"კარგი" გოგოს დღიურები (დასასრული)

ახალ წლამდე ორი საათია დარჩენილი და უსაქმურობისგან არ ვიცი რა გავაკეთო. მოწყენილობისგან მზად ვარ გავგიჟდე. ნატაც აქეთ-იქით დარბის და არ ცალია. თან რაღაცაზე ნერვიულობს და ვიღაცას ხმადაბლა ლანძღავს.

შენ შემცვალე (Chapter 2)

- უცნობის ხმის მიმართულებით გავიხედე და დავინახე ის ვინც არასოდეს უნდა დამენახა... - ყოჩაღ ახვლედიანი!- ის უბრალოდ თვალებში მიყურებდა და ცინიკურად მიღიმოდა. სუნთქვა შემეკრა და თავბრუსხვევა ვიგრძენი,სწორედ ამ დროს ზარი დაირეკა და კლასიდან პირველი

ნოემბრის 13 (თავი 2)

მშობელი... დედა და მამა! ეს ხომ ის ორი ანგელოზია რომელიც გვინდა მთელი ცხოვრება გვერდით გვყავდეს.. თუმცა რას ვაკეთებთ ამისთვის? თავის დროზე არ ვაფასებთ მათ... მერე კი ვნანობთ ამ ყველაფერს. სასახელო შვილები უნდა ვიზრდებოდეთ თუმცა ამის მაგივრად?!

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 12 თავი

ვინმეს გიფიქრიათ როგორ გინდათ სიკვდილი? ან უფრო უარესი ვის გამო გასწირავდით სიცოცხლეს.მარტინ ლუთერ კინგიმ თქვა ,,ადამიანმა არ იცის თუ რისთვის ცოცხლობს მანამ, სანამ არ გაიგებს თუ რისთვის ღირს სიკვდილი". ეხლა როცა იარაღის ლულა ჩემს მიმართ არის

მეზიზღები იმიტომ რომ შემიყვარდი

ანა 9 აგვოსტო ანა საშინელმა სუნმა გააღვიძა -კარგი რა ბაქს რამდენჯერ გითხარი შე საზიზღარო რომ საწოლში კარგი ძაგლები არ ფსამენ ფუუ კიდევ კარგი დედაჩემი სახში არ არის ადექი ადექი დროზე-თქვა და თეთრეულის გამოცვლას შეუდგა.

წიგნების სევდა

ჩემს ქუჩაზე ერთ ძველ სახლში, პირველ სართულზე ბიბლიოთეკაა, ქუჩაში გამოდის მისი დარაბები, მუდამ დალუქულო, გაუწმენდავი მინებით და რაფაზე შემომდგარი ნახევრად გამხმარი ყვავილების ქოთნით. ამ ადგილზე ჩავლისას ყოველთვის უცნაური, იდუმალი ხმები მესმოდა,

თამაში მუსიკის წესებით (მერვე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით (მერვე თავი) მარიამის გვერდით იწვა ლიკა, გოგონა ძილში მშვიდად სუნთქავდა და ოდნავ იღიმებოდა, ჩაფიქრებული უმზერდა შვილს, ერთად-ერთი ვის თვალშიც სურდა იდეალური და ძლიერი ყოფილიყო მარიამი გახლდათ. ბევრი მოუთმენია ლიკას,

სიყვარულს საზღვრები არ გააჩნია!(პირველი ნაწილი)

ბიჭები სკოლას,რომ ამთავრებდნენ,ზუსტად მაშინ გადავიდა გოგოების კლასში რატი ჟორჟოლიანის და,ნინი ჟორჟოლიანი. უკვე იცნობდნენ სამეული მას რა თქმა უნდა. უფრო დაახლოვდნენ და ახლა უკვე ოთხეული გახდნენ. ბოლოს გოგონებმაც,რომ დაამთავრეს სკოლა

forever (I/1)

ადრე არასოდეს მიფიქრია რომ ზღაპრებს შეეძლოთ სინამდვილეში გადმოსვლა და ისე არევა მასში რომ ვეღარ გამერჩია რა იყო ნამდვილი და რა არარეალური, ამაზე მხოლოდ მაშინ დავფიქრდი როცა დეივიდი დავინახე ჩემს მიერ გადმოტრიალებული კარადის ქვეშ მოქცეული და

დაწუნებული სარძლო (თავი 1)

მისი ყველა უჯრედი ტკივილს გადმოსცემდა, მთელი სხეული ტკივილად იყო ქცეული, ყოველი ნაბიჯი ტკიოდა, სხეულის ყოველი უჯრედი ეგლიჯებოდა, კიოდა და მისი კივილი არავის ესმონდა, ქალაქში უამრავი ადამიანი დადიოდა და ვერავინ გაიგო საზარელი კივილი... რატომ არ