არ წახვიდე (ნაწილი1)

"ადრე თუ გვიან,თითოეული ჩვენგანი შეხვდება იმ ადამიანს,ვისთანაც თავს კარგად იგრძნობს,მშვიდად და მოხერხებულად....და მაშინ მნიშვნელობა აღარ ექნება არც თვალის ფერს,არც სიმაღლეს,არც წონას ... მნიშვნელოვანი იქნება მხოლოდ ის,თუ რა ადგლი

Amortentia ~1

ჩახველების ხმა მაკრთობს და ჩემმა მსუბუქმა წამოკივლებამაც არ დააყოვნა.ამ უცნაურ საქმიანობაში გართულმა, ვერც კი შევამჩნიე ჩემს უკან მდგომი მაღალი სხეული, რომელიც უკვე რამდენიმე წამია ელოდება ჩემს სარკიდან მოცილებას, რომ კლასში შესვლა შეძლოს.

House of Black (თავი 1)

ბლექების ოჯახში სიმშვიდე სუფევდა,დრუელა და ცუგნუს ბლექები ბუხრის წინ სავარძლებში ისხდნენ და ყავას მიირთმევდნენ,ოთახს ფანჯრიდან შემოსული მზის სხივები,ბუხარში მოგიზგიზე ცეცხლი და ჭაღზე ანთებული სანთლები ანათებდა.სურათებზე

ტბის სახლი (სრულად)

-მედისონ გაიღვიძე საუზმე მზადააა.- ქვედა სართულიდან გაკიოდა ნილი.-რა ჯანდაბა გაკივლებს მაინც თავი მისკდება და რა მოგეპრიამა ამ საუზმის მომზადება.-ნახევრად მძინარი დავესვენე მდივანზე.-რეიჩელი სავარჯიშოდ არის წასული და მე მომიწია

"ნუთუ ჩემი ხმა არ გესმით?!"

მოკლედ დავბრუნდი...(რადიდი მწერალი მე ვარ, მაგრამ მაინც) მომენატრეთ... ველოდები თქვენს შეფასებებს დადებითს თუ უარყოფითს. პ.ს ნუ აღარ დავიწყებ იმაზე საუბარს, რომ პლაგიატობისგან შორს ვარ და არანაირი მოპარვები... ნუთუ ამის მტკიცება მჭირდება მაშინ აღარ

განსხვავებულნი (3)

არაფერი არ შევიმჩნიე,ეს თუ თამაშის ნაწილი იყო,უარეს თამაშს მე დავიწყებდი.ისიც კი გავიფიქრე ეს ნაშა თუ იყო,ჩვენთან რა პონტში მოიყვანა და გაგვაცნო საჯაროდ? ეს კითხვა უპასუხოდ დავტოვე,რადგან ვეღარაფერს ვერ ვფიქრობდი..

მე, უშენოდ...(ნაწილი 9)

საშინელმა თავის ტკივილმა გამოაღვიძა დილით ახვლედიანი. უცნაურ სიმძიმეს გრნძობდა მარჯვენა მკლავზე, თვალები გაჭირვებით დააშორა ერთმანეთს და მის სხეულზე აკრულ მარიამს ინტერესით დააკვირდა.

გაზაფხული

იყო ნათება,თბილი და საოცარი. ვგრძნობდი,როდესაც პირველად გავახილე თვალი,თვალიმომჭრა ამ სხივებმა,რომელიც ობობის ქსელივიით,მოედება ყოველ კუთხე-კუნჭულს და გასაზრდოებს როგორც საზრდო.

მელანქოლია ( თავი 1 )

კალმის წკაპუნმა ამიკვიატა, სულ ასე მემართება ხოლმე ,მოუსვენრად ვარ, როდესაც რაიმეს ახლიდან ვიწყებ.თითქოს რევოლუციას ვაპირებო და სულიერი მშიერი ჩემი ცალი მხარე ხელებს იფშვნეტს.

„ვენერას ცრემლი“ - 3

მე-20 საუკუნის დროინდელმა ტელეფენმა მკვეთრად დაირახრახა, ლერი ზღვაური უკმაყოფილოდ შეიშმუშნა, თვალები მძიმედ გაახილა და ძველებურ ტელეფონს, რომელიც კვლავ დაუღალავად რეკავდა მოსისხლე მტერივით მიაჩერდა.