი, 2 თავი)

-არა ასე ვერ წახვალთ მეც თქვენთან ერთდ მოვდივარ.ჩემი შვილი უნდა ვნახო.-ქეთიმ ხელზე შეხო მაშოს და მავედრებელი მზერა ესროლა. -გთხოვ მაჩვენე ჩემი გოგო.-მე ვინ ვარ რო შენი შვილის ნახვა აგიკრძალო?ის თქვენი ქალი8შვილა

კითხვა-პასუხი

-არ ვიცი. უბრალოდ ძალიან რთულია ვისაუბრო და თან ემოციები მოვთოკო. -მე მიჭირს რამის თქმა, კითხვის დასმა. იქნებ დასასრულს თქვენ გვითხრათ რამე? ის რისი თქმაც აქამდე ვერ შეძელით, ან, ან... არ ვიცი, ნებისმიერი რამ... -უბრალოდ დაგემშვიდობებით. არაფერი