წამიერი სიყვარულის დასასრული?!(თავი 3)

-არ მეგონა ვინმე სამსახურის პირველ დღეს თუ დააგვიანებდა,დაღონებულმა მომიგო ჩემმა ახალმა უფროსმა და ნოუთბუქი გაბრაზებულმა დახურა.დიახ როგორც მიხვდით მუშაობა დავიწყე,წესით სივი პიარ მენეჯერის თანამდებობაზე შევიტანე,მაგრამ ამ უხარმაზარი კომპანიის

აკრძალული სიყვარული (თავი მეოთხე)

-ვიც რომ იქ სასწავლებლად არ მიდიხარ-ამის გაგონებაზე გავშესდი და სულ მცირე იმედი დავიტოვე რომ არ იცოდა ჩემ სიყვარულზე თოკოსადმი -აბა რის გამო წავალ?

განყოფილება N14 (3)

იმედია ახალი თავი მოგეწონებათ, თვალის გადავლებას ვერ ვახერხებ და მგონი ცოტა დამაგვიანდა ახალი თავის დამატება, ამისთვის ბოდიშს გიხდით, ყველას დიდი მასლობა წინასწარ:):):)

ჩემი პროფესია

დილით, ძილის მოყვარული ადამიანი ვარ. ძალიან მიყვარს ძილი და ხშირად ეს, მჭირდება კიდეც. არ მიყვარს, როდესაც ვინმე მაღვიძებს, თანაც ასე ხმაურიანად. ბოლოს ალბათ დედაჩემმა, გამაღვიძა და იმ დღემაც არც თუ ისე წარმატებულად ჩაიარა.

დამსხვრეული "ჩვენ"

გითხარი, როგორც დამსხვრეული ჭიქა, დამსხვრეული „ჩვენ“ ვერ აღდგება - მეთქი.. შენ კი უბრალოდ არ გესმოდა, ან არ გინდოდა რეალობისთვის თვალის გასწორება. დამცინოდი, როცა გეუბნებოდი, ერთსა და იმავე მდინარეში მერამდენჯერ უნდა ვიცუროთ - მეთქი...

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 6 თავი.

-კითხვა რთულია,პასუხი კი შენი გამოხედვით მარტივი უნდა იყოს. -მართალია,პასუხი მარტივია.გიორგის შესახებ რომ გავიგე ჩემს თავს ვადანაშაულბდი ამდენი დრო გავიდა და მისი არსებობის შესახებ არ ვიცოდი,მაგრამ მან 18 წლის ასაიდან იცოდა მე ვინ ვიყავი.

საიდუმლო გრძნობები ^თავი 3^

-გიტაცებ-მეუბნება და მანქანაში მსვამს მე ფართხალს ვიწყებ ის კი ღვედის შეკვრას ცდილობს-გაჩერდი მაინც ვერსად ვერ გამექცევი-მეუბნება კარებს ხურავს მანქანს სწრაფად უვლის გარს ამასობაში კი მე ღვედს ვიხსნი და მანქანის კარებს ვეჯაჯგურები მაგრამ შენც არ

ინსომნია

დღეები გადის, არ აქვს აზრი, არც მნიშვნელობა ერთნაირი თუ სულ სხვადასხვა, მაგრამ ღამე რომელსაც ათევ, არ იცრიცება, არ იცვლება, არ იფანტება, ის არსად მიდის, ის გელოდება რადგან იცის, რომ მის სიბნელეს მთელი არსებით ერწყმი.

ზოი (მეორე ნაწილი)

ოცნებობდა ფანჯარაზე და იქიდან გადმოხტომაზე. გაამტვრევდა ფანჯარას, ძირს გაერთხმებოდა უსულოდ და შუშის ნამსხვრევები დაეყრებოდა ყვავილებად. ლამაზი იყო მისი ოცნება და სანუკვარი. მხოლოდ ახდენა აკლდა. მხოლოდ ახდენა...

სხვა ბედნიერება

შენი ნაჩუქარი სუნამოს ფლაკონივით დაიშრიტა ჩვენი საერთო ბედნიერება... მაგრამ ცხოვრება გრძელდება და ბედნიერებაც აგრძელებს გზას, ოღონდ ამჯერად ცალკე, უფრო ლაღად და მეტი სიცოცხლით...