მანდატური

ახლა რომ ძმაკაცი ჩამოდის იმედი აქვს ისეთი არანორმალური იქნება როგორებიც ესენი არიან თორემ უფ სერიოზული პატარა სვანი ერეკლეც ეყოფა ... მიუხედავად მისი ცალკეული ცხოვრებისა კვირის და დღეების დიდ ნაწილს მათთან ატარებს გიო ეღადავება " - სიდედრის

"ვარსკვლავ ბიჭუნა" {2}

ჰო ზოგი ამ ცხოვრებაში ნარკოტიკდამოკიდებულია,ზოგს ალკოჰოლიკობა ტანჯავს ზოგს შოპოჰოლიკობა მე კიდევ „ინსულინჰოლიკი“ ვარ.( ეს სიტყვა თავად მოოვიგონე,ისე ბუნებაში არ არსებობს. ) რაც იმას ნიშნავს რომ დიაბეტი მაქვს და ინსულინის ხელოვნურად შეყვანის გარეშე

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილის გადატანა სიყვარულის მეშვეობით (პირველი

1998 წელი იწურებოდა, გოგონა უნივერსიტეტიდან გამოდიოდა და თან თავის არც თუ ისე ხანგრძლივ, თუმცა მაინც მტკივნეულ ცხოვრებაზე ჩაფიქრდა. როგორ უნდა ახლა მამის ნახვა, მისი ჩახუტება, თავისი დებიც ძალიან მოენატრა, მაგრამ რას იზამს, მხოლოდ მოგონებებით თუ

End of all days ! (4)

-ჩემი ბავშვი,ეგ ვარდისფერი ლოყებიც გიხდება,-მითხრა დაშუბლზე მაკოცა.ბიჭებისკენ გავაპარე მზერა,თვალებგაფართოებულები გვიცქერდნენ -მოეშვით ბიჭებო,ახალი ამბავი მაქვს,მე და ლიზას მალე ქორწილი გვექნება,-თქვა და ჩემსკენ შემოტრიალდა.ბიჭებს არანაირი რეაქცია არ

ოცნებები გაფრინდნენ.[ 3 თავი]

-ჰე,დავიწყოთ.-თქვა ნერვებ ათხრილმა ელომ.-რა იყო ქა ? რა დაგეტაკა ?-ვკითხე სიცილით.-არაფერი.-კბილებს შორის გამოსცრა და შემომბიღვირა,-დაიწყე,თორემ ან ერთი მეცემებით ან მეორე.-ვუაიმე,დაიწყე ქალო შენ კიდევ ვაა...-მითხრა ლუციმ სიცილით.მეც ერთი ღრმად

ნაყიდი სილამაზე [5 თავი]

დასვენების დღეები, დედასთან და ანასთან ერთად გავატარე. ეს დღეები ანა, ჩემი თხოვნით ჩვენთან დარჩა. რუსო დღეში ორჯერ მაინც გვირეკავდა და ქორწილის დედტალებზე გვესაუბრებოდა. ჩვენც ჩვენს იდეებს ვუზიარებდით. თემოსაც ხშირად

სიყვარული

დილაადრიან ავდექი და სარკეში დავიხედე ძან მიღიმოდი დღეს ჩემ შეყვარებულ ჩამოდიოდა ძან დიდ ხანია არ მინახავს არ ვიცი ამდენ ხანი როგორ გავძელ მის გარეშე ფანჯრიდან გავიხედე და მზე დავინახე მივხვდი რომ მის ნაირად ვანათებდი და სათს დავხედე და დრო ყოფილა

Bad girl (4)

მეტი არაფერი უთქვამს ტელეფონი გამითიშა.. მეც მალევე მოვეგე გონს და სწრაფად გადავიცვი ტანსაცმელი... კაბით რომ არ მივსულიყავი ალბათ დამკლვდა ლიზიკო იქვე... კარადიდან მოკლე შავი წინ საკმაოდ მაგრამ ლამაზი დეკოლტეთი და უკან ამოღებული, ფეხზე კი ბალეტკები

გრძნობები შიშის გარეშე (8)

სიკვდილი- აი რა მინდოდა მაშინ, მხოლოდ სიკვდილი, რათა გავქცეოდი ამ მეტად მტკინვეულ რეალობას, მინდოდა წარსულში დაბრუნება. იმ ბოლო დღეს ვიხსენებდი როდესაც ბებიას მაგრად ჩავეხუტე, ვგრძნობდი რომ მას ვეღარ ვნახავდი, ვგრძნობდი რომ სამუდამოდ ვშორდებოდით და

"პატარა ბიჭის ისტორია"...

ზამთარი დაიწყო, აცივდა, ამ პატარა სოროში კი სიცოცხლის მეტი ყველაფერი გველოდება, დედა თანდათან უფრო ავად ხდება, ალბათ ამ ზამთარს ვერ გადაიტანს, როცა შეეძლო ცოტას მუშაობდა, პურს დაატარებდა ეზო ეზო გასაყიდლად, რომ ცოტა საჭმელი მოეტანა ჩემთვის, თუ ამის